Pod względem wielkości i ciężaru korpusu, Panasonikowi GX9 bliżej do modelu GX80 niż GX8. W poniższej tabelce prezentujemy porównanie wymiarów i wag (włączając akumulator i kartę pamięci) wszystkich trzech modeli.

----- R E K L A M A -----

Aparat	Wymiary	Waga
Panasonic GX9	124 × 72.1 × 46.8 mm	402 g
Panasonic GX80	122 × 70.6 × 43.9 mm	426 g
Panasonic GX8	133.2 × 77.9 × 63.1 mm	487 g

Większą część aparatu wykonano z tworzyw sztucznych, natomiast górny i dolny panel są metalowe. Materiał pokrywający przód Lumiksa ma fakturę skóry, jest jednak stosunkowo śliski. Podobnie jak w GX80 rękojeść jest dość płytka i nie daje zbyt solidnego podparcia dla palców. Jakość wykonania nie budzi zastrzeżeń – konstrukcja jest zwarta i wydaje się całkiem solidna, a poszczególne elementy obudowy są dobrze do siebie dopasowane. Niesety, nie możemy liczyć na uszczelnienia, chroniące aparat przed niekorzystnym wpływem takich czynników jak kurz czy wilgoć.

Zasilanie i gniazda

Panasonic GX9 jest zasilany akumulatorem litowo-jonowym o napięciu 7.2 V i pojemności 1025 mAh. Według specyfikacji aparatu jego wydajność wynosi około 260 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wyświetlacza, a 250 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera. Podczas testu jednak, pełen akumulator wystarczał na wykonanie około 300 zdjęć. Akumulator ładuje się bezpośrednio w aparacie poprzez kabel USB podłączy do zasilacza sieciowego (dostępny w zestawie), powerbanku lub komputera. Opcjonalnie aparat można zasilać opcjonalnym zasilaczem sieciowym.

Komora akumulatora oraz slot kart SD (oraz SDHC i SDXC,także zgodnych z UHS-I) znajdują się na spodzie aparatu pod jedną plastikową klapką, wyposażoną w blokadę.

Z prawej strony aparatu, pod plastikową klapką, umieszczone zostały dwa gniazda:

• wyjście micro-HDMI typu D,
• wielofunkcyjne złącze USB 2.0 (mikro-B).

Owa klapka ma całkiem sprytny system otwierania, nie są to bowiem klasyczne „drzwiczki” otwierane na bok. By ją otworzyć, należy wcisnąć palcem w zaznaczonym miejscu i przesunąć, a sprężyna automatycznie ją odciągnie i schowa w korpusie aparatu.

Przyciski

W Panasoniku GX9 w zakresie elementów sterujących odnajdziemy sporo podobieństw do rozwiązań z modelu GX80. Przyjrzyjmy się zatem bliżej, jakie przyciski i pokrętła oferuje testowany aparat, a zaczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Wewnątrz przedniego pokrętła sterującego umieszczono spust migawki. Obok mamy przycisk nagrywania filmów oraz okalający go włącznik aparatu. U podstawy kółka trybów pracy mamy pokrętło kompensacji ekspozycji (±3 EV ze skokiem 1/3 EV). Na tym pierwszym mamy następujące pozycje:

• iA – tryb inteligentne Auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb priorytetu przysłony,
• S – tryb priorytetu migawki,
• M – tryb ręczny,
• M Film – tryb ręczny filmowania,
• C – tryby użytkownika (C1, C2 i C3),
• tryb panoramy,
• SCN – tryb programów tematycznych,
• tryb kreatywnego sterowania – zdjęcia z dodatkowymi efektami modyfikującymi wygląd obrazu.

Spójrzmy teraz na tył aparatu.

