Obiektyw Nikon Nikkor Z 35 mm f/1.4

Cena: 2749 zł

Sprawdź

Test aparatu

Fujifilm X-A7 - test aparatu

9 stycznia 2020

Drukuj

Maciej Latałło Komentarze: 32

7. Szumy i jakość obrazu w RAW

Na początku tego rozdziału pokazujemy tradycyjnie wykres prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Na jego podstawie widzimy, że odszumianie na zdjęciach JPEG jest obecne. Kształt krzywej jest na tyle daleki od wykładniczego, że nie ma wątpliwości co do działania procesu redukcji szumu. Dodatkowo, od ISO 3200 poszczególne składowe przyjmują podobne wartości.

Fujifilm X-A7 posiada 5-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−2), średnim (0) oraz maksymalnym (+2) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 3200 i 6400.

----- R E K L A M A -----

ISO 3200
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2
ISO 6400
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2

Przy ustawieniu „–2” zdjęcia są już w istotnym stopniu odszumione. Trzeba jednak przyznać, że poziom „0” sprawdza się całkiem nieźle. Pewna ilość zakłóceń została zredukowana przy zachowaniu rozsądnej szczegółowości. Można zatem uznać, że to ustawienie powinno usatysfakcjonować większość fotografujących.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-A7 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Nikon D3500 i Olympus E-PL9. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Szczegółowość obrazu X-A7 jest bardzo dobra. Pod tym względem bezlusterkowiec Fujifilm wypada nieco lepiej od konkurencji. Nie mamy także zastrzeżeń odnośnie poziomu szumu na wyższych czułościach, który wydaje się być niższy niż u konkurencji. W każdym razie przy ISO 6400 zakłócenia już dość mocno rzucają się w oczy, dlatego lepiej nie przekraczać nastawy ISO 3200.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Szum rośnie równomiernie wraz ze wzrostem wartości ISO i nie dostrzegamy niepokojących załamań.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

W całym zakresie czułości X-A7 oraz E-PL9 idą praktycznie „łeb w łeb”, niewiele wyższy poziom szumu zmierzyliśmy w teście EOS-a M100. Dopiero względem D3500 zauważymy większą różnicę. Przy ISO 6400 Nikon szumi ok. 1 EV więcej od X-A7.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-A7 zakres ten wynosi od 800 do 1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 1 000 000 zliczeń.

200
400
800
1600
3200
6400
12800

Histogramy praktycznie w całym zakresie ISO swoim kształtem przypominają rozkład Poissona, choć dla maksymalnej czułości rozkład jest już bardzo szeroki. Nie dostrzegamy oznak odszumiania długich ekspozycji. Małe zastrzeżenia odnośnie wyglądu darków można mieć dopiero na wysokich ISO. Do czułości ISO 3200 nie widać na nich praktycznie żadnych niejednorodności. Pozostaje jednak faktem, że poziom szumu termicznego jest stosunkowo wysoki.

DARK