Nowy bezlusterkowiec Nikona robi dobre wrażenie pod względem jakości wykonania, zastosowano bowiem korpus wykonany ze stopów magnezu. Na uchwycie, lewej i części tylnej ścianki mamy przyczepne, gumowe pokrycie, a całość uszczelniono przed kurzem i wilgocią.

----- R E K L A M A -----

Na poniższych zdjęciach można zobaczyć bezpośrednie porównanie bliźniaczego Z6 oraz Sony A7 III.

Spójrzmy jeszcze na zestawienie wymiarów i wagi pełnoklatkowych bezlusterkowców Nikona, Canona i Sony.

Aparat	Wymiary	Waga
Nikon Z7	134×100.5×67.5 mm	675 g
Canon R	135.8×98.3×84.4 mm	660 g
Sony A7R III	126.9×95.7×73.7 mm	657 g

Choć Canon EOS R jest generalnie największy, zasadniczo, wszystkie trzy korpusy są w miarę zbliżone do siebie pod względem rozmiarów.

Zasilanie i gniazda

Nikon Z7 zasilany jest akumulatorem EN-EL15b o pojemności 1900 mAh. Starsze ogniwa typu EN-EL15 także są kompatybilne, nie pozwalają natomiast na ładowanie przez port USB-C. Na chwilę obecną nie przewidziano możliwości podłączenia opcjonalnego uchwytu pionowego. Wprawdzie plotkuje się o opracowywaniu takowego, jednak na spodzie korpusu próżno szukać styków pozwalających na komunikację obu urządzeń. Istnieje również możliwość zasilania aparatu za pomocą opcjonalnego zasilacza sieciowego EH-5b lub EH-5c (przez adapter EP-5B). W menu aparatu odnajdziemy opcję pozwalającą na wyświetlenie w procentach dokładnego poziomu naładowania akumulatora, liczbę zdjęć wykonanych od ostatniego ładowania, oraz poziom zużycia akumulatora. W pełni naładowane ogniwo powinno wystarczyć do wykonania 330 zdjęć. Bez większego trudu byliśmy w stanie przekroczyć ten wynik i wykonać 400 zdjęć, bez nagrywania filmów.

Z7 wyposażono w pojedynczy slot kart XQD, leżący na prawej krawędzi tylnej ścianki, zamykany klapką. Warto jeszcze dodać, że w przyszłości zostanie zapewniona kompatybilność z kartami CFexpress.

Wszystkie złącza komunikacyjne zostały umieszczone na lewej ściance korpusu pod dwiema gumowymi zaślepkami. Zestaw obejmuje:

• wyjście słuchawkowe,
• wejście mikrofonowe,
• złącze USB-C,
• wyjście HDMI,
• złącze wężyka spustowego.

Warto także wspomnieć o bezprzewodowej komunikacji. Oprócz wbudowanego modułu Wi-Fi, Nikon Z7 obsługuje bezprzewodową sieć Ethernet przy użyciu opcjonalnego przekaźnika bezprzewodowego WT-7. Można także podłączyć do niego opcjonalny odbiornik GPS o oznaczeniu GP-1/GP-1A.

Przyciski

Układ przycisków w Z7 został istotnie zmieniony względem lustrzanek tego producenta. Omawianie elementów sterujących zaczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Z lewej strony widzimy koło trybów aparatu, wyposażone w standardowe ustawienia PASM oraz trzy tryby użytkownika, ale również tryb AUTO. Po prawej stronie wizjera umieszczono niewielki, monochromatyczny ekran OLED z nastawami aparatu. Dalej na prawo mamy tylne pokrętło sterujące. Wyżej, wokół spustu migawki (zintegrowanego z włącznikiem) umieszczono trzy przyciski: nagrywania wideo, regulacji ISO oraz kompensacji ekspozycji. Po dwóch stronach obudowy wizjera mamy jeszcze guzik zmiany trybu wyświetlania obrazu (ekran / celownik) oraz pokrętło służące do regulacji dioptrażu. Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W lewym górnym rogu mamy guziki wejścia do trybu przeglądania zdjęć oraz ich kasowania. Z prawej strony wizjera znajduje się przycisk DISP, umieszczony pośrodku przełącznika trybu fotografowania i filmowania. Obok widać także guzik AF-ON. Poniżej mamy kolejne elementy: dżojstik AF, przycisk menu podręcznego i oraz wybierak nawigacyjny z guzikiem OK pośrodku. Idąc dalej w dół widzimy kolejne cztery przyciski: powiększania i zmniejszania widoku live view i wykonanych zdjęć, MENU oraz trybu migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz).

