Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe systemu Fujifilm X testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 80 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 44–45 lpmm. Ostatnio na X-T2 testowaliśmy Fujinona XF 50 mm f/2 R WR, który okazał się jednym z najostrzejszych obiektywów w systemie i zanotował maksymalne wyniki na poziomie 83 lpmm.

Zobaczmy więc, jak na tym tle wyglądają rezultaty Fujinona 2.8/80 Macro. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Centrum kadru pokazuje zachowanie, które śmiało można określić słowem rewelacja. Już na maksymalnym otworze względnym MTF-y sięgają bardzo wysokiej wartości 76 lpmm, a po przymknięciu przysłony do f/4.0 przekraczają 82 lpmm, a więc w granicach błędów pomiarowych są takie same jak u wspominanego wcześniej, świetnego Fujinona 2/50.

Zachowanie na brzegu kadru jest dobre i w ogólności trudno mieć tam poważniejsze zastrzeżenia, bo nawet na maksymalnym otworze względnym uzyskiwany obraz jest ostry. Martwi nas jednak jednak duża rozbieżność między osiągami w centrum kadru a na jego brzegu. To efekt często spotykany w systemach bezlusterkowych, natomiast, w klasie sprzętu makro, rzadko obecny jest w lustrzankach, gdzie rozbieżności pomiędzy centrum kadru a brzegiem pełnej klatki potrafią być mniejsze niż w przypadku Fujinona 2.8/80, który przecież nie jest obiektywem pełnoklatkowym. Patrząc przez pryzmat rozmiarów i wagi testowanego modelu, trudno zaakceptować tak spore różnice między centrum a brzegiem.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Fujifilm X-T2, JPEG, f/2.8

Fujifilm X-T2, JPEG, f/4.0