Przy zapisie plików JPEG do wyboru mamy dwie opcje jakości zdjęcia: FINE i NORMAL. Dostępne są trzy proporcje oraz trzy rozmiary obrazu, a rozdzielczości zdjęć w zależności od kombinacji tych ustawień przedstawiają się następująco:

• proporcje obrazu 3:2
  • Duży (L) – 6240×4160,
  • Średni (M) – 4416×2944,
  • Mały (S) – 3120×2080,
• proporcje obrazu 16:9
  • Duży (L) – 6240×3512,
  • Średni (M) – 4416×2488,
  • Mały (S) – 3120×1760,
• proporcje obrazu 1:1
  • Duży (L) – 4160×4160,
  • Średni (M) – 2944×2944,
  • Mały (S) – 2080×2080.

W menu fotografowania lub w szybkim menu podręcznym odnajdziemy kilka opcji dotyczących zapisywanych zdjęć JPEG. Możemy dzięki nim kontrolować następujące parametry:

• jasne oraz ciemne tony – w zakresie od −2 do +4 z krokiem jednostkowym,
• kolor, wyostrzanie, poziom redukcji szumu – w zakresie od −4 do +4 z krokiem jednostkowym,
• przejrzystość – w zakresie od −5 do +5 z krokiem jednostkowym.

Dodatkowo w menu fotografowania znajdziemy funkcję „Symulacja filmu”, która odnosi się do zmiany kolorystyki zdjęcia w sposób imitujący użycie konkretnego rodzaju kliszy fotograficznej:

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia – wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia – profil dedykowany do fotografii portretowej,
• Classic Chrome – zmiękczona kolorystyka z podniesionym kontrastem obszarów zacienionych,
• PRO Neg Hi – profil kontrastowy, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• ETERNA – łagodny kolor i bogate tony ciemne dające filmowy wygląd,
• ETERNA BLEACH BYPASS – kontrastowy profil o niskim nasyceniu symulujący efekt „bleach bypass”,
• Acros – zapewnia głębszą czerń i lepsze uwydatnienie szczegółów,
• Acros z symulacją użycia żółtego filtru korekcyjnego,
• Acros z symulacją użycia czerwonego filtru korekcyjnego,
• Acros z symulacją użycia zielonego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały,
• Czarno-biały z symulacją użycia żółtego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia czerwonego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia zielonego filtru korekcyjnego,
• Sepia.

PROVIA	VELVIA
ASTIA	CLASSIC CHROME
PRO NEGATIVE HI	PRO NEGATIVE STD
KLASYCZNY NEGATYW	ETERNA
ETERNA BLEACH BYPASS	ACROSS
JEDNOKOLOROWE	SEPIA
EFEKT ZIARNISTOŚCI – SŁABY	EFEKT ZIARNISTOŚCI – SILNY
EFEKT KOLORU CHROMATYCZNEGO – SŁABY	EFEKT KOLORU CHROMATYCZNEGO – SILNY
COLOR CHROME FX NIEBIESKI – SŁABY	COLOR CHROME FX NIEBIESKI – SILNY

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Testowany aparat oferuje czułości w zakresie od ISO 160 do 12800 z możliwością rozszerzenia o wartości L – 80, 100 i 125 ISO, a także H – 25600 oraz 51200. Oprócz tego mamy także trzy tryby Auto – w każdym z nich możemy zaprogramować dolną i górną granicę czułości oraz najdłuższy dopuszczalny czas naświetlania.

Poniżej przedstawiamy wybrane fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy te same fragmenty wykonane za pomocą Canona EOS M6 Mark II oraz Sony A6600. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Aby porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Na pierwszy rzut oka najkorzystniej wygląda obraz z aparatu Sony, ale wynika to z najsilniejszego wyostrzania plików JPEG stosowanego w tym korpusie. W testowanym aparacie jest ono zauważalnie słabsze, a bezlusterkowiec Canona nie stosuje go w ogóle. Niezależnie od tego widoczna jest jednak nieco mniejsza maksymalna rozdzielczość testowanego aparatu w porównaniu z dobraną tu konkurencją.

Na wyższych czułościach szum powoduje, że aparat Canona zostaje nieco z tyłu, a Sony i Fujifilm wydają się iść w miarę łeb w łeb. Dopiero na ISO 12800 testowany aparat wydaje się wypadać zauważalnie lepiej. Powyżej tej wartości degeneracja obrazu jest zbyt silna we wszystkich analizowanych modelach.