Przyjrzyjmy się teraz przedniej ściance.

Patrząc na przód aparatu warto zwrócić uwagę na dwa programowalne guziki Fn1 i Fn2, blokadę bagnetu oraz przednie kółko sterujące.

Nikon Z7 posiada całkiem szerokie opcje programowania przycisków. Odnajdziemy je w menu ustawień własnych w sekcji f. Poza typowo funkcyjnymi przyciskami Fn, zaprogramować można również przycisk AF-ON, dżojstika, filmowania oraz na obiektywie (jeśli posiada on takowy). W przypadku niektórych przycisków możemy zaprogramować ich funkcję jako oddzielnego przycisku, jak również funkcję przycisku połączoną z jednoczesnym wybieraniem pokrętłem. Część elementów można osobno zaprogramować w trybie nagrywania filmów, a odpowiednie opcje znajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji g.

Menu

Menu w Z7 jest zorganizowane tak samo jak w zaawansowanych lustrzankach Nikona. Do dyspozycji mamy siedem zakładek menu: odtwarzania, fotografowania, filmowania, ustawień osobistych, ustawień aparatu, retuszu i menu własne, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poszczególnym zakładkom.

Menu odtwarzania:

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Ustawienia osobiste:

Ustawienia aparatu:

Retusz zdjęć:

Ostatnią zakładką jest Moje menu lub Ostatnie ustawienia. To pierwsze umożliwia skomponowanie własnej zakładki poprzez wybór opcji (maksymalnie 20) z całego menu, według własnego uznania i przydatności. Alternatywnie można wyświetlać menu zawierające ostatnio używane opcje.

Wyświetlacze

W Z7 zastosowano 3.2-calowy wyświetlacz TFT LCD, o rozdzielczości wynoszącej 2.1 miliona punktów. Zapewnia on dobry kąt widzenia w zakresie około 170 stopni. W menu ustawień znajdziemy opcje związane z jasnością obrazu, którą możemy regulować w 11-stopniowej skali. Dodatkowo możemy dostosować kolorystykę obrazu, korzystając z podobnego narzędzia jak w przypadku regulacji balansu bieli. Do samej jakości obrazu wyświetlanego na ekranie LCD nie mamy zastrzeżeń. Jest on wyraźny, odpowiednio jasny i zapewnia wygodną pracę w większości sytuacji. Nie najlepsza jest natomiast warstwa antyrefleksyjna, bowiem przy fotografowaniu w ostrym świetle słonecznym stosunkowo łatwo zobaczyć na wyświetlaczu odbicia otoczenia. Warto wówczas maksymalnie rozjaśnić ekran.

Pomiędzy kolejnymi widokami w trybie live view przechodzimy przyciskiem DISP. Do dyspozycji mamy następujące podglądy (w każdym z nich, u dołu ekranu wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, czułości, trybie pomiaru światła i liczbie zdjęć możliwych do wykonania):

• dodatkowe informacje,
• aktualny kadr bez dodatkowych informacji,
• histogram,
• elektroniczna poziomica,
• panel informacyjny.

Dodatkowo w menu znajdziemy opcje pozwalające wyświetlić linie siatki kadrowania (3×3) oraz podkreślenie ostrych krawędzi (focus-peaking).

Wciskając przycisk „i” (także na ekranie) otwiera nam się menu podręczne. Jego zawartość jest w pełni programowalna, domyślnie jednak pozwala nam na ustawianie takich parametrów jak format, jakość i wielkość zdjęcia, tryb AF i pola AF, balans bieli itd.

Podobnie jak w D850 znajdziemy funkcję „zoom podzielonego obrazu na wyświetlaczu”. Po jej aktywacji ekran dzielony jest pionowo na dwie części, a w każdej z nich wyświetlany jest fragment kadru po lewej i prawej stronie. Za pomocą przycisków z symbolem lupy, widok możemy przybliżać i oddalać, a wybierakiem funkcyjnym przesuwać aktualny fragment obrazu. W danym momencie operujemy tylko lewym lub prawym widokiem, a przejście od jednego do drugiego dokonujemy za pomocą przycisku z symbolem klucza. Funkcja ta może być przydatna podczas precyzyjnego ustawiania położenia aparatu względem fotografowanego obiektu, czy dokładnego ustawiania ostrości z zachowaniem pożądanej głębi (np. przy wykorzystaniu obiektywów typu tilt-shift).

