G5 X Mark II oferuje zapis zdjęć w następujących bazowych rozdzielczościach:

• L, czyli 5472×3648,
• M1, czyli 4320×2880,
• M2, czyli 2304×1536,
• S, czyli 720×480

oraz w następujących formatach:

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

Podane powyżej rozdzielczości tyczą się proporcji boków 3:2. Dostępne są też inne formaty: 4:3, 16:9 i 1:1. Zdjęcia w formacie JPEG można zapisywać w jakości wysokiej i normalnej.

W testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 3200 i 6400.

----- R E K L A M A -----

ISO 3200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Nie ma nic zaskakującego w stwierdzeniu, że wraz ze zwiększaniem stopnia odszumiania zakłóceń jest w istocie mniej – ale również i detali. Redukcja wieloklatkowa pozwala zachować odrobinę więcej szczegółów niż nastawa „mocne” przy obrazie praktycznie pozbawionym szumu. Oczywiście, niestety, odszumianie „wyłączone” w rzeczywistości wcale takie nie jest.

W testowanym kompakcie, podobnie jak w innych najnowszych aparatach producenta, mamy do dyspozycji 8-stopniową skalę siły wyostrzania (od 0 do 7) oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg regulowane w 5-stopniowej skali. Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższą siłą wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Parametry precyzja i próg ustawione były na wartość 2 (domyślną dla Neutralnego stylu obrazu). Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

ISO 125
wyostrzenie 0
wyostrzenie 4
wyostrzenie 7

Najlepsze rezultaty wydaje się dawać nastawa pomiędzy wartością minimalną i maksymalną. Zdjęcie jest przyjemnie wyostrzone, a wciąż nie zauważymy artefaktów wynikających z przeostrzenia. Inaczej jest z ustawieniem „7” – tutaj siła aplikowanej modyfikacji jest zdecydowanie zbyt duża.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Po kształcie powyższej krzywej możemy wnioskować, że zdjęcia z G5 X Mark II są odszumiane – przede wszystkim, redukcja dotyczy szumu kolorowego. Siła algorytmów jest jednak niższa niż w przypadku poprzednika, co jest dobrym prognostykiem – my, jako użytkownicy, mamy większy wpływ na wygląd naszego zdjęcia.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie zostanie zaktualizowana poniższa tabelka nowymi wycinkami testowej scenki.

Nie da się ukryć, że zdjęcia z Canona wydają się najbardziej miękkie – przypomnijmy jednak, że jako jedyny w stawce G5 X II nie aplikuje wyostrzania na zdjęcia JPEG. Nie do końca jesteśmy zatem w stanie obiektywnie porównać szczegółowość obrazów.

Pod względem zaszumienia Canon i Sony wydają się iść łeb w łeb. Aż do ISO 3200 prowadzić zdaje się natomiast Lumix – przypomnijmy jednak, że to on charakteryzuje się sensorem o największym fizycznym rozmiarze. Wartość 6400 ujawnia jednak w jego przypadku ogromny poziom odszumiania.

Porównanie JPEG-ów różnych producentów jest zatem stosunkowo ciężkim zadaniem. Potwierdza się jednak to, co pisaliśmy wyżej – zdjęcia z G5 X Mark II są znacznie mniej odszumiane niż w przypadku poprzedniego modelu. Wygląd wycinków na wyższych czułościach jest zatem zdecydowanie lepszy.

Balans bieli

G5 X Mark II oferuje następujące tryby balansu bieli (WB):

• Auto,
• Auto, priorytet bieli,
• Słoneczny dzień,
• Miejsca ocienione,
• Pochmurny dzień,
• Światło żarówek,
• Białe światło fluorescencyjne,
• Lampa błyskowa,
• Ustawienie ręczne według wzorca bieli.

Każdą nastawę balansu bieli możemy skorygować na ekranie precyzyjnej regulacji w czterech kierunkach: G (Green) – M (Magenta) oraz B (Blue) – A (Amber) w 9-stopniowej skali. Niestety, nie znajdziemy w aparacie możliwości ręcznego ustawienia balansu bieli w skali Kelwina.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla przetestowanych przez nas ustawień balansu bieli.

Światło	Balans bieli	dC	S [%]
3000K	Auto	23.6	145.8
3000K	Auto, priorytet bieli	17.5	129.1
3000K	Żarówki	6.8	113.2
3000K	3000K	6.2	108.7
5500K	Auto	5.88	114
5500K	5500	9.45	117.3
Lampa błyskowa	Auto	6.36	88.69
Lampa błyskowa	Lampa błyskowa	7.3	80.78

Balans bieli w testowanym aparacie działa przeciętnie. Automatyka działa poprawnie w świetle sztucznym 5500K, gdzie błąd dC nie przekracza 7. Fatalnie natomiast sprawdza się w przypadku światła żarowego, gdzie na niewiele zdaje się nawet przełączenie aparatu w tryb priorytetu bieli. Pomaga dopiero zmienienie balansu bieli na dedykowaną nastawę lub ustawienie temperatury barwowej ręcznie.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: żarówki (3000K) Balans bieli: Auto
Światło: żarówki (3000K) Balans bieli: Auto, priorytet bieli
Światło: żarówki (3000K) Balans bieli: żarówka
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K
Światło: Lampa błyskowa Balans bieli: auto
Światło: Lampa błyskowa Balans bieli: Lampa błyskowa