Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW z centrum kadru.

Widzimy, że mimo matrycy o tej samej rozdzielczości oraz obiektywu o większym zakresie ogniskowych, wyniki dla wersji II aparatu G5 X są znacząco wyższe. W przypadku G5 X, jedynie dla środkowej wartości zoomu MTF-y przekraczały granicę 1500 LW/PH – w przypadku wersji II, nie licząc maksymalnie otwartych przysłon dla ogniskowej 18 oraz 44 mm, wszystkie kombinacje do f/5.6 łącznie przekraczają ten pułap. Musimy pochwalić najszerszy kąt widzenia – nawet przy maksymalnie otwartej przysłonie otrzymany obraz będzie ostry. To, co rzuca się w oczy, to dość równy przebieg krzywych – nieco odstaje jedynie maksymalna ogniskowa, ale i tak po przymknięciu obiektywu o jedną oraz dwie działki przysłony możemy cieszyć się w zupełności zadowalającą jakością.

Aby wyjaśnić tajemnicę wzrostu rozdzielczości względem poprzednika, poniżej przedstawiamy przejścia granicy czerni i bieli oraz wykresy funkcji MTF.

Przejdźmy do zachowania obiektywu na brzegu kadru.

Wyraźnie widać, że najwięcej z boku kadru traci najszersza ogniskowa. Podczas gdy ogniskowe 18 mm oraz 44 mm (czyli ekwiwalenty, kolejno, 50 mm oraz 120 mm) na swoim maksimum przekraczają 1300 LW/PH, wartość 8 mm tylko dla maksymalnie otwartej przysłony znajduje się ponad 1000 LW/PH. Dodatkowo, mamy do czynienia ze spłaszczonym przebiegiem. W oczy rzuca się także niefizyczne zachowanie przysłony f/8 dla ogniskowej 18 mm.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość.

Wykresy dla centrów kadru plików JPEG w zasadzie idealnie odzwierciedlają to, co widzimy dla zdjęć RAW. Jeżeli natomiast spojrzymy na bok kadru, zauważymy wyraźny spadek wartości LW/PH dla minimalnej ogniskowej. Taka sytuacja wynika prawdopodobnie z ogromnej dystorsji, która opisana została w podrozdziale poniżej. Zdjęcia JPEG są zatem wyraźnie prostowane, co może się odbić w zachowaniu na brzegu kadru.

W przypadku G5 X, analizując najszerszą ogniskową i bok kadru nie zauważyliśmy, aby rozdzielczość na zdjęciach JPEG była niższa niż na RAW-ach. W poprzedniku testowanego aparatu mieliśmy jednak do czynienia z wyostrzaniem zdjęć JPEG, co mogło rozmyć obraz opisanego wyżej mankamentu.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie RAW) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

18.2 mm f/4

8.8 mm f/11

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.

Gdy będziemy korzystać z formatu JPEG, aberracja chromatyczna nie będzie stanowić praktycznie żadnego problemu.

Aberracja wykracza ponad 0.15% tylko dla przysłony f/1.8 przy najszerszej ogniskowej. Dla całej reszty kombinacji wada ta w zasadzie mieści się w przedziale umiarkowanym.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej według wyników otrzymanych dla surowych plików wywołanych programem dcraw.

8.8 mm f/1.8	18.2 mm f/8

Dystorsja

Znacznie gorzej wygląda sytuacja, jeżeli zerkniemy na „czyste” zdjęcia. Tutaj, dla najszerszego kąta, mamy do czynienia z ogromną dystorsją, dochodzącą do poziomu −20%. Co więcej, wada wciąż będzie widoczna przy ogniskowej 18 mm (50 mm), gdzie osiąga około −2.7%. Przy maksymalnym przybliżeniu, czyli w przypadku ustawienia obiektywu na ekwiwalent 120 mm na pełnej klatce, wada zmienia znak i mamy do czynienia z „poduszką” o wartości +3.1%.

JPEG	RAW
8.8 mm
18 mm
44 mm

Koma i astygmatyzm

Centrum	Róg
8.8 mm, f/1.8
8.8 mm, f/2.8
18.2 mm, f/2.8
18.2 mm, f/4
44 mm, f/2.8
4 mm, f/4

Zniekształcenie punktów w rogach kadru jest widoczne na najkrótszej ogniskowej oraz po środku zakresu. W tym drugim przypadku jednak po przymknięciu obiektywu wada ta redukuje swoją siłę.

Na najszerzej ogniskowej nie mamy problemu z astygmatyzmem – wynosi on zaledwie 6.0% dla przysłony f/1.8 i wraz z jej przymykaniem spada. W przypadku ogniskowej 18.2 mm, wartość astygmatyzmu jest największa dla otworu f/2.8 i ma wartość 10.3%. Największy problem związany z astygmatyzmem zauważymy dla przysłony f/2.8 przy ustawieniu ogniskowej na 44 mm – tutaj będzie on wynosić 17.4%.

Winietowanie

Pomiary winietowania wykonaliśmy w pierwszej kolejności dla plików JPEG.

Tutaj nie mamy specjalnych powodów do obaw – lekkie winietowanie jest obecne, ale dla żadnej nastawy nie przekracza poziomu 1.0 EV. Można uznać, że na zdjęciach JPEG ciężko będzie zauważyć jakiekolwiek zaciemnienia rogów.

Spójrzmy teraz na wyniki pomiarów, które wykonaliśmy na surowych plikach.

JPEG	RAW
8.8 mm
f/1.8	f/1.8
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11
18.8 mm
f/2.5	f/2.5
f/2.8	f/2.8
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11
44.0 mm
f/2.8	f/4
f/4	f/4
f/5.6	f/5.6
f/8	f/8
f/11	f/11

Odblaski