Rzućmy okiem na poniższy wykres i zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi testowanego obiektywu w centrum kadru dla ogniskowych 12, 25, 60 i 100 mm.

To, co widzimy na najkrótszej ogniskowej, zasługuje na jedno słowo – rewelacja. Nie dość, że maksymalne MTF-y są osiągane tam na maksymalnym otworze względnym, to jeszcze uzyskany wynik jest tam bliski rekordom, bo przekracza nieznacznie 82 lpmm.

Wyniki uzyskane na większych ogniskowych wyglądają gorzej, ale tylko dlatego, że porównujemy je z genialnym zachowaniem na 12 mm. W ogólności osiągane tam rezultaty też są świetne. Na maksymalnym otworze względnym obiektyw nie ma problemów z wyraźnym przekraczaniem 60 lpmm (a na 25 mm nawet 70 lpmm), a po przymknięciu notuje wyniki jeszcze lepsze. W efekcie, pomimo większego zakresu ogniskowych, Olympus 12–100 mm osiąga rezultaty zauważalnie lepsze od chwalonego przez nas Panasonika Lumix G 12–60 mm f/3.5–5.6 ASPH. POWER O.I.S., a Olympusa 12–50 mm dystansuje jeszcze bardziej.

Czy nasz entuzjazm ostygnie po obejrzeniu zachowania na brzegu kadru? Sprawdźmy to i rzućmy okiem na poniższy wykres.

Widać wyraźnie, że w tym przypadku entuzjazm może co najwyżej wzrosnąć. Na krótszych ogniskowych zachowanie jest świetne, a na dłuższych wciąż bardzo dobre. Co więcej, nawet na najsłabszej ogniskowej MTF-y uzyskiwane na maksymalnym otworze względnym są w pełni użyteczne.

Szczerze powiedziawszy nie pamiętam obiektywu zmiennoogniskowego o krotności zooma powyżej 8, który nie miał słabych punktów na brzegu kadru. Olympus w pełni wykorzystał potencjał małej matrycy i pokazał, że taka sztuka jest możliwa do osiągnięcia. Brawo!

Rozdzielczość Olympusa M.Zuiko Digital ED 12–100 mm f/4 IS PRO została przetestowana jeszcze dodatkowo w oparciu o pliki RAW z aparatu Olympus E‑M5 Mark II. Wyniki dla centrum i dla brzegu kadru zaprezentowane są poniżej. Bardzo dokładnie potwierdzają one to, co uzyskaliśmy w przypadku analizy RAW-ów z E-PL1.

Tradycyjnie już, rozdział ten kończymy prezentując wycinki naszej scenki testowej uzyskane dla centrum kadru. Warto przypomnieć, że są to pliki JPEG bezpośrednio z aparatu, zapisywane równolegle do plików RAW opisywanych powyżej.

Olympus E-PL1, JPEG, 12 mm, f/4.0

Olympus E-PL1, JPEG, 60 mm, f/4.0