W teście poprzednika, modelu X-T3, doszukanie się zewnętrznych różnic między nim a jeszcze wcześniejszym modelem X-T2 nie było łatwe. Tym razem jest nieco prościej, bo z powodu obecności stabilizacji matrycy korpus X-T4 jest zauważalnie masywniejszy niż X-T3. Trudno też przegapić drugą najważniejszą zmianę w budowie zewnętrznej, czyli rozkładany ekran.

Jeśli chodzi o liczby, to X-T4 jest 2 mm szerszy i aż 5 mm grubszy niż X-T3, a jego masa wzrosła o prawie 70 g (wynosi 607 g w porównaniu do 539 g). Nie zmieniła się natomiast jakość wykonania i niezmiennie stoi ona na bardzo dobrym poziomie. Metalowy korpus sprawia solidne wrażenie, a okładzina, którą obłożono dolną część aparatu, dobrze przylega i poprawia pewność uchwytu. Całość jest oczywiście uszczelniona.

Zasilanie i złącza

Kolejną zmianą mającą wpływ na zwiększenie masy X-T4 w stosunku do poprzednika jest nowa bateria. Akumulator o oznaczeniu NP-W235 oferuje pojemność 2200 mAh, czyli sporo więcej niż 1260 mAh dostępne w X-T3. Według oficjalnych danych na jednym ładowaniu powinniśmy być w stanie wykonać 500 zdjęć (w X-T3 było to 390). W praktyce bez problemu powinno dać się osiągnąć 1000 lub nagrać około półtorej godziny materiału filmowego w 4K. A jeśli te, już i tak całkiem przyzwoite wyniki, nie wystarczają, producent oferuje akcesoryjny uchwyt VG-XT4, w którym zmieścimy dwie baterie NP-W235.

Baterię standardowo umieszczono pod klapką umieszczoną na spodzie aparatu. Warto w tym miejscu pochwalić dość sporą odległość między zawiasem klapki a gwintem do mocowania złączki statywowej – dzięki niej przy większości niedużych złączek powinniśmy być w stanie wymienić akumulator bez odkręcania rzeczonej złączki.

Karty pamięci, podobnie jak w przypadku poprzednika, umieszczono pod klapką znajdującą się z prawej (patrząc od tyłu) części korpusu. Zmienił się ich układ – teraz karty są jedna nad drugą, a nie obok siebie, co ułatwia dostęp do nich. Trzeba się jednak przyzwyczaić do nieintuicyjnej numeracji – gniazdo nr 1 znajduje się na dole, a nr 2 na górze.

Jeśli chodzi o prędkości, obydwa gniazda, zgodnie z oczekiwaniami, obsługują standard UHS‑II.

Większość złącz sygnałowych umieszczono pod dwiema gumowymi zaślepkami po lewej (patrząc od tyłu) stronie korpusu. Wśród nich znalazły się:

• złącze wężyka spustowego mini jack 2.5 mm,
• wejście mikrofonu mini jack 3.5 mm,
• USB typu C, które po użyciu przejściówki może też służyć jako wyjście słuchawkowe,
• wyjście mikro HDMI (typu D).

Z kolei na dolnej ściance, poza klapką baterii i gwintem 1/4" znajdziemy gumową zaślepkę, która zakrywa piny komunikacyjne dla akcesoryjnych uchwytów pionowych.

Przyciski

Fujifilm X-T4 został wyposażony w układ elementów sterujących bardzo podobny do tego, który oferował jego poprzednik. Zmiany są dwie. Pierwszą jest zmiana funkcji przełącznika, który w X-T3 służył do zmiany trybu pomiaru światła. W X-T4 pozwala on przełączać się między trybem filmowym, a fotograficznym. Osoby używające aparatu także do filmowania z pewnością docenią tę zmianę, użytkownicy zainteresowani wyłącznie robieniem zdjęć mogą uznać to za wadę. Druga zmiana to drobna roszada przycisków na tylnej ściance. AE-L i AF-L zrosły się w jeden przycisk, następny, odpowiedzialny za wywołanie menu podręcznego Q zmienił położenie, a zwolnione przez AE-L miejsce zajął służący do wymuszania pracy autofokusa przycisk AF ON. Sumarycznie wydaje się to zmianą na plus, choć wiele oczywiście zależy od indywidualnych preferencji użytkownika.

