Olympus dostarcza nam zgrabny i zwarty aparat. Jego obudowa wykonana jest z lekko połyskującego, szarego plastiku. Aby zapewnić komfortowe i pewne trzymanie, każde miejsce, w którym mogą wylądować palce użytkownika, pokryto chropowatą gumą. Zabieg prosty ale jakże skuteczny. Pomimo skromnych rozmiarów, osobom obdarzonym nawet sporymi dłońmi, aparat będzie trzymało się bardzo wygodnie.

Rozczarowuje brak uchylnego wyświetlacza LCD, co w sprzęcie tej klasy należy uznać za wadę. Modele Canona czy Panasonica posiadają to udogodnienie.

Zasilanie

Wraz z aparatem dostajemy w zestawie cztery wydajne alkaiczne baterie Panasonic LR6. Gdy je zupełnie zużyjemy możemy wymienić je na dowolne baterie/akumulatorki AA (paluszki). Jest to dobre rozwiązanie w tego typu aparatach, gdyż w razie potrzeby możemy baterie dokupić w pierwszym lepszym kiosku.

Ilość zdjęć, które można wykonać na jednym zestawie baterii bardzo silnie zależy od ich rodzaju i pojemności. Podczas naszych testów aparat pracował na akumulatorkach X4Energy 1.2V 2600mAh i przeciętnie był w stanie wykonać ok. 480 ujęć.

Przyciski

Rozmieszczenie przycisków oraz pokręteł w najnowszym modelu Olympusa nie odbiega od obowiązujących kanonów.

Na tylnym panelu, po lewej stronie elektronicznego wizjera znajdziemy pokrętło regulacji dioptrii. Po prawej stronie wizjera znajduje się przycisk przełączający tryb wyświetlania pomiędzy wizjerem a ekranem LCD. Poniżej, na prawo od panelu ciekłokrystalicznego znajdują się następujące przyciski funkcyjne (od góry):

• MENU - przechodzi do menu głównego aparatu,
• - tryb podglądu zdjęć,
• - kompensacja ekspozycji,
• - tryb makro,
• OK/Func. - przycisk przechodzący do podręcznego menu oraz zatwierdzający wykonywane operacje,
• - opcje lampy błyskowej,
• - wyzwalanie migawki z opóźnieniem 2 lub 10 sekund,
• ?/Disp. - wyświetla podręczną pomoc dotyczącą funkcji menu aparatu lub zmianie sposób wyświetlania informacji na ekranie (parametry ekspozycji, siatka, histogram etc.),
• kosz - usuwa pliki.

Na górnej ściance aparatu znajdziemy następujące pozycje (idąc od lewej):

• koło nastaw:
  • Auto,
  • P - automatyka czasu i przysłony,
  • A - preselekcja przysłony,
  • S - preselekcja czasu,
  • M - tryb manualny,
  • My - zdefiniowany przez użytkownika tryb własny,
  • Guide - foto przewodnik, tryb dopasowujący parametry ekspozycji i funkcje aparatu wg jednego z 15 zdefiniowanych schematów,
  • Scene - wybór spośród 23 zdefiniowanych trybów (Portret, Krajobraz, Krajobraz + Portret, Sport, Sceny nocne, Scena nocna + Portret, W pomieszczeniach, przy świecach, Autoportret, W zastanym świetle, Zachód Słońca, Sztuczne ognie, Potrawy, Spoza szyby, Dokumenty, Aukcja, Zdjęcia i wybór 1/2, Plaża, Śnieg, Podwodny szeroki kąt 1/2, Podwodny makro),
  • Tryb wideo,
  • Podgląd zdjęć.
• Spust migawki z pierścieniem zmiany ogniskowej,
• POWER - przycisk wł./wył. aparat,
• IS - wł./wył. redukcji drgań (z poziomu MENU, temu guzikowi można przypisać inne funkcje).

Wyświetlacz

Olympus wyposażył swój aparat w duży przejrzysty wyświetlacz LCD o przekątnej 2.5 cala i rozdzielczości 250 000 punktów. Jak pisałem na początku tego rozdziału, panel nie jest uchylny, co w niektórych przypadkach ogranicza użyteczność aparatu. Nie spisują się również powłoki anty-odblaskowe. W przypadku Canona S3 IS można bez większych przeszkód pracować z aparatem przy silnym tylnym oświetleniu. W przypadku SP550 jest to praktycznie niemożliwe. Jego konstruktorzy nie zadbali nawet o umieszczenie jakiejkolwiek funkcji pozwalającej zmodyfikować jasność, nasycenie czy barwę wyświetlanego obrazu. W tym wypadku wysoka rozdzielczość nie jest w stanie nadrobić powyższych niedoróbek.