Pentax K-3 III - test aparatu
2. Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
Zasilanie i gniazda
Zasilanie aparatu odbywa się przy wykorzystaniu tego samego akumulatora co w starszych K-3, oznaczonego symbolem D-LI90. Teoretycznie pozwoli on na wykonanie 800 zdjęć na jednym ładowaniu. W praktyce osiągnięcie takiego wyniku nie stanowi żadnego problemu. Do aparatu nie dołączono zewnętrznej ładowarki, energię uzupełniamy przez port USB.
Większość portów komunikacyjnych znajdziemy na lewej ściance aparatu pod dwiema gumowymi zaślepkami:
- pierwsza: gniazda mikrofonu i słuchawek,
- druga: wyjście HDMI (typu D) oraz USB 3.2 Gen 1 (typu C).
Na spodzie korpusu znajdziemy gniazdo baterii (zamykane na „kluczyk”) oraz gniazdo służące do podłączenia dodatkowego uchwytu do zdjęć pionowych (D-BG8). Z kolei na prawej ściance K-3 III znajduje się podwójny slot kart SD/SDHC/SDXC. Tylko pierwsze gniazdo obsługuje szybszy standard UHS-II.
W menu „Tryb rejestracji” można przypisać rolę, jaką ma pełnić drugie gniazdo karty w stosunku do pierwszego. Do wyboru są następujące opcje:
- użycie sekwencyjne – zapis na karcie 2 następuje po zapełnieniu karty 1,
- zapisuj na obu – zdjęcie zapisywane jest jednocześnie na obydwu kartach,
- oddzielnie RAW/JPEG – przy zapisie RAW+JPEG na karcie 1 zapisywany jest plik RAW, a na karcie 2 plik JPEG.
Przyciski
Układ elementów sterujących przeszedł istotne modyfikacje, a opis całości zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu.
Po lewej stronie lampy błyskowej znajdziemy koło trybów pracy aparatu, blokowane przełącznikiem leżącym u jego podstawy. Koło trybów zawiera następujące pozycje:
- tryb zielony AUTO,
- P – Hyper Program,
- Sv – priorytet czułości,
- Tv – priorytet migawki,
- Av – priorytet przysłony,
- TAv – priorytet czasu i przysłony,
- M – tryb manualny,
- B – tryb Bulb,
- X – synchronizacja 1/180 s,
- U1 – U5 – ustawienia własne.
Warto dodać, że gdy ustawimy wspomnianą blokadę w pozycji LOCK, aby przekręcić koło trybów należy wcisnąć i przytrzymać guzik znajdujący się w jego środku. W przeciwnym razie pokrętło możemy obracać swobodnie.
Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.
Poniżej pokrętła sterującego znajduje się dżojstik wyboru punktów AF. Dalej mamy zielony przycisk, który pozwala na resetowanie ustawień zgodnie z automatyką ekspozycji, lub powrót do wartości domyślnych danego parametru. Idąc w dół widzimy przyciski wybieraka wielokierunkowego. Ich funkcje są następujące:
- w górę – tryb pracy migawki,
- w dół – podświetlenie głównego ekranu LCD,
- w lewo – ustawienia balansu bieli,
- w prawo – profile kolorów,
- OK – zatwierdzanie ustawień / powiększenie obrazu w live-view.
Z przodu korpusu znajdziemy kilka kolejnych elementów sterujących. Z lewej strony mamy jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu. Po prawej stronie (patrząc od góry) widzimy guzik SR, aktywujący stabilizację matrycy. Niżej znajduje się programowalny przycisk RAW, domyślnie pozwalający włączenie zapisywania RAW-ów. Kolejny guzik to AF MODE umożliwiający zmianę trybu punktów autofokusa. Ostatni element na tym fragmencie obudowy to przełącznik trybu ustawiania ostrości: automatyczne / manualne (AF/MF).
Poniższy film pokazuje możliwości mapowania przycisków w Pentaksie K-3 Mark III.