Po prawej stronie wizjera znajdziemy przycisk LVF/Fn3, domyślnie przełączający widok z ekranu na wizjer. Obok niego mamy znany z GX8 przełącznik trybu ustawiania ostrości, z trzema pozycjami: AFS/AFF, AFC oraz MF. Dalej na prawo widzimy guzik podnoszący lampę błyskową oraz AF/AE Lock. W prawym górnym rogu tylnej ścianki umieszczono drugie pokrętło sterujące. Idąc w dół mamy przycisk funkcji Post Focus (oznaczony też jako przycisk funkcyjny Fn1) oraz guzik trybu odtwarzania. Poniżej trafiamy na krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi umożliwiającymi bezpośredni dostęp do opcji: ISO, balansu bieli, trybu wyzwalania migawki i trybu wyboru obszaru AF oraz znajdujący się w jego środku przycisk MENU/SET. Ostatnie dla guziki to Q.MENU (jednocześnie Fn2, „wstecz” i usuwanie zdjęć) oraz DISP. Należy jeszcze dodać, że bezpośrednio przy wizjerze, po prawej stronie mamy niewielkie pokrętło regulacji dioptrażu.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Na zakończenie opisu elementów sterujących, warto wspomnieć jeszcze parę słów o programowalnych przyciskach Fn (również 5 dodatkowych dostępnych z poziomu interfejsu dotykowego na wyświetlaczu). Jeśli zechcemy przeprogramować dowolny z nich, mamy do dyspozycji szeroki wachlarz opcji. W trybie nagrywania ich lista obejmuje następujące pozycje (zestaw dostępnych opcji może się różnić w zależności od przycisku):

• Tryb zdjęć 4K,
• Ostrość po (post focus),
• Wi-Fi,
• Q. Menu,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• Styl wizjera/wyświetlacza,
• AF/AE LOCK,
• AF-włączony,
• Podgląd głębi ostrości,
• Jednoprz. AE,
• Dotykowy AE,
• Wskaźnik poziomu,
• Ustaw obszar ostrości,
• Regulacja zoom,
• Blokada przycisków kursora (krzyżaka wielofunkcyjnego),
• Przełącznik operacji pokrętła,
• Style zdjęć,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Rozmiar obrazu,
• Jakość zdjęcia,
• Tryb pomiaru,
• Bracketing,
• Minimalna szybkość migawki,
• Jasne / Zaciemnione,
• i.Dynamika,
• i.Rozdzielczość,
• HDR,
• Tryb migawki,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja mocy błysku,
• Konfiguracja bezprzewodowa błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Blokada IS (wideo),
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb AF/MF,
• Tryb AFS/AFF,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki),
• Przycisk 4K na żywo,
• Film SNAP,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• Monochromatyczny tryb Live View,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Ekran dotykowy,
• Wybó operacji,
• Włącznik nagrywanie/odtwarzanie,
• Wyłączone,
• Przywróć domyślne.

W trybie odtwarzania można zaprogramować dwa prawdziwe przyciski (Fn1, Fn3); nie ma „dotykowych” przycisków Fn na wyświetlaczu). Lista opcji w tym przypadku wygląda następująco:

• Wi-Fi,
• Przeł. wizjer/wyświetlacz,
• Włącznik nagrywanie/odtwarzanie,
• Odtwarzanie zdjęć 4K,
• Masowy zapis zdjęć 4K,
• Przetwarzanie RAW,
• Ulubione,
• Ocena zdjęcia (od 1 do 5 gwiazdek),
• Zabezpiecz,
• Usuń pojedynczo,
• Wyłącz,
• Przywróć domyślne.

