Fujifilm X-A5 posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2
ISO 25600
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-A5 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon 200D i Nikon D3400. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Odwzorowanie detali na niskich ISO stoi na bardzo dobrym poziomie, można nawet zaryzykować stwierdzenie, że w tej kategorii X-A5 wyprzedza konkurencję. Nie mamy także zastrzeżeń do ogólnego poziomu szczegółowości na wyższych czułościach. Przy ISO 3200 ilość zakłóceń jest porównywalna jak w 200D i D3400, a obraz prezentuje się całkiem nieźle. Dopiero dla kolejnej wartości szum dość mocno rzuca się w oczy.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Szum rośnie równomiernie wraz ze wzrostem wartości ISO i nie dostrzegamy niepokojących załamań.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Aż do czułości ISO 3200, wszystkie trzy aparaty idą praktycznie „łeb w łeb”. Przy ISO 6400 zauważamy załamanie, świadczące o odszumianiu RAW-ów w Canonie 200D. X-A5 i D3400 natomiast, nadal wypadają niemalże jednakowo.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-A5 zakres ten wynosi od 500 do 1500. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

200
400
800
1600
3200
6400
12800

Histogramy praktycznie w całym zakresie ISO swoim kształtem przypominają rozkład Poissona, choć dla maksymalnej czułości rozkład jest już bardzo szeroki. Nie dostrzegamy oznak odszumiania długich ekspozycji. Trudno także mieć jakieś zastrzeżenia do wyglądu darków. Nie widać na nich bowiem praktycznie żadnych niejednorodności.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200