Przejdźmy do omówienia układu elementów sterujących na poszczególnych ściankach aparatu, zaczynając od górnej:

Po lewej stronie wizjera mamy pokrętło ISO. Wyposażono je w opcjonalną blokadę – kolejne wciśnięcia przycisku włączają ją lub wyłączają. U jego podstawy dostępny jest pierścień trybów migawki (panorama, filtry efektowe, bracketing, zdjęcia seryjne z wysoką i niską prędkością, zdjęcia pojedyncze, HDR). Na lewej stronie nadbudówki celownika znajduje się pokrętło regulacji dioptrażu. Z kolei na prawej leży przycisk VIEWMODE, za pomocą którego możemy wybrać tryb widoku:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Dalej na prawo mamy pokrętło czasów naświetlania z blokadą działającą analogicznie jak w przypadku kółka czułości ISO. Pod nim leży pierścień uruchamiający tryb filmowy, o którym wspominaliśmy powyżej. Kolejnym elementem górnego panelu jest spust migawki, który posiada gwintowany otwór, służący do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Bezpośrednio przy spuście migawki umieszczony został włącznik aparatu. Poniżej odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji, pozwalające na regulację tego parametru w zakresie ±3 EV. Dodatkowo, ustawienie C pozwala na poszerzenie zakresu do ±5 EV, wówczas regulacji dokonujemy wybranym pokrętłem sterującym. Nieopodal mamy także pozbawiony oznaczeń przycisk funkcyjny.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Idąc od lewej mamy przycisk usuwania zdjęć, trybu odtwarzania, a następnie guzik AF ON, pokrętło sterujące oraz przycisk Q uruchamiający menu podręczne. Poniżej, po prawej stronie ekranu LCD, znajdziemy przeniesiony guzik AE-L a także 8-kierunkowy dżojstik służący do zmiany pól AF (można użyć go też do nawigacji po menu głównym i podręcznym). Jeszcze niżej mamy krzyżak wielofunkcyjny z guzikiem MENU/OK pośrodku. Ostatni element tylnej ścianki to przycisk DISP/BACK umożliwiający zmianę informacji wyświetlanych na ekranie. Podczas używania menu aparatu służy on jako przycisk „wstecz”.

Oto jak przedstawia się przednia ścianka aparatu.

Poza standardowym przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu, z przodu znajdziemy także przełącznik trybu ustawania ostrości (pojedynczy AF, ciągły AF lub ręczne ustawianie ostrości) umieszczony w prawym dolnym rogu oraz nieopisany przycisk programowalny umieszczony na lewo od bagnetu pod diodą wspomagającą autofokus. Ta ostatnia może też sygnalizować, że aparat nagrywa (funkcja tally light).

Ostatni element sterujący to przednie pokrętło sterujące, widoczne w okolicach lewego górnego rogu przedniej ścianki. Warto zauważyć, że pokrętła nastawcze można wciskać. Krótkie wciśnięcie tylnego pozwala na włączenie wspomagania manualnego ogniskowania, natomiast dłuższe – wybór rodzaju tegoż wspomagania (powiększenie obrazu, powiększenie + focus-peaking, cyfrowy podział zdjęcia, mikropryzmat). Przednie natomiast umożliwia zmianę przysłony (dla odpowiednich obiektywów) oraz kompensacji ekspozycji, gdy kółko odpowiadające za jej regulację znajduje się w pozycji „C”. Oba pozwalają także na zmianę wielkości pola AF, po uprzednim wciśnięciu dżojstika.