W menu ustawień własnych znaleźć można również opcje dotyczące funkcjonowania pokręteł sterujących. Po pierwsze możemy ustalić, które z pokręteł będzie odpowiadać za regulację czasu migawki, a które za ustawianie wartości przysłony. Zdefiniować można również kierunek obrotu. Trzecia z opcji pozwala wybrać tylne pokrętło jak to odpowiedzialne za regulację kompensacji ekspozycji (po uprzednim przyciśnięciu) w zakresie od −5 do +5 EV. Ostatnie z ustawień dotyczy dodatkowych funkcji pokręteł sterujących. Jeśli któryś z przycisków programowalnych obsługuje funkcję „Przełącznik operacji pokrętła” wówczas tymczasowo pokrętła pozwalają na zmianę innych parametrów. W tym przypadku do każdego pokrętła możemy przypisać następujące elementy:

• Tryb zdjęcia 4K,
• Styl zdjęcia,
• Wybór filtra,
• Format obrazu,
• Tryb AF,
• Jasne/Zaciemnione,
• iDynamika,
• iRozdzielczość,
• Tryb lampy błyskowej,
• Regulacja flesza,
• Czułość,
• Balans bieli,
• Wybór operacji (tryb pracy migawki).

Menu

Menu w GX9 zostało zorganizowane w analogiczny sposób jak w innych bezlusterkowcach Panasonika. Mamy zatem podział na pięć głównych kategorii: menu fotografowania, filmowania, ustawień własnych, konfiguracji, odtwarzania oraz Moje Menu, z których każda dzieli się na kilka podstron w zależności od liczby elementów. Trzeba przyznać, że jest ono bogate w różnego rodzaju opcje i ustawienia, zatem skonfigurowanie aparatu pod własne potrzeby nie powinno być problemem. Poniższe filmy prezentują zawartość poszczególnych kategorii menu.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu ustawień własnych:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania:

W Moim Menu dostępne są 3 zakładki, które w sumie pomieszczą 23 pozycje. Dodawanie kolejnych pozycji do Mojego Menu jest bardzo proste – po wciśnięciu „Dodaj” wystarczy wybrać żądaną nastawę menu spośród 26 opisanych zakładek z pięciu kategorii i wybrać dla niej miejsce. Możliwe jest również sortowanie stworzonych wcześniej pozycji, a także usuwanie tych niechcianych, jak również całego menu.

Moje menu:

Tak jak w innych bezlusterkowcach Panasonika, w testowanym Lumiksie poza głównym menu mamy także dostęp do tzw. szybkiego menu, uruchamianego przyciskiem Q.MENU. Może ono pracować w dwóch trybach zawartości: predefiniowanej lub ustalanej przez użytkownika. W tej pierwszej opcji daje ono dostęp do następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Tryb lampy błyskowej,
• Ustawienia filmu,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb ostrości (AFS/AFF),
• Tryb obszaru AF,
• Ustawienia samowyzwalacza,
• Tryb pomiaru światła,
• Wartość przysłony,
• Czas otwarcia migawki,
• Histogram luminancji (zmiana położena na ekranie),
• Czułość ISO,
• Balans bieli.

W drugiej opcji natomiast, do szybkiego menu możemy przypisać do 15 ustawień, a wybierać można z następujących elementów:

• Styl zdjęć,
• Wybór filtra,
• Ustawienia zdjęć (proporcje i rozmiar obrazu),
• Jakość,
• Tryb ostrości (AFS/AFF),
• Tryb pomiaru światła,
• Bracketing,
• Inteligentna dynamika,
• Inteligentna rozdzielczość,
• Minimalna szybkość migawki,
• HDR,
• Typ migawki,
• Tryb lampy błyskowej,
• Kompensacja błysku,
• Dodatkowy telekonwerter,
• Cyfrowy zoom,
• Stabilizator,
• Przyc. 4K na żywo,
• Film Snap,
• Ustawienie filmu,
• Tryb obrazu,
• Tryb cichy,
• Wyróżnienie punktu ostrości (peaking),
• Histogram,
• Linie pomocnicze,
• Wzór zebry,
• live view monochromatyczne,
• Stały podgląd przysłony,
• Uwydatnienie live view,
• Obszar nagrywania,
• Krok zoomu,
• Szybkość zoomu,
• Czułość ISO,
• Balans bieli,
• Tryb obszaru AF,
• Tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz).

