Pentax K-3 III minimalnie urósł względem poprzednika. Widać, że obudowa została zaprojektowana od nowa, bowiem oba modele wyraźnie się od siebie różnią. Tak czy inaczej, nowa K-3 jest lustrzanką średniej wielkości o wyraźnie zaznaczonej i dobrze wyprofilowanej rękojeści. Tę pokrywa chropowata guma o fakturze skóry. Szkielet wykonano z lekkich stopów magnezu, a całość zabezpieczono przed wpływem niekorzystnych czynników atmosferycznych. Podsumowując, aparat robi świetne wrażenie pod względem jakości wykonania – użyte materiały oraz cała konstrukcja to naszym zdaniem wysoka półka.

Zasilanie i gniazda

----- R E K L A M A -----

Zasilanie aparatu odbywa się przy wykorzystaniu tego samego akumulatora co w starszych K-3, oznaczonego symbolem D-LI90. Teoretycznie pozwoli on na wykonanie 800 zdjęć na jednym ładowaniu. W praktyce osiągnięcie takiego wyniku nie stanowi żadnego problemu. Do aparatu nie dołączono zewnętrznej ładowarki, energię uzupełniamy przez port USB.

Większość portów komunikacyjnych znajdziemy na lewej ściance aparatu pod dwiema gumowymi zaślepkami:

• pierwsza: gniazda mikrofonu i słuchawek,
• druga: wyjście HDMI (typu D) oraz USB 3.2 Gen 1 (typu C).

Nieopodal, bliżej pokrętła trybów pracy aparatu znajdziemy wyjście synchro PC. Natomiast na prawej ściance, tuż pod slotem kart SD mamy jeszcze złącze wężyka spustowego.

Na spodzie korpusu znajdziemy gniazdo baterii (zamykane na „kluczyk”) oraz gniazdo służące do podłączenia dodatkowego uchwytu do zdjęć pionowych (D-BG8). Z kolei na prawej ściance K-3 III znajduje się podwójny slot kart SD/SDHC/SDXC. Tylko pierwsze gniazdo obsługuje szybszy standard UHS-II.

W menu „Tryb rejestracji” można przypisać rolę, jaką ma pełnić drugie gniazdo karty w stosunku do pierwszego. Do wyboru są następujące opcje:

• użycie sekwencyjne – zapis na karcie 2 następuje po zapełnieniu karty 1,
• zapisuj na obu – zdjęcie zapisywane jest jednocześnie na obydwu kartach,
• oddzielnie RAW/JPEG – przy zapisie RAW+JPEG na karcie 1 zapisywany jest plik RAW, a na karcie 2 plik JPEG.

Ponadto w opcjach menu dotyczących filmowania można określić, na której karcie ma być nagrywany film. Istnieje także możliwość przekopiowania zdjęć z jednej karty na drugą.

Przyciski

Układ elementów sterujących przeszedł istotne modyfikacje, a opis całości zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu.

Wokół spustu migawki umieszczono włącznik aparatu z dodatkową funkcją podglądu głębi ostrości (optycznego lub cyfrowego). Nad nim (patrząc z góry) zlokalizowano pierwsze pokrętło sterujące, natomiast poniżej znajdują się dwa przyciski: kompensacji ekspozycji oraz czułości ISO. Tuż pod nim mamy guzik S.Fn otwierający niewielkie menu pięciu nastaw (wybieranych w menu) regulowanych tzw. „e-pokrętłem” leżącym poniżej. Nad górnym, monochromatycznym ekranem umieszczono koło wyboru trybu kadrowania: fotografowanie z wizjerem, live view oraz filmowanie.

Po lewej stronie lampy błyskowej znajdziemy koło trybów pracy aparatu, blokowane przełącznikiem leżącym u jego podstawy. Koło trybów zawiera następujące pozycje:

• tryb zielony AUTO,
• P – Hyper Program,
• Sv – priorytet czułości,
• Tv – priorytet migawki,
• Av – priorytet przysłony,
• TAv – priorytet czasu i przysłony,
• M – tryb manualny,
• B – tryb Bulb,
• X – synchronizacja 1/180 s,
• U1 – U5 – ustawienia własne.

Warto dodać, że gdy ustawimy wspomnianą blokadę w pozycji LOCK, aby przekręcić koło trybów należy wcisnąć i przytrzymać guzik znajdujący się w jego środku. W przeciwnym razie pokrętło możemy obracać swobodnie.

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

W lewym górnym rogu tylnego panelu umieszczono obok siebie dwa przyciski: blokady pokręteł sterujących oraz trybu pomiaru światła (który w trybie przeglądania pozwala kasować zdjęcia i filmy). Bezpośrednio przy wizjerze z prawej strony widzimy pokrętło regulacji dioptrii, a tuż obok niego przycisk wejścia do trybu przeglądania. Idąc dalej w prawo znajdziemy drugie pokrętło sterujące aparatu, które podczas przeglądania umożliwia powiększanie i pomniejszanie zdjęć, a także włącza widok miniatur. Następny guzik to AF, pozwalający na ustawianie ostrości (zamiast naciskania spustu migawki do połowy). W prawym górnym rogu tylnego panelu umiejscowiono przycisk blokady ekspozycji AE-L.