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Pomiędzy kolejnymi ekranami wyświetlania przechodzimy za pomocą górnego lub dolnego przycisku kierunkowego wybieraka. Wśród informacji, do których mamy dostęp, są między innymi histogramy, skrócony EXIF zdjęcia, najważniejsze parametry ekspozycji lub informacje o przepaleniach obrazu. Ilość tych informacji możemy regulować w menu odtwarzania.

Tradycyjnie, zdjęcia możemy powiększać lub przeglądać z poziomu miniaturek (4, 9 lub 72 zdjęcia).

Ekran w Z7 wyposażono w funkcję dotykowej obsługi o szerokiej funkcjonalności. W menu głównym oraz podręcznym możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu. Dotykowo możemy również regulować parametry ekspozycji. Dotykając ekranu możemy wskazać położenie punktu ostrości, system nie podąża jednak za naszym palcem.

Nie ma niestety możliwości korzystania z ekranu jako swego rodzaju płytki dotykowej do wyboru punktów AF, podczas kadrowania przez wizjer.

Nikon Z7 posiada także monochromatyczny panel OLED umieszczony na górnej ściance aparatu. Prezentowane są na nim parametry ekspozycji, czy liczba możliwych do wykonania zdjęć i wskaźnik akumulatora. Schemat wyświetlacza prezentujemy poniżej.

Obecność monochromatycznego ekranu kwalifikujemy oczywiście do zalet, choć jest niewielki i nie zawiera on tylu przydatnych informacji, co np. w Nikonie D850.

Filmy

W testowanym modelu mamy następujące tryby filmowania:

• 3840×2160 pix 30p, 25p, 24p,
• 1920×1080 pix (Full HD 1080p) 120p, 100p (z cropem 1.5x),
• 1920×1080 pix (Full HD 1080p) 60p, 50p, 30p, 25p, 24p.

Rzeczywiste wartości klatek na sekundę dla 120p, 60p, 30p, 24p to odpowiednio: 119.88, 59.94, 29.97, i 23.976. Filmy zapisywane są w formacie z rozszerzeniem MOV lub MP4 (wideo: H.264/MPEG-4; dźwięk: Liniowy PCM). W menu możemy określić także jakość filmów: wysoka i normalna. Aparat posiada mikrofon stereo, istnieje także możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu stereofonicznego. Regulacja czułości mikrofonu może odbywać w sposób automatyczny lub ręczny (w 20-stopniowej skali). Co więcej, mamy możliwość wyboru zakresu częstotliwości rejestrowanej ścieżki dźwiękowej: szerokiego lub głosowego, a także redukcji szumu wiatru. Filmy mogą być nagrywane we wszystkich dostępnych w aparacie trybach: P, S, A oraz M. W dwóch pierwszych, z parametrów ekspozycji możemy kontrolować jedynie kompensację. W trybie A mamy możliwość ustawienia konkretnej wartości przysłony. W trybie M natomiast mamy pełną kontrolę nad parametrami ekspozycji, w tym również czułością. W pozostałych bowiem jest ona sterowana automatycznie (w zakresie od ISO 64 do ISO 6400). Ostrzenie manualne wspomaga funkcja focus-peaking, a ocenę ekspozycji – zebra.

Profesjonalistów z pewnością ucieszy możliwość nagrywania materiału 10-bit (4:2:2), także z rejestracją szerokiego zakresu tonalnego poprzez profil N-Log, choć należy zaznaczyć, że niezbędny do tego jest zewnętrzny rekorder.

Podczas filmowania możemy korzystać z ciągłego autofokusu, wybierając w ustawieniach tryb AF-F. W trybie AF-S natomiast możemy wymusić pracę autofokusu wciskając po prostu spust migawki do połowy, lub przycisk AF-ON. Trzeba przyznać, że w dzień AF sprawuje się bardzo dobrze. Nie zauważamy „pompowania”, co jest szczególnie ważne w filmie. Wśród przykładowych filmów umieściliśmy jeden przykład działania autofokusa.

Nikon Z7 został również wyposażony w funkcję indeksowania, pozwalającą na oznaczanie wybranych miejsc w filmie, ułatwiając tym samym odnalezienie oznaczonych miejsc podczas edycji filmów. W całym filmie można umieścić do 20 indeksów.