Szybkie menu można obsługiwać zarówno na głównym ekranie, jak i w wizjerze aparatu. Jeżeli na wyświetlaczu widoczny jest panel z ustawieniami fotografowania, wówczas wciśnięcie przycisku Q.MENU daje możliwość dokonywania ustawień bezpośrednio z jego poziomu (nie jest uruchamiane szybkie menu).

Wyświetlacz

Przekątna ekranu wynosi 3 cale, a rozdzielczość 1.24 miliona punktów. Mamy zatem niewielką poprawę względem GX8 (1.04 miliona punktów). Mechanizm odchylania ekranu jest z kolei taki sam jak w GX80. Możemy odchylić wyświetlacz w górę (maksymalnie do 80 stopni) oraz w dół (do 45 stopni). W menu konfiguracji odnajdziemy opcje pozwalające regulować jasność, kontrast oraz kolorystykę wyświetlanego na ekranie obrazu. Kolejna pozycja w tym menu służy do ustawiania intensywności podświetlenia wyświetlacza (zmniejszona, standardowa, zwiększona, auto).

Obraz generowany przez wyświetlacz charakteryzuje się dobrą jakością. Praca w ostrym słońcu jednak nie zachwyca, bowiem powłoki antyodblaskowe średnio spełniają swoje zadanie. W takiej sytuacji odbicia otoczenia są łatwo zauważalne i niestety potrafią czasami przeszkadzać. Sytuację można poprawić wybierając najjaśniejszą opcję podświetlenia ekranu, ale i tak nie eliminuje to problemu. Na szczęście w krytycznej sytuacji zawsze, możemy skorzystać z wizjera, który w pełnym słońcu sprawdza się lepiej. Drobną wadę zauważymy również fotografując po ciemku. Na ekranie łatwo zauważyć nierównomierność podświetlenia.

Podobnie jak we wcześniejszych bezlusterkowych Lumiksach również w GX9 ekran wyposażono w funkcję dotykowej obsługi. Oznacza to, że w testowanym aparacie mamy możliwość operowania nim praktycznie bez użycia przycisków. W menu głównym oraz Q.MENU możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Warto również przypomnieć, że poza standardowymi przyciskami Fn, w ramach dotykowego interfejsu mamy dostęp do kolejnych pięciu. Oczywiście można je konfigurować analogicznie, jak ma to miejsce przy zwykłych przyciskach. Podczas fotografowania z użyciem wizjera natomiast, główny wyświetlacz można wykorzystać do ustawiania położenia punktu ostrości. Przesuwając palec po ekranie automatycznie zmienia się położenie ramki AF widocznej w wizjerze. Warto jednak nadmienić, że owo rozwiązanie na pewną drobną wadę. Jeśli przykładając wizjer do oka, zbliżymy mocno aparat do samej twarzy, z łatwością możemy dotknąć policzkiem ekranu, a to automatycznie uruchomi wspomnianą funkcję. Poza tym niewielkim mankamentem jednak nie mamy zastrzeżeń do funkcjonalności interfejsu dotykowego.

Korzystając z przycisku DISP. w trybie fotografowania można przełączać kolejne warianty wyświetlanych na ekranie informacji. Do wyboru są następujące widoki kadru:

• informacje o ustawieniach i parametrach ekspozycji,
• bez informacji (podstawowe parametry ekspozycji widoczne po wciśnięciu spustu migawki do połowy),
• wariant pierwszy + elektroniczna poziomica,
• wariant drugi + elektroniczna poziomica,
• ekran informacyjny,
• widok wyłączony.