Poniżej pokrętła sterującego znajduje się dżojstik wyboru punktów AF. Dalej mamy zielony przycisk, który pozwala na resetowanie ustawień zgodnie z automatyką ekspozycji, lub powrót do wartości domyślnych danego parametru. Idąc w dół widzimy przyciski wybieraka wielokierunkowego. Ich funkcje są następujące:

• w górę – tryb pracy migawki,
• w dół – podświetlenie głównego ekranu LCD,
• w lewo – ustawienia balansu bieli,
• w prawo – profile kolorów,
• OK – zatwierdzanie ustawień / powiększenie obrazu w live-view.

Na samym dole umiejscowiono przyciski INFO (zmiana trybu pracy wyświetlacza) oraz MENU.

Z przodu korpusu znajdziemy kilka kolejnych elementów sterujących. Z lewej strony mamy jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu. Po prawej stronie (patrząc od góry) widzimy guzik SR, aktywujący stabilizację matrycy. Niżej znajduje się programowalny przycisk RAW, domyślnie pozwalający włączenie zapisywania RAW-ów. Kolejny guzik to AF MODE umożliwiający zmianę trybu punktów autofokusa. Ostatni element na tym fragmencie obudowy to przełącznik trybu ustawiania ostrości: automatyczne / manualne (AF/MF).

Poniższy film pokazuje możliwości mapowania przycisków w Pentaksie K-3 Mark III.

Menu

Menu Pentaksa K-3 III zostało przeprojektowane względem poprzednich aparatów tego systemu. Obecnie mamy cztery główne kategorie w formie zakładek ustawionych w pionie. W obrębie każdej z nich umieszczono dodatkowe podkategorie, porządkujące zebrane opcje. Pomiędzy kategoriami możemy poruszać się za pomocą przedniego pokrętła, a podkategoriami – tylnego. Oprócz tego można wykorzystać także przyciski wybieraka.

Menu Zdjęcie:

Menu Odtwarzanie:

Menu Dostosowanie (ustawienia niestandardowe C):

Menu Konfiguracja:

Wyświetlacz kolorowy

W K-3 III zastosowano 3.2-calowy monitor TFT o powiększonej względem poprzednika rozdzielczości 1 620 000 punktów. Do jego pracy nie mamy żadnych zastrzeżeń. Wyświetlany przez niego obraz jest ostry i wyrazisty, a odzwierciedlane kolory są naturalne. Istnieje opcja regulacji jasności LCD (w 5-stopniowej skali) oraz nasycenia kolorów (15-stopni), a także kalibracji koloru (także 15-stopniowe skale: B-A – niebieski-bursztynowy oraz G-M – zielony-magenta). Kąty widzenia wyświetlacza są bardzo szerokie i nie dają powodów do narzekań. Praca przy silnym oświetleniu zewnętrznym wymaga ustawienia opcji „ustawienia widoku zewnętrznego” na stopień 1 lub 2 – wówczas widoczność pozostaje na dobrym poziomie.

Podczas wykonywania zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Z poziomu menu możemy aktywować poziom elektroniczny i wybrać jego styl. Oprócz tego, jest opcja pozwalająca automatycznie obrócić informacje na ekranie, gdy kadrujemy aparatem pionowo.

Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania w formie siatki 5×4. Zgromadzone tu opcje możemy łatwo regulować tylnym pokrętłem, a zawartość tegoż menu da się ustalić samodzielnie (trzeba wcisnąć guzik kompensacji ekspozycji).

Kolejne wciśnięcie przycisku INFO pozwala na wyłączenie LCD.

W trybie odtwarzania zdjęć wyświetlane informacje na ekranie LCD możemy przełączać przyciskiem INFO, a dostępne są 4 sposoby ich prezentacji:

• ekran standardowych informacji,
• ekran szczegółowych informacji (dwie strony),
• ekran bez informacji.

W obrębie pierwszej i ostatniej nastawy możemy wybrać w menu widoczność następujących elementów: histogramu, siatki (5 stylów) oraz migających przepaleń.

Zdjęcia możemy powiększać (maksymalny dostępny zoom podglądu wynosi 16x) przy pomocy tylnego kółka sterującego. Ponadto, służy ono do włączania widoku miniatur, których liczbę (20, 48, 70) zmieniamy korzystając z przycisku INFO. Przewidziano także przeglądanie zdjęć w poszczególnych folderach oraz w widoku kalendarza.

