Po kilku chwilach spędzonych z aparatem mamy mieszane odczucia co do niego. Sporo drobnych niedociągnięć sumuje się razem sprawiając niemiłe wrażenie. Czas potrzebny na przejście od ekwiwalentu 28 mm do 504 mm, to niespełna 3 sek. W niektórych sytuacjach, tak powolne zachowanie aparatu może sfrustrować. Maksymalny zakres też nie powinien nas zmylić. Użytkownicy Panasonica FZ-50 (wyposażonego w 10 MPix matrycę), po wycięciu fragmentu o rozdzielczości 7.1 MPix (odpowiadającego rozdzielczości matrycy Olympusa SP-550) uzyskają odpowiednik ogniskowej 499 mm, czyli praktycznie taki sam jak w Olympusie! W tym przypadku, jedyną przewagą SP-550 jest zastosowany w nim szeroki kąt (ekwiwalent 28 mm).

Niemiłą niespodzianką jest również sposób w jaki aparat (nie)obwieszcza rozładowanie się baterii. Gdy ich żywotność dobiega końca, bez wcześniejszych ostrzeżeń, na wyświetlaczu LCD pokazuje się niebieski ekran z informacją o niskim stanie akumulatorków, po czym aparat się wyłącza nie chowając uprzednio obiektywu! Pół biedy gdy w tym czasie robiliśmy zdjęcia przy ekwiwalencie 28 mm. Ale jeśli mieliśmy przyjemność używania maksymalnej ogniskowej, sporą trudnością może być schowanie aparatu, z wydłużonym do maksimum obiektywem.

Mimo wszystko 18-sto krotny zoom optyczny sprawia, że jest to aparat w miarę uniwersalny (gdyby nie wolny AF byłby bardzo uniwersalny). Ponadto dobra praca lampy błyskowej oraz trafne dobieranie automatycznego balansu bieli również stanowią mocną stronę Olympusa.

Szybkość

Test szybkości aparatu wykonaliśmy fotografując stoper na kolorowym, pełnym szczegółów tle, w 30-sto sekundowym przedziale czasu. Utrudniamy w ten sposób oprogramowaniu aparatu łatwą kompresję pliku w formacie JPEG. Podczas tego testu, aparat wykonuje ekspozycje o długości 1/1000 sek. Dane zapisywane są na kartę xD-Pictue Card, typ H o pojemności 1 GB (prędkość zapisu - 4 MB/s).

Niestety Olympus nie umożliwia wykonania aż tak długiej serii pomiarowej. Poniżej przedstawiamy wyniki jakie udało nam się uzyskać dla poszczególnych trybów zapisu:

• tryb zdjęć seryjnych - 3 zdjęcia z prędkością 1.2 kl./sek. w pełnej rozdzielczości,
• tryb Hi1 - 15 zdjęć z prędkością 6.5 kl./sek. w rozdzielczości 3 MPix,
• tryb Hi2 - 40 zdjęć z prędkością 23,5 kl./sek w rozdzielczości 1.2 MPix.

Menu

Jak na zaawansowany kompakt przystało, menu podzielone zostało na dwie części. Menu podręczne (uruchamiane klawiszem FUNC) zawiera takie ustawienie jak: balans bieli, czułość, tryb zdjęć oraz sposób pomiaru światła. Zaś z poziomu menu głównego możemy ustawić wszystkie funkcje aparatu. Brakuje łatwego dojścia takich funkcji jak tryb pracy autofokusa czy wybór formatu zapisu i jakości zapisu zdjęć. Co prawda można te funkcje przypisać do klawisza odpowiadającego za stabilizację obrazu, ale ta funkcja będzie zapewne częściej wykorzystywana w tym aparacie. Brakuje chociaż jednego dodatkowego przycisku, któremu można by było przypisać dowolną funkcję.

Przykładowe zdjęcia zakładek menu głównego prezentujemy poniżej.

Jakość zdjęć

Zdjęcia możemy zachowywać w formacie JPEG/EXIF wersja 2.2 zgodne z DPOF (cyfrowy format wykonywania odbitek) lub jako surowy zrzut matrycy - ORF (Olympus RAW File). Pliki JPEG zachowywać możemy w jednym z dwóch stopni kompresji: Jakość wysoka lub Jakość normalna.
W tabeli poniżej przedstawione są wycinki scenki sfotografowane przy czułości ISO 100 w obu trybach kompresji JPEG oraz plik ORF przekonwertowany za pomocą programu dcraw do formatu TIFF:

Wysoka
Normalna
RAW

Stabilizacja obrazu

Olympus wyposażył swój najnowszy produkt w mechaniczną stabilizację obrazu (ruchy matrycy CCD). Jest ona aktywowana przyciskiem umieszczonym obok spustu migawki. Stabilizacja posiada tylko jeden tryb pracy. System antywstrząsowy zaczyna działać gdy spust migawki zostaje wciśnięty do połowy.

Aby sprawdzić wydajność stabilizacji wykonaliśmy serie zdjęć scenki dla ekwiwalentu ogniskowej 52 mm i przy różnych czasach ekspozycji. Dobrej jakości zdjęcia udało nam się uzyskać dla czasu 1/20 sek. Jest to rezultat praktycznie identyczny jak dla Panasonica FZ-50 czy Samsung NV-7. Pod względem stabilizacji obrazu Olympus nie odstaje ani nie przewyższa produktów konkurencji.

Poniżej prezentujemy tabelkę z wycinkami scenki 1:1, na których widać efekty jej działania.

Ekspozycja [s]	OFF	ON
1/100
1/80
1/60
1/50
1/40
1/30
1/20
1/10
1/5

Klipy filmowe

Olympus SP-550 UZ oferuje użytkownikowi możliwość nagrywania klipów filmowych. Pliki zapisywane są w formacie AVI (Motion JPEG) wraz z dźwiękiem mono (format WAVE). Maksymalna rozdzielczość plików wideo to 640x480 pikseli przy prędkości zapisu 30 kl./sek. co obecnie jest standardem.

Szkoda, że Olympus nie zaoferował użytkownikowi np.: większej rozdzielczości nagrywanych filmów, lepszej kompresji czy rejestracji dźwięku stereo. W zamian potencjalny klient skazany jest na używanie jednej ogniskowej podczas kręcenia klipu (możliwość zmiany powiększenia przez zoom cyfrowy to marny półśrodek) a ścieżka dźwiękowa klipu zanieczyszczona jest charakterystycznym terkotaniem mechanizmu pracy autofokusa (co słychać wyraźnie w załączonym pliku przykładowym).

Przykładowy plik wideo (najwyższa jakość, słyszalne są problemy z dźwiękiem) nakręcony podczas testów dostępny jest tutaj (rozmiar 21.0 MB).