Menu

Menu w X-T4 jest podobne do tego, co znajdziemy w pozostałych w miarę nowych modelach tego producenta. Jest ono podzielone na 6 zakładek oznaczonych kolejno: I.Q, AF/MF, Menu fotografowania, Menu lampy błyskowej, Menu ustawień oraz Moje Menu. By uzyskać dostęp do menu trybu filmowego, należy uruchomić go dedykowanym przełącznikiem. Gdy to zrobimy, zajmuje ono miejsce pierwszej karty.

Poniżej przedstawiamy zawartość poszczególnych zakładek w menu testowanego aparatu.

Ogólnie rzecz biorąc, menu jest dobrze zaprojektowane i łatwo znaleźć poszukiwane opcje. Irytujące bywają jednak niektóre skróty, które trudno rozszyfrować.

Wyświetlacz

Zastosowany w X-T4 ekran został inaczej zamocowany niż to, do czego przyzwyczaiła nas do tej pory linia Fujifilm X-T. Jest on w pełni rozkładany na bok, dzięki czemu możemy go na przykład obrócić w kierunku fotografowanej / filmowanej osoby, ustawić idealnie w dół, czy też całkowicie go schować. Sumarycznie zawias oferuje 180 stopni obrotu w osi pionowej i 270 w poziomej. Mechanicznie konstrukcja jest wykonana bardzo solidnie, trudno mieć do niej zastrzeżenia.

Sam wyświetlacz także został poprawiony w porównaniu z poprzednim modelem – teraz ma on rozdzielczość 1.62 miliona punków (około 900×600 px) i jest również dotykowy. Za jego pomocą możemy wybrać punkt autofokusa (także korzystając z wizjera – możemy wówczas wybrać, jaka część ekranu ma służyć do wyboru pola autofokusa), wykonać zdjęcie, wywołać gestem jedną z 4 funkcji, które przypisujemy w menu, a także przeglądać zdjęcia w podobny sposób, jak robi się to na smartfonach.

Kolejną ciekawą funkcjonalnością, która może się przydać zwłaszcza w astrofotografii, jest tryb nocny ekranu LCD. Gdy jest on aktywny, informacje na ekranie LCD wyświetlane są w kolorze czarnym i czerwonym.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć:

• wyświetlacz INFO,
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

Dodatkowo w menu znajdziemy opcję wyświetlania siatki kadrowania (3 rodzaje) oraz elektronicznej poziomicy.

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje (histogramy RGBY),
• ulubione.

Przyciskając dżojstik w pozycję górną możemy modyfikować ekran informacji szczegółowych. Oprócz kilku ekranów z dokładnymi informacjami EXIF aparat pokazuje też użyty obiektyw i punkt nastawy ostrości.

Filmowanie

Tryb filmowy w aparacie Fujifilm X-T4 został przetestowany w osobnym artykule.

Wizjer

W Fujifilm X-T4 znalazł się wizjer o wielkości 0.5 cala, co przekłada się na powiększenie 0.75x. Oledowy celownik składa się z 3.69-miliona punktów i oferuje odświeżanie 100 kl/s w trybie boost, co zapewnia bardziej niż komfortową pracę. Identyczne parametry oferował wizjer w poprzedniku testowanego aparatu. Nieco zastrzeżeń można mieć jedynie do łatwości, z jaką gumowa muszla wizjera zbiera kurz i drobne paprochy.

Wizjer posiada tryb sportowy, który charakteryzuje się obecnością ramki 1.25x. W efekcie możliwe jest podglądanie tego, co dzieje się poza kadrem. Warto pamiętać, że w takim przypadku zdjęcia będą jednak miały rozdzielczość 16.6 Mpix.

Zarówno wizjer, jak i wyświetlacz mają trzy tryby wyświetlania obrazu:

• optymalizacji jasności w słabym oświetleniu,
• priorytet rozdzielczości,
• priorytet szybkości odświeżania.

Niezależnie od wybranego trybu, jakość obrazu w wizjerze jest bardzo dobra. Ruchomy obraz jest płynny oraz szczegółowy.