Podczas przeglądania zdjęć w trybie pełnoekranowym, przy pomocy przycisku AE-L możemy uruchomić menu edycji zdjęć. Opcje tam zgromadzone są następujące:

• Usuń,
• Zabezpiecz,
• Obrót zdjęcia,
• Kopiowanie zdjęć,
• Przesyłanie pliku,
• Filtr cyfrowy,
• Przycinanie,
• Obróbka RAW,
• Zmiana wielkości,
• Dostosowanie poziomów,
• Dostosowanie balansu bieli,
• Korekcja mory (tylko dla JPEG),
• Ekstrakcja filmu,
• Podziel film,
• Zapisz jako ręczny balans bieli,
• Zapisz krosowanie.

Ekran w K-3 III wyposażono w funkcję dotykowej obsługi o szerokiej funkcjonalności. W menu głównym oraz podręcznym możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy poprzez multidotyk lub podwójne puknięcie. Dotykając ekranu w trybie live view możemy wskazać położenie punktu ostrości, system podąża również za naszym palcem. Ekran umożliwia także ustawianie ostrości i automatyczne wyzwalanie migawki po dotknięciu go w wybranym miejscu.

Wyświetlacz monochromatyczny

Pentaksa K-3 III, podobnie jak poprzedników, wyposażono także w niewielki, monochromatyczny wyświetlacz LCD, znajdujący się na górnym panelu aparatu. Niestety został on istotnie zmniejszony względem starszych konstrukcji, co było podyktowane koniecznością wygospodarowania miejsca na „e-pokrętło”. Na ekranie zobaczymy parametry ekspozycji, tryb migawki i pomiaru światła, stan baterii, czy aktualnie wybraną funkcję „e-pokrętła” (w postaci skrótu). Zielonkawe podświetlenie załącza się, gdy zmieniamy ustawienia ekspozycji. W menu ustawień niestandardowych mamy możliwość ustawienia intensywności podświetlenia (wysoka lub niska) ewentualnie wyłączenia go całkowicie. W razie potrzeby możemy tak zaprogramować jeden z przycisków programowalnych, by pozwalał na wyłączanie i włączanie podświetlenia na żądanie.

Live view

Do trybu podglądu na żywo (live view) wchodzimy po przełączeniu pokrętła leżącego na górnej ściance, tuż przy lewym górnym narożniku małego ekranu. Za pomocą przycisku INFO zmieniamy widok wyświetlanych informacji. Do dyspozycji użytkownika są trzy warianty, a w każdym z nich mamy możliwość zadecydowania czy mają być wyświetlane następujące dodatki:

• histogram,
• siatka kadrowania (trzy rodzaje),
• zaznaczanie obszarów prześwietlonych,
• poziom elektroniczny.

Interfejs pozwala również na 4-, 8- lub 16-krotne powiększenie obrazu, włączane kolejnymi przyciśnięciami guzika OK. Dla ułatwienia manualnego ostrzenia, można aktywować funkcję focus-peaking, która w menu występuje pod nazwą: Kontrola ostrości.

W okresie testowania, K-3 III nie oferował migawki elektronicznej. Funkcja ta pojawiła się wraz z aktualizacją firmware do wersji 1.10.

Tryb wideo

Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.

Wizjer

W Pentaksie K-3 III zastosowano nowy pentapryzmatyczny wizjer zapewniający 100-procentowe pokrycie kadru i powiększenie 1.05x (0.7x dla formatu 35 mm). Punkt oczny wynosi 22 mm, a korekta dioptrii możliwa jest w zakresie od −4 do +1 1/m. Na dole wizjera wyświetlane są m.in. czas migawki, przysłona, wartość czułości ISO oraz poziom naświetlenia lub wartość kompensacji ekspozycji (w zależności od trybu fotografowania), czy elektroniczna poziomica. Do wyboru mamy także cztery warianty wyświetlanych układów. W obrębie każdego z nich możemy ustawić widoczność następujących elementów: siatka (dwa wzory), poziom elektroniczny, ramka AF, ramka pomiaru punktowego, punkty AF, wyświetlanie funkcji S.Fn.

Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.

Testowany Pentax to pierwszy aparat tego producenta wyposażony w czujnik zbliżeniowy pod wizjerem. Standardowo wyłącza on główny ekran LCD, gdy podnosimy aparat do oka. Można to także połączyć z uruchomieniem pomiaru światła. W menu aparatu jest opcja, pozwalająca ustalić czułość zadziałania układu: silna, średnia, niska.

Wizjer sprawdza się bardzo dobrze – podobało nam się spore powiększenie obrazu, a także jego jasność. Pochwalić można także dużą ilość informacji w nim wyświetlanych, zarówno w obszarze kadrowania, jak i pod nim. Porównaliśmy go bezpośrednio z celownikiem w pełnoklatkowych lustrzankach Canon 5D Mark III oraz Nikon D3X. Wielkość obrazu w przypadku Pentaksa i Nikona jest w zasadzie identyczna. Dopiero wizjer w Canonie może się pochwalić nieco większym powiększeniem. Podsumowując, inżynierowie Pentaksa spisali się bardzo dobrze projektując nowy celownik.