Niezależnie w menu aparatu możemy włączyć dodatkowo jeden z trzech zestawów linii pomocniczych, histogram (można go umiejscowić niemal w dowolnym miejscu ekranu) oraz skalę graficznie prezentującą wartości parametrów ekspozycji podczas ich zmieniania. Aktywować można także funkcję zebry, czyli oznaczania obszarów o ustalonym poziomie naświetlenia. Do wyboru mamy dwa tryby w których dostępne ustawienia pozwalają ustawić poziom jasności od 50% do 105% z krokiem 5 punktów procentowych.

W trybie odtwarzania mamy do wyboru cztery warianty wyświetlania zdjęć, pomiędzy którymi przechodzimy przez naciskanie klawisza DISP.:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje (w dolnej i górnej części ekranu),
• miniaturka zdjęcia + informacje o parametrach ekspozycji, WB, właściwości obrazu, obiektywu, histogramy RGBY (razem 5 ekranów),
• zdjęcie ze wskaźnikami przepaleń (o ile w menu ustawień własnych włączona jest odpowiednia opcja).

Zdjęcia można również powiększać oraz przeglądać w postaci miniaturek (12 lub 30 zdjęć) oraz z poziomu kalendarza.

Tryb Wideo

Panasonic GX9 oferuje zbliżone możliwości filmowania do tych jakie mamy w modelu GX80. Poza osobnym trybem filmu kreatywnego, użytkownik może rozpocząć nagrywanie w każdym innym trybie, dzięki osobnemu przyciskowi znajdującemu się na górnej ściance obudowy. Ustawienia dotyczące filmowania znajdują się w osobnej zakładce głównego menu. W testowanym bezlusterkowcu odnajdziemy następujące tryby wideo:

• AVCHD
  • Full HD 1920×1080 pix, 50p / 8 bit / 28 Mbps,
  • Full HD 1920×1080 pix, 50i / 8 bit / 17 Mbps,
  • Full HD 1920×1080 pix, 25p / 8 bit / 24 Mbps,
  • Full HD 1920×1080 pix, 24p / 8 bit / 24 Mbps,
• MP4
  • 4K 3840×2160pix, 30p / 8 bit / 100 Mbps / LPCM,
  • 4K 3840×2160pix, 25p / 8bit / 100 Mbps / LPCM,
  • 4K 3840×2160pix, 24p / 8 bit / 100 Mbps / LPCM,
  • Full HD 1920×1080 pix, 60p / 8 bit / 28 Mbps / AAC,
  • Full HD 1920×1080 pix, 50p / 8 bit / 28 Mbps / AAC,
  • Full HD 1920×1080 pix, 30p / 8 bit / 20 Mbps / AAC,
  • Full HD 1920×1080 pix, 25p / 8 bit / 20 Mbps / AAC,
  • HD 1280×720 pix, 30p / 8 bit / 10 Mbps / AAC,
  • HD 1280×720 pix, 25p / 8 bit / 10 Mbps / AAC,

Warto dodać, że przy filmowaniu w jakości 4K zwężeniu ulega obszar rejestrowanego kadru. Innymi słowy, efektywna ogniskowa zamonotowanego obiektywu wydłuża się o czynnik około 1.2x.

W osobnym trybie filmowania mamy do dyspozycji tryby P, A, S oraz M, charakteryzujące się analogiczną funkcjonalnością, jak podczas fotografowania. Przykładowo, tryb M umożliwia ręczną zmianę przysłony i szybkości migawki oraz czułości (w zakresie od ISO 100 do 6400) w trakcie rejestracji. Opcja Auto ISO dostępna jest zarówno w trybie M, jak i P, A i S. Warto również dodać, że przy filmowaniu możemy definiować styl obrazu tak samo jak w przypadku zdjęć.

Panasonic GX9 nagrywa dźwięk stereo (Dolby Digital stereo w AVCHD oraz AAC stereo w MP4), a wbudowany mikrofon został umieszczony na górze aparatu, bezpośrednio przy gorącej stopce. W menu znajduje się również możliwość redukcji szumu wiatru. Podczas filmowania możemy także korzystać ze stabilizacji optycznej w podłączonym obiektywie. Dostępna jest również funkcja 5-osiowej hybrydowej stabilizacji obrazu, łączącej stabilizację obiektywu z elektroniczną stabilizacją obrazu w aparacie.

