Zmiany zewnętrzne, jakie zaszły w K-1 II względem poprzednika, są wręcz kosmetyczne – odnotować należy jedynie pojawienie się emblematu II przy oznaczeniu modelu. Podobnie jak poprzednik, K-1 II jest jedną z najmniejszych lustrzanek pełnoklatkowych na rynku. Nie oznacza to jednak, że nie ma mniejszych aparatów pełnoklatkowych – poniżej przedstawiamy porównanie K-1 II do Sony A7R II.

----- R E K L A M A -----

Pentax jest jednak stosunkowo ciężki, waży bowiem 1.01 kg. Tę solidność da się wyczuć po wzięciu aparatu do ręki, robi on bardzo dobre wrażenie. Jakość wykonania korpusu jest nienaganna. Materiały wykorzystane do wykonania K-1 II to stopy magnezu oraz stal. Jest on również uszczelniany, tradycyjnie dla Pentaksa, możemy także fotografować w warunkach do −10°C.

Zasilanie i gniazda

Pentax K-1 II zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym D-LI90P. Jest to taki sam akumulator z jakiego korzysta K-1. Jego teoretyczna wydajność to 760 zdjęć. Podczas testu aparatu udawało nam się wykonać do 1000 na jednym ładowaniu. Komora baterii znajduje się na spodzie korpusu i zabezpieczona jest klapką zamykaną na „kluczyk”. K-1 II pracuje z opcjonalnym uchwytem do zdjęć pionowych (D-BG6), który mieści dodatkowy akumulator D-LI90P. Pozwala on również na wykorzystanie w ramach zasilania 6 baterii typu AA, czyli popularnych paluszków. Na prawej ściance Pentaksa K-1 II, pod uszczelnianą plastikową klapką odnajdziemy podwójny slot na karty SD/SDHC/SDXC. Żaden ze slotów nie obsługuje standardu UHS-II. Opcje w menu aparatu pozwalają na wybór jednego z trzech trybów zapisu zdjęć na kartach:

• użycie sekwencyjne – zapis na karcie 2 następuje po zapełnieniu karty 1,
• zapisuj na obu – zdjęcie zapisywane jest jednocześnie na obydwu kartach,
• oddzielnie RAW / JPEG – przy zapisie RAW+JPEG na karcie 1 zapisywany jest plik RAW, a na karcie 2 plik JPEG.

Liczba portów, jakie znajdziemy na obudowie K-1 II, jest całkiem spora i obejmuje następujące elementy:

• gniazdo USB 2.0 (typu micro B),
• wyjście HDMI (typu D),
• wejście opcjonalnego zasilacza sieciowego K-AC132,
• złącze wężyka spustowego,
• gniazdo mikrofonu stereofonicznego,
• gniazdo słuchawek,
• złącze synchronizacji X.

Większość z nich znajduje się po lewej stronie aparatu. Jedynie złącze wężyka spustowego umieszczono w dolnej części prawej ścianki.

Przyciski

W układzie elementów sterujących w testowanym Pentaksie zobaczymy odbicie tego, co prezentował K-1. Przyjrzyjmy się zatem bliżej, co na tym polu oferuje opisywany aparat. Zaczynamy od górnej ścianki korpusu.

Wokół spustu migawki umieszczono włącznik aparatu z dodatkową funkcją podglądu głębi ostrości (optycznego lub cyfrowego). Nad nim zlokalizowano pierwsze pokrętło sterujące, natomiast poniżej znajdują się trzy przyciski: kompensacji ekspozycji, czułości ISO oraz podświetlenia. Nowością w stosunku do poprzednich lustrzanek jest pokrętło funkcji (nad panelem LCD) używane w połączeniu z dodatkowym pokrętłem sterującym (po prawej stronie panelu). Pokrętłem sterującym dokonujemy zmian wybranego na pokrętle funkcji ustawienia (kompensacja ekspozycji, ISO, zdjęcia seryjne, bracketing, HDR, siatka kadrowania w wizjerze, redukcja drgań, crop, Wi-Fi). Pokrętło funkcji można także ustawić w pozycji, w której nie obsługuje żadnego parametru. Należy jeszcze dodać, że pod tym pokrętłem znajdziemy przełącznik fotografowanie / filmowanie. Po lewej stronie obudowy wizjera znajdziemy koło trybów pracy aparatu, zawierające następujące pozycje:

• tryb w pełni automatyczny,
• P – automatyczna ekspozycja programu,
• Sv – priorytet czułości,
• Tv – priorytet migawki,
• Av – priorytet przysłony,
• TAv – priorytet czasu i przysłony,
• M – tryb manualny,
• B – tryb Bulb,
• X – synchronizacja błysku (1/180 s),
• U1–U5 – ustawienia własne.

