Balans bieli

Odwzorowanie kolorów wykonaliśmy na 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth oświetlanej różnymi rodzajami światła. W każdym przypadku stosowaliśmy dwa ustawienia balansu bieli w aparacie: automatyczny oraz zdefiniowany przez producenta balans odpowiadający danemu rodzajowi oświetlenia. Następnie wyliczone zostały parametry dC - odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat oraz S - nasycenie barwy wyrażone w procentach. Wyniki naszych pomiarów przedstawione są w poniższych tabelach:

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło 5000 K Balans bieli Auto
Światło lampy błyskowej Balans bieli Auto
Światło lampy błyskowej Balans bieli Lampa błyskowa
Światło mieszane Balans bieli Auto
Światło żarowe Balans bieli Auto
Światło żarowe Balans bieli Światło żarowe

Jedynie kombinacje związane ze światłem wbudowanej lampy błyskowej dały w rezultacie dobre wyniki pod względem doboru koloru i nasycenia. W przypadku światła mieszanego (żarowego + lampy 5000 K) otrzymaliśmy już tylko względnie mały błąd koloru, bo zdjęcie zostało nieco przesycone. W pozostałych przypadkach, czyli dla lamp studyjnych i żarówek, można mówić o mało naturalnych kolorach.

Wyniki w tej kategorii nie należą do najlepszych. Wspominane już wcześniej aparaty: Sony, Olympus czy Canon zachowywały się lepiej pod tym względem.

Szumy

Wartości szumu zmierzone przez program Imatest nie są duże. Przy 64 i 100 ISO ich wartość utrzymuje się na poziomie 1%, od 200 do 800 sięgają około 2%, a przy 1600 ISO nieco powyżej 3%. Porównując do wyników dla Canona S3 IS i Olympusa SP-550 widać przewagę aparatu Fuji nad tymi kompaktami. Nieco lepiej w porównaniu do S5700 wypada natomiast Sony H5, choć w jego przypadku rozrzut dla poszczególnych składowych jest większy.

Zmierzenie samych szumów nie powie nam jednak dużo o jakości zdjęcia. W kompaktach zapis do pliku JPEG odbywa się po uprzednim zastosowaniu odpowiednich algorytmów odszumiających i polepszających obraz. Zobaczmy więc jak jakość zdjęcia (kolor, ilość szczegółów) zmienia się ze wzrostem ISO. Poniższe zdjęcia są wycinkami 1:1 tablicy szarości Kodak Q-13 i scenki.

ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600

ISO 64
ISO 100
ISO 200
ISO 400
ISO 800
ISO 1600

Wyraźnie widać spadek jakości już od 200 ISO. Kolory blakną, a szczegółów robi się coraz mniej. Podobne zachowanie widać było na zdjęciach wykonanych Olympusem SP-550. Kontynuując porównania, można pisać w tym miejscu o przewadze Sony H5, gdzie jakość zdjęć była akceptowalna do 400 ISO i Canonie S3 IS, który wykonywał zdjęcia nieodszumiane, przez co lepszej jakości, mimo wrażenia większego szumu.

Zakres tonalny

Korzystając z tablicy szarości Stouffer zmierzyliśmy zakres tonalny Fuji S5700. Ponieważ nie ma wątpliwości, że S5700 wprowadza dla wyższych zakresów ISO coraz silniejsze algorytmy odszumiające, wartości zakresu tonalnego dla tych ISO należy traktować z dystansem. Patrząc na wykres, wyraźnie zaznacza się płaski obszar pomiędzy 200, a 800 ISO. Podobne zachowanie widoczne było na wykresie szumów, a na przykładowych zdjęciach zauważyć było można pogarszającą sie jakość zdjęć w tym zakresie. Wszystko to wyraźnie pokazuje jak bardzo aparat stara się oczyścić obraz z szumu i wyostrzyć, co skutkuje zdjęciami o słabej jakości.

ISO	Tablica szarości
64
100
200
400
800
1600