Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W teście wykorzystaliśmy dołączony do zestawu obiektyw Fujinon XC 15–45 mm f/3.5–5.6 (ustawiony na ogniskowej 33 mm, odpowiednik ok. 50 mm). Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Maksymalne wyniki, zmierzone na podstawie plików JPEG, zbliżają się do 2400 LW/PH. Co ciekawe, u poprzednika notowaliśmy nieco niższe rezultaty. Z kolei na tle wybranej konkurencji (Canon EOS M100, Nikon D3500 i Olympus E-PL9) Fujifilm X-A7 wyróżnia się in plus. Warto przyjrzeć się wpierw kwestii wyostrzania JPEG-ów, bowiem to ma niebagatelny wpływ na zmierzone wyniki.

Widać zatem wyraźnie, że stoją one na wyższym poziomie niż w lustrzankach Canona i Nikona. Te ostatnie z reguły nie stosują wyostrzania JPEG-ów przy ustawieniu „0”, czego o minimalnym stopniu tego parametru w aparacie Fujifilm nie można powiedzieć. Wystarczy spojrzeć na poniższe wykresy.

Wykresy wygenerowane przez program Imatest przedstawiają przykładowe przebiegi profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Widoczne na górnych wykresach lokalne maksimum jest łatwo dostrzegalne, a wykresy funkcji MTF mają zauważalne wybrzuszenie. Sama funkcja nie przyjmuje wartości większych od 1, co oznacza, że wyostrzanie ma średnie natężenie.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywami: Fujinon XF 35 mm f/1.4 R, XF 50 mm f/2 WR oraz XF 56 mm f/1.2 R. Najlepsze uzyskane przez nas wyniki dla każdej wartości przysłony prezentujemy na wykresie poniżej.

Choć różnice na korzyść X-A7 nie są duże, widać, że góruje on w naszym zestawieniu. Warto też w tym miejscu przypomnieć, że wszystkie porównywane wyżej aparaty mają zbliżoną liniową gęstość pikseli, dzięki czemu łatwo zestawiać ich osiągi. Najsłabiej wypada tutaj Canon, głównie ze względu na obecność asymetrycznego filtra antyaliasingowego. A jak wygląda ta kwestia w przypadku testowanego X-A7? Podobnie jak poprzednik nie posiada on filtra AA. Świadczą o tym wysokie wartości odpowiedzi w częstości Nyquista, które przekraczają wyraźnie 25% dla obu składowych. Na podstawie poniższych wykresów widzimy także, że pliki RAW nie są wyostrzane.

Przy braku filtra filtra antyaliasingowego istnieje zwiększone ryzyko pojawienia się mory przy fotografowaniu drobnych, powtarzających się wzorów. Bez trudu możemy takie zakłócenia dostrzec na przykładowym wycinku zdjęcia tablicy testowej, prezentowanym poniżej.