Koło trybów możemy blokować przełącznikiem leżącym u jego podstawy. Jego obrócenie jest wówczas możliwe jedynie po wciśnięciu przycisku znajdującego się w jego środku. Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

W lewym górnym rogu tylnego panelu umieszczono obok siebie dwa przyciski: uruchamianie podglądu na żywo LV oraz wybór trybu pomiaru światła. Ten drugi służy także do usuwania zdjęć w trybie podglądu. Bezpośrednio przy wizjerze z prawej strony widzimy pokrętło regulacji dioptrii. Idąc dalej w prawo znajdziemy drugie pokrętło sterujące aparatu, które podczas przeglądania umożliwia powiększanie i pomniejszanie zdjęć, a także włącza widok miniatur. Następny guzik to AF, pozwalający na ustawianie ostrości (zamiast naciskania spustu migawki do połowy). W prawym górnym rogu tylnego panelu umiejscowiono przycisk blokady ekspozycji AE-L.

Poniżej pokrętła sterującego znajduje się zielony przycisk, który pozwala na resetowanie ustawień zgodnie z automatyką ekspozycji lub powrót do wartości domyślnych danego parametru. Pod nim zlokalizowano przycisk trybu odtwarzania. Jeszcze niżej mamy guzik, który przełącza tryb działania przycisków kierunkowych pomiędzy obsługą domyślnych funkcji a wyborem pola ostrości. W trybie odtwarzania można nim przełączać aktywną kartę pamięci. Przyciski kierunkowe krzyżaka obsługują domyślnie następujące funkcje:

• górny – tryb pracy migawki,
• dolny – zmiana trybu jasności wyświetlacza LCD,
• lewy – ustawienia balansu bieli,
• prawy – profile kolorów.

Pośrodku krzyżaka mamy jeszcze przycisk OK, do zatwierdzanie ustawień i powiększenia obrazu w trybie live-view. Ponadto dolny przycisk (oznaczony dodatkowo jako Fx2) jest programowalny i możemy przypisać mu następujące funkcje:

• format pliku jednym naciśnięciem (np. JPEG – RAW, RAW – JPEG+RAW),
• tryb jasności wyświetlacza LCD,
• tryb błysku,
• tryb Pixel Shift,
• Shake Reduction,
• wyświetlanie poziomicy w wizjerze.

Na samym dole tylnej ścianki umiejscowiono przyciski INFO (zmiana trybu pracy wyświetlacza) oraz MENU.

Z przodu korpusu znajdziemy kilka kolejnych elementów sterujących. Na lewej części korpusu, na samej górze mamy przycisk blokady (wyłącza tymczasowo działanie pokręteł i przycisków). Poniżej umiejscowiono guzik RAW/Fx1 domyślnie zmieniający format zapisywanego pliku. Jest on programowalny, a wybór w zakresie dostępnych funkcji jest taki jak w przypadku przycisku Fx2.

Przechodząc niżej mamy przycisk AF mode umożliwiający zmianę trybu punktów autofokusa. Pod nim zlokalizowano przełącznik trybu ustawiania ostrości: automatyczne / manualne (AF/MF). Po drugiej stronie bagnetu umieszczono natomiast przycisk zwalniający jego blokadę.

Menu

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu odtwarzania:

Menu ustawień:

Wyświetlacz kolorowy

W K-1 II zastosowano ten sam co w pierwszej iteracji 3.2-calowy monitor TFT o rozdzielczości 1 037 000 punktów. W menu ustawień znajdziemy opcje regulacji jasności LCD i nasycenia kolorów w dwóch 15-stopniowych skalach oraz kalibracji koloru (także dwie, 15-stopniowe skale: B-A – niebieski-bursztynowy oraz G-M – zielony-magenta). Dodatkowo do dyspozycji mamy opcję regulacji jasności podświetlenia wyświetlacza, która obejmuje pięć ustawień: −2, −1, OFF, +1 +2. Użycie jej powoduje bardzo wyraźne przyciemnienie lub rozjaśnienie wyświetlacza, a ustawienia te mają na celu poprawę wygody użytkowania przy fotografowaniu w ciemnym lub jasnym otoczeniu.

