Panasonic Lumix DC-FZ1000 II - test aparatu
5. Jakość obrazu JPEG
FZ1000 II oferuje zapis zdjęć w następującej bazowej rozdzielczości (tryb L):
- 5472×3648,
- 5472×3080 (16:9),
- 4864×3648, (4:3)
- 3648×3648 (1:1).
- 4:3,
- 3:2,
- 16:9,
- 1:1,
- JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
- RAW,
- RAW+JPEG.
Zdjęcia JPEG możemy modyfikować, używając funkcji „Styl zdjęcia”. Dostępne są następujące opcje:
- standard,
- żywe barwy,
- neutralny,
- monochromat.,
- krajobraz
- portret,
- własne,
- tryb kinowy D, przygotowanie obrazu do dalszej edycji,
- tryb kinowy V, użycie krzywej tonalnej do wytworzenia efektu kinowego.
Każdą z tych opcji możemy modyfikować, sterując:
- kontrastem,
- ostrością,
- redukcją szumów,
- nasyceniem,
- tonem kolorów,
- efektem filtra (żółty, pomarańczowy, czerwony i zielony).
Funkcją wartą wspomnienia jest też regulacja krzywej tonalnej, którą znajdziemy w menu aparatu pod pozycją „Jasne / zaciemnione”. Używając obu pokręteł, możemy sterować zakrzywieniem partii krzywej odpowiednio dla jasnych i ciemnych fragmentów. Dostępnych jest kilka predefiniowanych krzywych gamma oraz 3 ustawienia użytkownika.
Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.
ISO 3200 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
ISO 6400 | |||
|
|||
|
|||
|
Dla ustawienia „–5” odszumianie jest na tyle silne, że zysk ze stosowania kolejnych stopni jest naszym zdaniem wątpliwy. W zasadzie możemy mówić jedynie o dodatkowym pogorszeniu jakości obrazu.
Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.
Ostrość −5 |
||
Ostrość 0 |
||
Ostrość +5 |
Optymalne wydaje się ustawienie „0”, choć widać już nieco efekt halo (jasne obwódki przy kontrastowych krawędziach). Z pewnością należy odradzić najwyższą nastawę – obraz jest wyraźnie przeostrzony i nieprzyjemny w odbiorze.
Balans bieli
Aparat FZ1000 II umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:
- Auto (standardowe, C – redukcja ciepłego zabarwienia, W – zachowanie ciepłego zabarwienia),
- Światło dzienne,
- Pochmurnie,
- W cieniu,
- Żarówka,
- Lampa błyskowa,
- Niestandardowy (4 nastawy),
- Temperatura koloru.
W każdym z wyżej wymienionych trybów mamy możliwość dokładnego dostrojenia balansu w kierunkach A-B (pomarańcz-niebieski) oraz G-M (zieleń-fiolet) w 10-stopniowej skali.
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Auto | 8.1 | 107.1 |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 9.33 | 108.7 |
Zachmurzenie | Auto | 6.09 | 106.3 |
Zachmurzenie | Zachmurzenie | 7.32 | 106.5 |
Zacienienie | Auto | 8.26 | 115.6 |
Zacienienie | Zacienienie | 8.28 | 111.7 |
Żarówki | Auto | 16.9 | 127.1 |
Żarówki | Auto (c) | 16.9 | 126.8 |
Żarówki | Auto (w) | 16.9 | 127 |
Żarówki | Żarówki | 5.27 | 102.3 |
Żarówki | 3000K | 7.23 | 102.6 |
5500K | Auto | 5.85 | 116.4 |
5500K | 5500K | 6.58 | 121.9 |
Błysk | Auto | 10.7 | 106.3 |
Błysk | Błysk | 11.5 | 109.4 |
Odwzorowanie kolorów nie jest idealne, o czym świadczą błędy dC o wartościach 7–10. Szczególnie w świetle dziennym oczekujemy, że będą one niższe. Automatyka zapewniła bardzo ciepłe zabarwienie w świetle żarowym, niezależnie od wybranego trybu balansu bieli (zachowanie zimnej i ciepłej kolorystyki). Dobrze za to wypadł przeznaczony do tych warunków wzorzec.
Aparat ma tendencję do przesycania kolorów, która najbardziej rzuca się w oczy w świetle 3000K dla automatyki oraz 5500K. Generalnie średnia odchyłka od idealnego nasycenia wyniosła w całym teście 13%.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.
Szum
Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:
Poza najwyższą nastawą ISO szum nie przekracza 1.5%, co jest niską wartością. Sam wykres ma jednak bardzo nienaturalny przebieg, co oznacza stosowanie wyraźnego odszumiania.
Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.
By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie zostanie zaktualizowana poniższa tabelka nowymi wycinkami testowej scenki.
Na niskich ISO rzuca się w oczy miękkość obrazu z Lumiksa. To efekt niewielkiego wyostrzania, które stosuje producent. W przypadku konkurentów jest ono wyraźnie wyższe, co łatwo zauważyć w powyższym zestawieniu. Jakość JPEG-ów pozostaje dobra w szerokim zakresie czułości, szum nie stanowi problemu. Jak się jednak przekonaliśmy wyżej, to w dużej mierze zasługa odszumiania. Najwięcej detali oferuje aparat Sony, którego redukcja zakłóceń nie jest tak silna.