Sprawdzenia dokładności odwzorowania kolorów przez Lumixa TZ2 dokonaliśmy na podstawie serii zdjęć 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth oświetlanej różnymi rodzajami światła. W każdym przypadku stosowaliśmy dwa ustawienia balansu bieli w aparacie: automatyczny oraz zdefiniowany przez producenta balans odpowiadający danemu rodzajowi oświetlenia. Następnie wyliczone zostały parametry dC - odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat oraz S - nasycenie barwy wyrażone w procentach. Wyniki naszych pomiarów przedstawione są w poniższych tabelach:

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Słońce
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Auto
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Chmury
Światło: lampa o temp. barwnej 6000K Balans bieli: Auto
Światło: lampa o temp. barwnej 6000K Balans: Słońce
Światło: żarówki Balans bieli: Auto
Światło: żarówki Balans bieli: Żarówka
Światło: lampa błyskowa aparatu Balans bieli: Auto

Ogólnie można powiedzieć, że Lumix TZ2 dość dobrze radzi sobie z odwzorowaniem kolorów. W naszym teście kolory odwzorowane były najlepiej (dC 4.75) w przypadku zdjęć wykonanych w słoneczny dzień. Najgorsze odwzorowanie (dC 15.3) zanotowaliśmy dla światła żarówki przy balansie bieli ustawionym na światło żarówki. Po ustawieniu balansu na auto odwzorowanie kolorów poprawia się (dC 7.3).

Zwracamy uwagę, że normalne ustawienie aparatu, czyli wyłączenie specjalnych efektów kolorystycznych, prowadzi do lekkiego przesycania kolorów (S w przedziale od około 104.7% do około 120%). Takie zachowanie jest typowe dla popularnych aparatów kompaktowych. Jest jednak wyjątek. Zdjęcia wykonane z lampą błyskową charakteryzują się dużym niedosyceniem barw S=80%.

W pochmurny dzień sprawdziliśmy wpływ podnoszenia czułości ISO na odwzorowanie kolorów z automatycznym balansem bieli. Przy czułości ISO 800 odchylenie barwy wyniosło dC=5.07, a nasycenie S=102%. Przy czułości ISO 3200 odchylenie barwy wyniosło dC=6.03, a nasycenie S=106.6%. Tak więc wyniki nie odbiegają wiele od tego co dostajemy dla najniższej czułości ISO 100. Antycypując wyniki z następnego podrozdziału możemy stwierdzić, że problemy z kolorystyką na zdjęciach wykonanych z dużą czułością biorą się z rozmazywania szczegółów przez algorytmy odszumiające, a nie błędów odwzorowania barw.

Szumy

Pomiaru poziomu szumów w Lumixie TZ2 dokonaliśmy na podstawie zdjęć tablicy stopni szarości Kodak Q13. Wynik przedstawiony na wykresie powyżej jest rewelacyjnie niski. Żaden inny aparat do tej pory przez nas testowany nawet nie zbliżył się do wyniku Panasonica w tej kategorii. W tym miejscu można by wpaść w zachwyt, ale...

Jest bardzo mało prawdopodobne, że firma Matsushita dysponuje rewelacyjną, niskoszumową matrycą CCD i nie robi z tego powodu ogromnej kampanii reklamowej. Z drugiej strony wygląda na to, że konstruktorzy Panasonica przejęli się opiniami na temat wysokiego poziomu szumów w poprzednich aparatach produkowanych przez tę firmę. Naszym zdaniem oprogramowanie w Lumixie TZ2 bardzo agresywnie odszumia zdjęcia.

Już po wykonaniu pierwszych zdjęć tym aparatem niepokoił nas ich nienaturalny wygląd. Zaprezentowane w poprzednim rozdziale wyniki testu optyki są bardzo dobre, musi więc być inne źródło zniekształceń. Wynik pomiaru szumów wskazuje na to, że w tym przypadku winę za utratę jakości zdjęć prawdopodobnie ponosi intensywne odszumianie.

Potencjalnie sytuacja nie jest całkiem beznadziejna, gdyż teoretycznie firmware aparatu można uaktualnić. Pozostaje jednak poważna wątpliwość, czy Panasonic kiedykolwiek zdecyduje się opublikować taką wersję oprogramowania, która mniej albo w ogóle nie będzie odszumiać zdjęć.

Przedstawione poniżej fragmenty zdjęć tablicy z odcieniami szarości potwierdzają nasze przypuszczenia. Im wyższa czułość tym zauważalne na nich struktury mają większe rozmiary. Takie uśrednianie decyduje o minimalnych rozmiarach szczegółów widocznych na zdjęciach.

ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1250	ISO 3200

Wpływ wzrostu czułości na jakość uzyskiwanego obrazu można ocenić na podstawie przedstawionych poniżej wycinków 1:1 zdjęć naszej scenki.

ISO 100
ISO 200
ISO 400
ISO 800
ISO 1250
ISO 3200

Jak pokazują powyższe przykłady, lekki wpływ zwiększenia czułości na jakość obrazu widać już przy ISO 200. Zdjęcie uzyskane z czułością ISO 800 nie zawiera już większości szczegółów. Zniekształcenia obrazu przy ISO 1250 i ISO 3200 są bardzo duże i jakość obrazu jest zupełnie nieakceptowalna. Tych czułości radzimy zdecydowanie unikać.

Zakres tonalny

Na podstawie zdjęć tablicy stopni szarości Kodak Q13 przebadaliśmy całkowity zakres tonalny (DR) dla wszystkich czułości. Zakres ten zdefiniowany jest jako odległość pomiędzy stopniem najjaśniejszym, a najciemniejszym, który daje się odróżnić od następnego. Testowany Panasonic wykazał się raczej średnim całkowitym zakresem tonalnym wynoszącym 5.65 wartości przysłony.

Wykres przedstawiamy poniżej został sporządzony w oparciu o inną definicję zakresu tonalnego. Tym razem została ona zdefiniowana jako odległość pomiędzy najjaśniejszym stopniem szarości, a stopniem najciemniejszym dla którego poziom szumu nie przekracza zadanej granicy. Jakość wysoka oznacza tutaj poziom szumu równy 0.1 wartości przysłony, a jakość dobra poziom 0.25 wartości przysłony.

Powyższy wynik wymaga kilku słów komentarza. Zakres tonalny dla jakości dobrej prawie pokrywa się z całkowitym zakresem aparatu. Dla jakości bardzo dobrej wyniki wydają się również nadzwyczaj dobre. Jest to niewątpliwie wynik zastosowania algorytmów odszumiających. Wydaje się, że te same algorytmy mogą odpowiadać za obniżenie całkowitego zakresu tonalnego, który jest nieco niższy niż w wielu aparatach konkurencji.

W poniższej tabelce przedstawiamy zdjęcia pasków szarości, na których widać jak w praktyce wygląda wpływ zmiany czułości na zakres tonalny.

ISO	Tablica szarości
100
200
400
800
1250
3200