Tryb pomiaru światła przy filmowaniu można wybrać tak samo jak dla fotografowania: punktowy, centralnie ważony lub matrycowy. W menu możemy włączyć również ciągły autofokus oraz cyfrowy zoom o wartości 2x lub 4x. Manualne ostrzenie wspomaga funkcja focus-peaking, która działa również w trakcie rejestracji. Ocenę naświetlenia sceny ułatwia funkcja „zebry”.

W testowanym Lumiksie mamy możliwość rejestrowania filmów z wykorzystaniem filtrów cyfrowych dostępnych w trybie kreatywnego sterowania. Wyjątek stanowią jedynie ustawienia „Monochromatyczny Rough”, „Monochromatyczny Silk”, „Miękka ostrość”, „Filtr gwiezdny” i „Światło słoneczne”.

Podobnie jak w ostatnich bezlusterkowcach Panasonika, w GX9 mamy możliwość nagrywania krótkich filmów w trybie o nazwie SNAP. W tym trybie filmy nagrywane są w formacie MP4 Full HD 25p. Po jego aktywacji, w pierwszej kolejności należy zdefiniować długość klipu (2, 4, 6 lub 8 sekund). Ponadto w ustawieniach znajdziemy jeszcze dwie opcje „przesunięcie ostrości” oraz „przenikanie”. Ta pierwsza pozwala na automatyczną zmianę ostrości, która dokonuje się podczas nagrywania filmów. Wcześniej jednak należy wskazać w kadrze dwa punkty, pomiędzy którymi zostanie dokonana zmiana ostrości. Opcja „przenikanie” pozwala ustawić sposób zachowania się obrazu na początku lub na końcu nagrywanego filmu. W tym zakresie do wyboru mamy następujące ustawienia:

• WHITE-IN / WHITE-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy białym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a białym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• BLACK-IN / BLACK-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarnym ekranem a obrazem na początku lub obrazem a czarnym ekranem na końcu filmu; głośność dźwięku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana,
• COLOR-IN / COLOR-OUT – efekt płynnego przejścia pomiędzy czarno-białym a kolorowym obrazem na początku filmu lub odwrotnie na jego końcu; dźwięk utrzymywany jest na stałym poziomie,
• OFF.

Należy uściślić, że dla danego filmu można wybrać tylko jeden z efektów. Innymi słowy, jeśli zdecydujemy się na efekt dotyczący początku filmu nie będziemy mieli możliwości ustawienia efektu na końcu filmu i na odwrót. Szkoda, bo przecież nic nie stoi na przeszkodzie, aby za początek i koniec filmu odpowiadały niezależne ustawienia. Warto jeszcze dodać, że tak nagrane filmy możemy później połączyć w jeden dłuższy, korzystając z aplikacji mobilnej Panasonic Image App.

W GX9 odnajdziemy tryb filmowy określony jako „Przycinanie 4K na żywo”. Aparat po prostu wycina z rejestrowanego klipu 4K (3840×2160 pix) fragmentu wielkości kadru FHD (1920×1080 pix). Oprogramowanie pozwala wybrać klatkę początkową i końcową oraz czas trwania (40 lub 20 sekund). Do wyboru mamy także sposób tworzenia ujęcia (panoramowanie, zbliżanie lub oddalania). Po rozpoczęciu filmowania automatyka sama obsłuży odpowiednie prowadzenie wirtualnej „kamery”. Dla uzyskania optymalnego efektu zaleca się, aby aparat pozostawał nieruchomy podczas rejestracji.

