Fujifilm X-T200 posiada 5-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−2), średnim (0) oraz maksymalnym (+2) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2
ISO 12800
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-T200 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon EOS M50 i Nikon Z50. Warto przypomnieć, że pliki RAW mogą być zapisywane w zakresie ISO 200–12800. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Trudno mieć zastrzeżenia do szczegółowości obrazu na niskich ISO któregokolwiek z trzech porównywanych wyżej bezlusterkowców, bowiem ta stoi na bardzo dobrym poziomie. Co ciekawe, najostrzejsze wydają się wycinki z Nikona, mimo że jego sensor ma nieco mniejszą rozdzielczość niż konkurenci. Niemniej – owa przewaga jest niewielka.

Jeśli chodzi o poziom zaszumienia, to w powyższym zestawieniu znów lekko góruje Nikon Z50. W przypadku Fujifilm X-T200 lepiej nie przekraczać nastawy ISO 3200, bowiem przy ISO 6400 zakłócenia już dość mocno rzucają się w oczy i psują odbiór obrazu.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Szum rośnie równomiernie wraz ze wzrostem wartości ISO i nie dostrzegamy niepokojących załamań.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Wg wyników pomiarów przeprowadzonych w Imateście, dla ISO 6400 najniższym poziomem szumu charakteryzuje się testowany X-T200. Niemniej różnica pomiędzy nim a Z50 jest wręcz kosmetyczna. E-PL9 z kolei szumi ok. 1/3 EV, a M50 blisko 1 EV bardziej od aparatu Fujifilm.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-T200 zakres ten wynosi od 800 do 1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

200
400
800
1600
3200
6400
12800

Histogramy praktycznie w całym zakresie ISO swoim kształtem przypominają rozkład Poissona, choć dla maksymalnej czułości rozkład jest już bardzo szeroki. Nie dostrzegamy oznak odszumiania długich ekspozycji. Małe zastrzeżenia odnośnie wyglądu darków można mieć dopiero na wysokich ISO. Do czułości ISO 3200 nie widać na nich praktycznie żadnych niejednorodności. Pozostaje jednak faktem, że poziom szumu termicznego do niskich nie należy.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200