Mechanizm odchylania ekranu również nie różni się od tego, który widzieliśmy już w K-1. Ekran zamocowano więc na czterech ruchomych wysięgnikach, które pozwalają na sporą swobodę ruchu ekranu we wszystkich kierunkach. Dodatkowy przegub pozwala na niezależne odchylanie wyświetlacza w górę. Maksymalne zakresy ruchu ekranu to około 33 stopnie na boki, 45 stopni w dół i nieco ponad 90 w górę.

Do pracy ekranu nie mamy żadnych zastrzeżeń. Wyświetlany przez niego obraz jest ostry i wyrazisty, a odzwierciedlane kolory są naturalne. Kąty widzenia wyświetlacza są bardzo szerokie i nie dają powodów do narzekań. Przy fotografowaniu w ostrym słońcu bardzo pomocna jest opisana powyżej opcja rozjaśniania. Poprawia ona widoczność obrazu, minimalizując negatywny wpływ odbić otoczenia, które czasami są jednak widoczne na ekranie. Warto jednak zauważyć, że przy maksymalnym rozjaśnieniu, ocena poziomu jasności wykonanych zdjęć może być zafałszowana i warto się w takim przypadku kierować wyglądem histogramu.

Podczas wykonywania zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Przy pionowej orientacji aparatu zmienia się również orientacja wyświetlanych elementów. Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania.

Obejmuje on 20 pól w formie siatki 5×4, przy czym zawartość każdego z pól możemy regulować. Lista dostępnych ustawień jest naprawdę spora i obejmuje:

• bez funkcji,
• Tryb AF,
• Wybór trybu pola AF (fazowy),
• Wybór trybu pola AF (kontrastowy),
• Focus peaking,
• Światło wspomagające AF,
• Tryb pomiaru światła,
• Auto ISO maksymalne,
• Auto ISO minimalne,
• Tryb błysku,
• Kompensacja mocy błysku,
• Linia programu,
• Opcje kart pamięci,
• Przycięcie (określenie obszaru matrycy rejestrującego obraz),
• Format plików,
• Rozdzielczość plików JPEG,
• Jakość plików JPEG,
• Kompensacja prześwietlenia,
• Kompensacja cieni,
• Redukcja ziarna przy długich czasach,
• Redukcja ziarna przy wysokich ISO,
• Klarowność,
• Odcień skóry,
• Filtry cyfrowe,
• Zdjęcia HDR,
• Tryb Pixel Shift,
• Śledzenie gwiazd,
• Symulacja filtra antyaliasingowego,
• Stabilizacja obrazu,
• Korekcja horyzontu,
• Dostosowywanie kompozycji,
• Korekcja dystorsji obiektywu,
• Korekcja winietowania obiektywu,
• Korekcja aberracji chromatycznej obiektywu,
• Korekcja dyfrakcji,
• Podaj ogniskową,
• Wyświetlanie siatki w wizjerze,
• Poziomica w wizjerze,
• Wi-Fi,
• Migawka elektroniczna w LV.

Kolejne wciśnięcie przycisku INFO pozwala wybrać inny tryb wyświetlania informacji na ekranie. Poza ekranem stanu mamy jeszcze do wyboru:

• Poziomica elektroniczna,
• Kompas elektroniczny,
• Ekran wyłączony.

W trybie odtwarzania zdjęć do zmiany sposobu wyświetlania również używamy przycisku INFO. W tym zakresie dostępnych jest 5 opcji ich prezentacji:

• ekran standardowych informacji,
• ekran szczegółowych informacji,
• ekran histogramu luminancji,
• ekran histogramów RGB,
• ekran bez informacji.

Warto jeszcze dodać, że pomiędzy ekranami z histogramami możemy również przechodzić korzystając z przycisków kierunkowych góra-dół.

Zdjęcia możemy powiększać (maksymalny dostępny zoom podglądu wynosi 16x) przy pomocy tylnego kółka sterującego. Ponadto służy ono do włączania widoku miniatur, których liczbę (6, 12, 20, 35, 80) zmieniamy korzystając z przycisku INFO. Przewidziano także przeglądanie zdjęć w poszczególnych folderach oraz w widoku kalendarza.

