W A7R IV przewidziano możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich trzech ustawień odszumiania dostępnych w A7R IV, dla ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne

Rezultaty działania odszumiania możemy ocenić pozytywnie. Kolejne stopnie, oprócz szumu redukują co prawda detale, jednak ostateczny efekt jest naprawdę niezły. Najlepiej naszym zdaniem wypada ustawienie „niskie”, zapewniając korzystny kompromis między poziomem szumu i szczegółowością.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A7R IV wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Fujifilm GFX 50R i Panasonika S1R. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

61-megapikselowy sensor generuje obraz o bardzo wysokiej rozdzielczości i rejestruje mnóstwo szczegółów. Przewaga nad konkurencją w tej kategorii jest zauważalna, choć generalnie w tej kategorii trudno przecież cokolwiek zarzucić zarówno GFX-owi, jak i Lumiksowi.

Do ISO 3200 poziom szumu utrzymuje się na rozsądnym poziomie. Przy kolejnej nastawie staje się on wyraźnie widoczny, naszym zdaniem bardziej niż u konkurentów. S1R i GFX 50R wypadają raczej porównywalnie na wyższych ISO, A7R IV wizualnie im ustępuje. W podobnym tonie możemy się wypowiadać o przewadze A7R III nad nowszym modelem.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 12800. Przy kolejnej wartości widzimy załamanie. Z pewnością zachodzi zatem redukcja sygnału.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

A7R IV generuje najwyższy poziom szumu w naszym zestawieniu. Dla nastawy ISO 6400 jest on wyższy o ok. 1/3 EV niż w S1R i Z7 oraz ok. 1/2 EV od GFX 50R. Jak zatem widać, różnice pomiędzy wybranymi aparatami nie są duże.

Gdy zestawimy wyniki A7R IV z poprzednikiem (nieujęte na tym wykresie) widać, że nowa Alpha szumi mocniej o ok. 1/2 EV.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A7R IV na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 512. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Histogramy dla nastaw ISO 50–12800 nie budzą większych zastrzeżeń, bowiem swoim kształtem przypominają rozkład Poissona. Dopiero dla nastaw programowych ich charakterystyka zmienia się i pojawia się efekt grzebieniowy.

Do wyglądu darków nie można się specjalnie przyczepić. Niejednorodności w rozkładzie szumu w zasadzie nie widać, zauważamy natomiast lekkie ślady poziomego bandingu na wysokich nastawach ISO.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400