W GX9 wśród ustawień filmowania możemy znaleźć również opcję umożliwiającą ciche sterowanie kilkoma parametrami podczas nagrywania filmu (opcję tą należy uprzednio aktywować w menu). Zmian dokonujemy za pomocą suwaków wyświetlanych i obsługiwanych przy pomocy ekranu dotykowego. Dostępne funkcje to:

• zoom (konieczne jest zastosowanie kompatybilnego obiektywu),
• przysłona,
• czas naświetlania,
• kompensacja ekspozycji,
• czułość ISO,
• regulacja poziomu nagrywania dźwięku.

Przy odtwarzaniu filmów, na dotykowym ekranie dostępne są następujące przyciski: play, pauza i przewijanie przód/tył. Po zatrzymaniu odtwarzania przy użyciu pauzy, mamy możliwość zapisania zdjęcia z wybranej sceny.

Przykładowe filmy

Wszystkie filmy zostały nagrane przy pomocy obiektywu G VARIO 12–60 mm f/3.5–5.6 ASPH. M.O.I.S.

• film 1 – MP4 – 3840×2160 pix 30p, 166 MB,
• film 2 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 179 MB,
• film 3 – MP4 – 3840×2160 pix 25p, 166 MB (ISO 6400),
• film 4 – MP4 – 3840×2160 pix 24p, 182 MB,
• film 5 – MP4 – 1920×1080 pix 60p, 54 MB,
• film 6 – MP4 – 1920×1080 pix 50p, 50 MB,
• film 7 – MP4 – 1920×1080 pix 30p, 35 MB,
• film 8 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 58.2 MB,
• film 9 – MP4 – 1280×720 pix 25p, 18 MB,
• film 10 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 43.8 MB (filtr: Efekt krosowania),
• film 11 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 43.8 MB (filtr: Jasny i żywy efekt zabawki),
• film 12 – MP4 – 1920×1080 pix 25p, 64 MB, praca autofokusa.

Profile kolorów:

• profil standardowy – 3840×2160 pix 25p, 180 MB,
• profil Cinelike D – 3840×2160 pix 25p, 155 MB,
• profil Cinelike V – 3840×2160 pix 25p, 180 MB,

Wizjer

Podobnie jak we wcześniejszych zaawansowanych GX-ach, w najnowszym także zastosowano elektroniczny wizjer LCD. Ma on rozdzielczość 2.76 miliona punktów, proporcje obrazu 16:9, powiększenie: 1.39x, a punkt oczny wynosi 17.5 mm. Podobnie jak w GX8, w GX9 także mamy możliwość odchylania wizjera w górę.

Wizjer wyposażono w regulacje dioptrażu, która pozwala na korekcję w zakresie od −4 do +3. Bezpośrednio przy wizjerze znajduje się czujnik zbliżenia oka. Po jego aktywacji w menu, obraz z wyświetlacza będzie automatycznie przełączany na EVF po przyłożeniu aparatu do oka. Wizjer pokrywa oczywiście 100% fotografowanego kadru i umożliwia zmianę wyświetlanych informacji analogicznie jak ma to miejsce na głownym ekranie (nie mamy jedynie podglądu ekranu z ustawieniami fotografowania).

Ponadto odległość przy której czujnik reaguje została dobrana bardzo rozsądnie. W opcji regulującej czułość (odległość reakcji) czujnika znajdziemy dwie możliwości: HIGH i LOW. W tej pierwsze czujnik reaguje w odległości około 5 cm, a w drugiej ok. 4 cm.

Powiększenie obrazu robi całkiem pozytywne wrażenie. Z racji różnic w proporcjach boków celownika (16:9) i rejestrowanego obrazu (4:3) niecała powierzchnia LCD bierze udział w wyświetlaniu obrazu. Jeśli chodzi o rozdzielczość i szczegółowość podglądu to trudno coś zarzucić omawianemu wizjerowi, przeszkadzał nam natomiast efekt „tęczy”. W słabszym świetle łatwo daje się zauważyć smużenie.