Podczas przeglądania zdjęć w trybie pełnoekranowym, przy pomocy przycisku kierunkowego „w dół” możemy uruchomić menu edycji zdjęć. Opcje tam zgromadzone są następujące:

• Obrót zdjęcia,
• Filtr cyfrowy,
• Korekcja mory (tylko dla JPEG),
• Zmiana wielkości,
• Przycinanie,
• Zabezpiecz,
• Pokaz slajdów,
• Zapisz jako ręczny balans bieli,
• Zapisz krosowanie,
• Obróbka RAW,
• Edycja filmu,
• Kopiowanie zdjęć.

Wyświetlacz monochromatyczny

Pentaksa K-1 II wyposażono także w nieduży, monochromatyczny panel LCD, znajdujący się na górnej ściance aparatu. Również jest to ten sam model, jaki mieliśmy okazję poznać w K-1. Ilość wyświetlanych na nim informacji jest dość mocno ograniczona. Poza podstawowymi parametrami ekspozycji (ISO, przysłona, czas migawki) na ekranie mamy jeszcze wskaźniki kart pamięci oraz wskaźnik poziomu naładowania akumulatora. W przypadku niezerowej wartości kompensacji ekspozycji wyświetlany jest dodatkowy wskaźnik, a w momencie jej ustawiania mamy podgląd wybranej wielkości. Na panelu mamy również podgląd trybu pracy autofokusa oraz trybu obszaru AF w trakcie dokonywania zmiany tych parametrów. Bezpośrednio po wykonaniu zdjęcia natomiast wyświetlana jest szacunkowa liczba zdjęć możliwych do zapisania na karcie. W menu ustawień mamy możliwość ustawienia intensywności podświetlenia panelu (wysoka lub niska) ewentualnie wyłączenia go całkowicie.

Tryb Live view

Do trybu podglądu na żywo (live view) wchodzimy po wciśnięciu dedykowanego przycisku LV znajdującego się w lewym górnym narożniku tylnej ścianki. Podgląd kadru może być wyświetlany w trzech trybach:

• ekran standardowych informacji,
• poziom elektroniczny,
• ekran bez informacji.

Niezależnie możemy włączyć widoczność dodatkowych elementów, do których należą:

• siatka kadrowania (2 kolory, 5 rodzajów),
• poziom elektroniczny,
• histogram,
• alert prześwietleń.

Do dyspozycji użytkownika pozostaje również 2-, 4-, 8-, 10- lub 16-krotne powiększenie obrazu (ułatwiające manualne ostrzenie), włączane guzikiem OK i kontrolowane tylnym pokrętłem sterującym. Nie zabrakło również funkcji focus-peaking.

Menu aparatu pozwala wybrać jedną z pięciu metod ustawiania ostrości w trybie live view. Warto zaznaczyć, że w trybie tym mamy do dyspozycji jedynie autofokus kontrastowy. Dostępne są następujące opcje:

• wykrywanie twarzy – ostrość i parametry ekspozycji dobierane są automatycznie dla głównej wykrytej twarzy oznaczonej żółtą ramką,
• śledzenie,
• wiele punktów AF – ustawianie ostrości w jednym z obszarów: 1, 3×3, 3×5, 3×7 spośród 35 pól,
• wybierz – ręczny wybór położenia punktu AF,
• punktowy.

Możliwe jest korzystanie z migawki elektronicznej w trybie podglądu na żywo, należy jednak pamiętać, że w takim wypadku bardzo często na zdjęciach zobaczymy pasy – prędkość sczytywania danych nie jest bowiem największa.

Tryb wideo

Niestety, i tutaj nie spotkaliśmy się z żadnymi usprawnieniami, co w kontekście aparatów konkurencji stawia Pentaksa K-1 II jako aparat o najmniejszych możliwościach wideo. Do dyspozycji mamy następujące formaty:

• Full HD 1920×1080 px:
  • 60i,
  • 50i,
  • 30p,
  • 25p,
  • 24p,
• HD 1280×720 pix:
  • 60p,
  • 50p.

Pliki wideo mają rozszerzenie MOV (kodek MPEG-4 AVC/H.264), a maksymalna długość filmu ograniczona jest do 25 minut. Nagrywanie filmu rozpoczyna i kończy się przez naciśnięcie spustu migawki. Wcześniej jednak musimy wejść do trybu filmowania poprzez ustawienie przełącznika w położeniu „wideo”. Filmy można nagrywać w trybach P, Tv, Av, TAv oraz M zachowując jednocześnie możliwości konfiguracji charakterystyczne dla danego trybu. Ponadto, parametry ekspozycji (przysłonę, migawkę, czułość, kompensację) można zmieniać również w czasie nagrywania. Kompensację ekspozycji możemy regulować w zakresie od −2 do +2 EV. Czułość natomiast możemy kontrolować w zakresie od ISO 100 do 12800, ale jedynie w przypadku trybu M. W pozostałych jest ona ustawiana automatycznie przez aparat.