Nikon Z7 umożliwia również tworzenie filmów na podstawie serii zdjęć poklatkowych. Ustawienia dotyczące jakości i rozdzielczości filmów poklatkowych są takie same jak w przypadku zwykłych plików wideo. Chcąc wykonać film poklatkowy, w menu aparatu musimy ustalić jedynie wartość interwału pomiędzy kolejnymi klatkami oraz ogólny czas fotografowania. Czas wynikowego filmu widoczny jest na ekranie opcji i dostosowuje się automatycznie w oparciu o ustawione parametry zdjęć poklatkowych oraz wybraną w ustawieniach filmu szybkość klatek na sekundę.

Przykładowe filmy

• film 1 – 3840×2160 pix, 30p, 271 MB,
• film 2 – 3840×2160 pix, 25p, 298 MB,
• film 3 – 3840×2160 pix, 24p, 301 MB,
• film 4 – 1920×1080 pix, 120p, 158 MB,
• film 5 – 1920×1080 pix, 100p, 198 MB,
• film 6 – 1920×1080 pix, 60p,106 MB,
• film 7 – 1920×1080 pix, 50p, 108 MB,
• film 8 – 1920×1080 pix, 30p, 54 MB,
• film 9 – 1920×1080 pix, 25p, 53 MB,
• film 10 – 1920×1080 pix, 24p, 56 MB,
• film 11 – 1920×1080 pix, 120p (odtwarzanie 30p), 110 MB,
• film 12 – 1920×1080 pix, 120p (odtwarzanie 25p), 131 MB,
• film 13 – 1920×1080 pix, 120p (odtwarzanie 24p), 165 MB,
• film 14 – 3840×2160 pix, 25p, 186 MB, profil C05 ("Smutek"),
• film 15 – 3840×2160 pix, 25p, 248 MB, profil C06 ("Dramat"),
• film 16 – 3840×2160 pix, 25p, 203 MB, praca AF-F,
• film 17 – 3840×2160 pix, 25p, 259 MB, automatyczne sterowanie przysłoną (od f/1.8 do f/16 i z powrotem do f/1.8),
• film 18 – 3840×2160 pix, 30p, 237 MB, VR aktywny,
• film 19 – 3840×2160 pix, 25p, 206 MB, VR aktywny,
• film 20 – 3840×2160 pix, 24p, 245 MB, VR aktywny,
• film 21 – 3840×2160 pix, 24p, 323 MB, VR aktywny + elektroniczna VR,
• film 22 – 3840×2160 pix, 25p, 192 MB, ISO 25600,
• film 23 – 3840×2160 pix, 25p, 198 MB, ISO 6400.

Wizjer

Wizjer w Z7 to układ OLED wysokiej rozdzielczości (3.69 miliona punktów) i rekordowym w tej klasie (razem z Leiką SL) powiększeniu wynoszącym 0.8x. Celownik zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru, a jego punkt oczny znajduje się w odległości 21 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +2.

Jasność można regulować ręcznie (w 11-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP z wyjątkiem ustawienia „panel informacyjny”, widoki są takie same, jak na wyświetlaczu. Dodatkowo, możliwe jest włączenie linii pomocniczych.

Bezpośrednio nad okularem wizjera umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który po przyłożeniu oka do celownika może wygasić ekran LCD (w zależności od ustawienia w menu). Warto zaznaczyć, że przy korzystaniu z wizjera aktywna jest funkcja przybliżenia części kadru, a także focus-peaking, co znacznie usprawnia ręczne ostrzenie. W tej ostatniej mamy do wyboru trzy stopnie intensywności podświetlenia ostrych krawędzie i cztery kolory (czerwony, żółty, niebieski, biały).

W statycznych sytuacjach celownik sprawdza się świetnie. Połączenie wysokiej rozdzielczości i dużego powiększenia pozwana na naprawdę wygodne kadrowanie. Jednak gdy przesuwamy szybko aparat, obraz nieco się rozmywa i traci na czytelności. Nie możemy zwiększyć częstotliwości odświeżania, która wynosi 60 kl/s. W gorszych warunkach oświetleniowych zauważamy szum, nie doskwiera natomiast smużenie. W trybie seryjnym 5.5 kl/s widzimy nieznaczne opóźnienie wyświetlanego obrazu oraz krótkie zaciemnienie kadru.