Pentax K-1 II - test aparatu
5. Balans bieli
- Auto (z silną lub lekką korekcją dla światła sztucznego),
- Wielokrotny automatyczny balans bieli,
- Światło dzienne,
- Cień,
- Zachmurzenie,
- Światło jarzeniowe D, N, W, L,
- Światło żarowe,
- CTE – rozszerzenie temperatury barwowej,
- Ustawienie ręczne według wzorca bieli (3 wzorce),
- Ustawienie ręczne w stopniach Kelvina (od 2500 K do 10000 K) lub w miredach (3 ustawienia do zapamiętania).
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla przetestowanych przez nas ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Auto | 6.52 | 101 |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 5.5 | 100.1 |
Pochmurny dzień | Auto | 5.83 | 98.71 |
Pochmurny dzień | Chmury | 6.65 | 100.3 |
3000K | Auto | 17.2 | 120 |
3000K | Żarówki | 8.92 | 99.09 |
3000K | 3000K | 11.1 | 106.7 |
5500K | Auto | 5.96 | 109.1 |
5500K | 5600K | 11.8 | 116.1 |
W świetle naturalnym, odwzorowanie kolorów jest bardzo dobre. Niskie błędy dC i nasycenie bliskie wzorcowemu to dobre wiadomości. W przypadku światła sztucznego wyniki nie są już tak dobre. Największe odstępstwa obserwujemy dla automatyki w świetle żarowym. K-1 II nie jest jedna wyjątkiem, gdyż większość aparatów nie radzi sobie z tego typu oświetleniem. Sytuacje poprawi wybranie wzoru „żarówki” lub ręczne ustawienie temperatury barwowej. Przy świetle 5500 K natomiast najlepiej spisała się automatyka.
Poniżej prezentujemy szczegółowe wyniki naszych pomiarów.