W K-1 II zastosowano wbudowany mikrofon stereofoniczny, a ponadto przewidziano możliwość podłączenia mikrofonu zewnętrznego. Jak już wcześniej wspominaliśmy, na obudowie znajdziemy też wejście słuchawkowe. W menu głównym (lub panelu sterowania) możemy aktywować stabilizację matrycy, osobno dla trybu filmowania i fotografowania.

Automatyczne ustawianie ostrości jest dostępne tylko w trybie pojedynczym (AF.S) po wciśnięciu przycisku AF znajdującego się na tylnej ściance aparatu. Niestety, szybkość pracy tego mechanizmu jest niezbyt wysoka. Ponadto, dźwięk pracy autofokusa rejestrowany jest na ścieżce dźwiękowej klipów. Manualne ogniskowanie może wspomagać funkcja focus-peaking, która jednak nie działa w trakcie nagrywania. Warto również dodać, że filmy mogą być nagrywane z wykorzystaniem filtrów cyfrowych oraz krosowania.

Pentax K-1 II umożliwia nagrywanie filmów poklatkowych. Funkcja ta jest dostępna wśród trybów wyzwalania migawki. Dodatkowe ustawienia obejmują: rozdzielczość filmu (4K, Full HD, HD), przedział czasu (od 2 s do 24 godz.) lub przedział gotowości (od 1 s do 24 godz.), liczba zdjęć (od 2 do 2000) oraz początek (od razu, 2- lub 10-sekundowy samowyzwalacz, wyzwalanie zdalne od razu lub z 3-sekundowym opóźnieniem, wg zadanego czasu). W przypadku ostatniego ustawienia opcji „początek” dodatkowa opcja pozwala na ustawienie czasu rozpoczęcia. Wielkość przedziału czasu liczona jest pomiędzy początkami kolejnych ekspozycji. W przypadku przedziału gotowości czas liczony jest od końca jednej do początku kolejnej ekspozycji. To, która z opcji dostępna jest w ustawieniach, wybieramy w menu ustawień niestandardowych. Warto jeszcze dodać, że powstające w tym trybie pliki wideo mają rozszerzenie AVI. Niezależnie od wybranej rozdzielczości obrazu filmy charakteryzują się parametrem klatkarzu na poziomie 24 kl/s. Należy jednak zaznaczyć, że z materiału wyjściowego uwzględnianych jest jedynie 8 klatek na sekundę filmu.

Przykładowe filmy

• film 1 – Full HD 1920×1080 pix 60i, 66 MB,
• film 2 – Full HD 1920×1080 pix 50i, 31 MB,
• film 3 – Full HD 1920×1080 pix 30p, 40 MB,
• film 4 – Full HD 1920×1080 pix 25p, 32 MB,
• film 5 – Full HD 1920×1080 pix 24p, 32 MB,
• film 6 – HD 1280×720 60p, 43 MB,
• film 7 – HD 1280×720 50p, 39 MB,
• film 8 – Stabilizacja wyłączona,
• film 9 – Stabilizacja włączona.

Wizjer

Pentax K-1 II został wyposażony w pentapryzmatyczny wizjer, który zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru i powiększenie 0.7x. Punkt oczny wynosi 21.7 mm. Korekta dioptrii możliwa jest w zakresie od −3.5 do +1.2 m⁻¹. W dolnej części wizjera wyświetlane są różne informacje o ustawieniach aparatu. Ponadto sam wizjer wyposażony jest w przepuszczalny wyświetlacz LCD, który umożliwia wyświetlanie obszaru i punktów AF, ramki pomiaru punktowego, siatki kadrowania, poziomicy. Widoczność tych elementów możemy kontrolować niezależnie poprzez odpowiednie ustawienia w menu aparatu. Ponadto w przypadku wyboru innego niż pełna klatka obszaru rejestrującego obraz (APS-C lub 1:1) odpowiednia ramka zostanie wyświetlona w wizjerze.