Wyostrzanie

Testowany aparat oferuje wyostrzanie plików JPEG w skali od −4 do +4. Tak wyglądają wycinki z naszej scenki prezentujące efekty działania różnych wartości tego parametru.

Wyostrzanie: −4
Wyostrzanie: −2
Wyostrzanie: 0
Wyostrzanie: +2
Wyostrzanie: +4

W tym przypadku rozsądną wartością wydają się okolice nastawy „−2” lub ewentualnie „0”. Mocniejsze wyostrzanie powoduje, że obraz staje się nieprzyjemnie przeostrzony.

Poza klasycznym wyostrzaniem użytkownik może też zmieniać parametr opisany jako „przejrzystość”, który można ustawiać w zakresie od −5 do +5. Oto jak prezentuje się jego działanie na wybranych nastawach.

PRZEJRZYSTOŚĆ: −5	PRZEJRZYSTOŚĆ: −1
PRZEJRZYSTOŚĆ: +1	PRZEJRZYSTOŚĆ: +5

Wydaje się, że efekt ten działa z bardzo dużym promieniem, przez co obraz przy jego maksymalnej wartości wygląda nieco jak efekt źle zrobionego mapowania tonów. Mówiąc potoczniej – jak „kiepska HDR-ka”. Z kolei przy ujemnej wartości przejrzystości obraz staje się miękki, nieco „senny”. Ocenę celowości zmiany nastaw tego parametru pozostawiamy czytającym do samodzielnej oceny.

Filtry twórcze

• aparat zabawkowy,
• miniatura,
• kolor pop,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• dynamiczny ton,
• obraz miękki,
• częściowy kolor (do wyboru: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, fioletowy).

BEZ FILTRA	APARAT ZABAWKOWY
MINIATURA	KOLOR POP
WYSOKA TONACJA	NISKA TONACJA
DYNAMICZNY TON	OBRAZ MIĘKKI
CZĘŚCIOWY KOLOR – CZERWONY	CZĘŚCIOWY KOLOR – POMARAŃCZOWY
CZĘŚCIOWY KOLOR – ŻÓŁTY	CZĘŚCIOWY KOLOR – ZIELONY
CZĘŚCIOWY KOLOR – NIEBIESKI	CZĘŚCIOWY KOLOR – FIOLETOWY

Fotografia HDR

• HDR Auto,
• HDR200,
• HDR400,
• HDR800,
• HDR Plus.

Jak same nazwy wskazują, tryby 200, 400 i 800 oznaczają odpowiednio poszerzenie rejestrowanej rozpiętości dynamicznej o 200, 400 lub 800% (odpowiednio 1, 2, 3 EV). Tryb Auto sam wybiera jedną z tych wartości, a tryb Plus dobiera nastawy i sposób pracy tak, by uchwycić jak największą dynamikę fotografowanej sceny. Poniżej przedstawiamy przykłady działania wszystkich wymienionych trybów.

HDR Off	HDR Auto
HDR200	HDR400
HDR800	HDR Plus

Tryby 200, 400 i 800 są dość delikatne, jeśli chodzi o podnoszenie do góry cieni, skupiają się raczej na detalach w jasnych częściach obrazu. Dopiero tryb Plus dość mocno „wyciąga” także ciemniejsze partie fotografowanej sceny. Choć trzeba dodać, że robi to w sposób elegancki i zdjęcia nie wyglądają nieestetycznie.

Na koniec warto wspomnieć, że korzystanie z trybu HDR wiąże się z przycięciem obrazu, niezależnie od tego, czy fotografujemy z ręki, czy z użyciem statywu.

Panoramy

Poniżej zamieściliśmy kilka przykładowych panoram wykonanych podczas testowania aparatu.

Wydaje się, że twórcy Fujifilm X-T4 uznali, że użytkownicy tak zaawansowanego korpusu nie będą sięgać po tryb automatycznych panoram, bo ewidentnie został on potraktowany po macoszemu. Niedopasowane łączenia widać niemal na każdej ukośnej linii, a w przypadku drzew normą jest kilkukrotne powielenie tego samego elementu, czy nieprzyrośnięte do niczego gałęzie. Zdecydowanie mogłoby być lepiej.