Menu
Menu Pentaksa K-3 III zostało przeprojektowane względem poprzednich aparatów tego systemu. Obecnie mamy cztery główne kategorie w formie zakładek ustawionych w pionie. W obrębie każdej z nich umieszczono dodatkowe podkategorie, porządkujące zebrane opcje. Pomiędzy kategoriami możemy poruszać się za pomocą przedniego pokrętła, a podkategoriami – tylnego. Oprócz tego można wykorzystać także przyciski wybieraka.
Menu Zdjęcie:
Wyświetlacz kolorowy
Podczas wykonywania zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Z poziomu menu możemy aktywować poziom elektroniczny i wybrać jego styl. Oprócz tego, jest opcja pozwalająca automatycznie obrócić informacje na ekranie, gdy kadrujemy aparatem pionowo.
Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania w formie siatki 5×4. Zgromadzone tu opcje możemy łatwo regulować tylnym pokrętłem, a zawartość tegoż menu da się ustalić samodzielnie (trzeba wcisnąć guzik kompensacji ekspozycji).
Kolejne wciśnięcie przycisku INFO pozwala na wyłączenie LCD.
W trybie odtwarzania zdjęć wyświetlane informacje na ekranie LCD możemy przełączać przyciskiem INFO, a dostępne są 4 sposoby ich prezentacji:
- ekran standardowych informacji,
- ekran szczegółowych informacji (dwie strony),
- ekran bez informacji.
W obrębie pierwszej i ostatniej nastawy możemy wybrać w menu widoczność następujących elementów: histogramu, siatki (5 stylów) oraz migających przepaleń.
Zdjęcia możemy powiększać (maksymalny dostępny zoom podglądu wynosi 16x) przy pomocy tylnego kółka sterującego. Ponadto, służy ono do włączania widoku miniatur, których liczbę (20, 48, 70) zmieniamy korzystając z przycisku INFO. Przewidziano także przeglądanie zdjęć w poszczególnych folderach oraz w widoku kalendarza.
Podczas przeglądania zdjęć w trybie pełnoekranowym, przy pomocy przycisku AE-L możemy uruchomić menu edycji zdjęć. Opcje tam zgromadzone są następujące:
- Usuń,
- Zabezpiecz,
- Obrót zdjęcia,
- Kopiowanie zdjęć,
- Przesyłanie pliku,
- Filtr cyfrowy,
- Przycinanie,
- Obróbka RAW,
- Zmiana wielkości,
- Dostosowanie poziomów,
- Dostosowanie balansu bieli,
- Korekcja mory (tylko dla JPEG),
- Ekstrakcja filmu,
- Podziel film,
- Zapisz jako ręczny balans bieli,
- Zapisz krosowanie.
Wyświetlacz monochromatyczny
Live view
Do trybu podglądu na żywo (live view) wchodzimy po przełączeniu pokrętła leżącego na górnej ściance, tuż przy lewym górnym narożniku małego ekranu. Za pomocą przycisku INFO zmieniamy widok wyświetlanych informacji. Do dyspozycji użytkownika są trzy warianty, a w każdym z nich mamy możliwość zadecydowania czy mają być wyświetlane następujące dodatki:
- histogram,
- siatka kadrowania (trzy rodzaje),
- zaznaczanie obszarów prześwietlonych,
- poziom elektroniczny.
Tryb wideo
Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.
Wizjer
Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.
Wizjer sprawdza się bardzo dobrze – podobało nam się spore powiększenie obrazu, a także jego jasność. Pochwalić można także dużą ilość informacji w nim wyświetlanych, zarówno w obszarze kadrowania, jak i pod nim. Porównaliśmy go bezpośrednio z celownikiem w pełnoklatkowych lustrzankach Canon 5D Mark III oraz Nikon D3X. Wielkość obrazu w przypadku Pentaksa i Nikona jest w zasadzie identyczna. Dopiero wizjer w Canonie może się pochwalić nieco większym powiększeniem. Podsumowując, inżynierowie Pentaksa spisali się bardzo dobrze projektując nowy celownik.