Przetwarzanie danych osobowych

Nasza witryna korzysta z plików cookies

Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.

Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.

Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.

Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.

Optyczne.pl

Test obiektywu

Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - test obiektywu

17 sierpnia 2017

6. Dystorsja

Dopóki pracujemy na plikach JPEG, dystorsja nie powinna nam mocno przeszkadzać, co jasno widać na poniższych zdjęciach.

Olympus E-M5 II, JPEG, 8 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, JPEG, 10 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, JPEG, 13 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, JPEG, 18 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja

Na najkrótszej ogniskowej mamy do czynienia z „beczką” o wartości −1.59%. Na 10 mm zmniejsza się ona do niezauważalnego poziomu −0.37%. Na 13 mm wciąż mamy zniekształcenia beczkowe, choć w granicach błędów pomiarowych są one zgodne z zerem (formalna wartość −0.14%). Zniekształcenia poduszkowe, także znikome, bo wynoszące +0.32, możemy obserwować dopiero dla maksymalnej ogniskowej.

----- R E K L A M A -----

Po przejściu do plików RAW sytuacja zmienia się dramatycznie. Widać do wyraźnie na poniższych zdjęciach.

Olympus E-M5 II, RAW, 8 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, RAW, 10 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, RAW, 13 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja
Olympus E-M5 II, JPEG, 18 mm
Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja

Na 8 mm dystorsja jest ogromna. Mamy do czynienia z beczką o wartości aż −6.59%. Oczywiście można ją skorygować, ale niesie to za sobą pewne koszta. Po pierwsze, przycinamy pole widzenia. Jest to problem mniejszy niż mogłoby się wydawać, bo na szczęście producenci optyki Mikro 4/3 podają swoje pola widzenia już po skorygowaniu dystorsji. Większym problemem jest jednak inny efekt.

Panasonic Leica DG Vario-Elmarit 8-18 mm f/2.8-4 ASPH. - Dystorsja

Jak widać na powyższym zdjęciu wykonanym na ogniskowej 10 mm, po skorygowaniu dystorsji i przycięciu obrazu, z oryginalnych 16.1 miliona pikseli, jakie oferuje E-M5 Mark II, zostaje 13.4 miliona. Prawie 3 miliony pikseli trzeba więc „napompować”, gdy używamy plików JPEG lub RAW-ów wywołanych programem, który automatycznie koryguje dystorsję.

Niestety dystorsja Panaleiki 8–18 mm dość wolno maleje wraz ze zwiększaniem ogniskowej. Na 10 mm mamy do czynienia z wciąż wysokim poziomem −4.51%. Zniekształcenia beczkowe daje się także zauważyć dla ogniskowej 13 mm, gdzie sięgają one −1.68%. Dopiero na 18 mm mamy do czynienia z minimalną „poduszką” o wartości +0.32%.