Obudowa nowego GFX-a jest płytsza od poprzednika o 25 mm i lżejsza o 145 gramów, jednak aparat generalnie do małych nie należy, co wyraźnie widać na zamieszczonych niżej zdjęciach. Ponieważ mieliśmy już wcześniej do czynienia z modelem GFX 100S, z uwagi na jego bliźniacze podobieństwo do 50S II, możemy się posłużyć kilkoma zdjęciami „setki”. Poniżej można zobaczyć GFX-a 100S obok pełnoklatkowego Nikona Z7:

----- R E K L A M A -----

Do jakości wykonania oraz użytych materiałów w GFX 50S II nie można się przyczepić, bowiem te stoją na bardzo wysokim poziomie. Magnezowa obudowa charakteryzuje się solidnością i sztywnością. Warto dodać, że dzięki uszczelnieniom bezlusterkowiec Fujifilm został zabezpieczony przed wilgocią i pyłem, można go także bez przeszkód używać w niskiej temperaturze (do −10°C). Gumowa okleina na uchwycie należycie spełnia swoje zadanie.

Zasilanie i złącza

GFX 50S II zasilany jest tym samym akumulatorem co model X-T4 (NP-W235), a energii powinno wystarczyć na wykonanie 440 zdjęć. W czasie testu udawało nam się lekko przekroczyć tę wartość. Aparat można ładować przez złącze USB-C. Gniazdo baterii znajdziemy na spodzie korpusu.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na dwóch kartach SD/SDHC/SDXC, a oba sloty obsługują szybki standard UHS-II. Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na karty oferują możliwość wybrania karty podstawowej i pomocniczej. Dodatkowe opcje obejmują:

• zapis na kartę podstawową i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów na pomocniczej.

Gniazdo kart pamięci zlokalizowano na prawej ściance aparatu.

Większość złącz komunikacyjnych umieszczono na lewej ściance. Patrząc od góry mamy:

• wejście mikrofonu mini-jack 3.5 mm,
• wyjście słuchawkowe mini-jack 3.5 mm,
• gniazdo USB-C 3.1, umożliwiające także ładowanie,
• wyjście micro HDMI (D),
• gniazdo do synchronizacji lamp błyskowych (PC).

Na prawej ściance z kolei znajdziemy złącze mini-jack 2.5 mm, pozwalające podłączyć wężyk spustowy.

Przyciski

Podobnie jak w modelu 50S, w 50S II także mamy kilka przycisków pozbawionych jakichkolwiek oznaczeń. Są one programowalne, a ich symbole zobaczymy dopiero w menu aparatu. Omawianie poszczególnych elementów zaczniemy od górnej części aparatu.

Po lewej stronie sanek lampy mamy pokrętło trybów pracy aparatu oraz przełącznik funkcji filmowania i fotografowania. Po drugiej stronie stopki widzimy znany już choćby z modelu GFX 100 duży, monochromatyczny ekran z różnymi nastawami aparatu. Przy nim umieszczono dwa nieoznaczone przyciski, które można przemapować. Po lewej stronie wyświetlacza widać jeszcze niewielki guzik włączający jego podświetlenie. Wyżej znajduje się natomiast spust migawki otoczony włącznikiem i z przyciskiem kompensacji ekspozycji obok. Lokalizacja tego ostatniego jest nieco niefortunna, bowiem jego obsługa nie należy do wygodnych.

Przy wizjerze mamy jeszcze przycisk VIEW MODE, za pomocą którego możemy wybrać tryb widoku:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Na tylnym panelu, po lewej stronie wizjera, mamy guzik DRIVE oraz kasowania zdjęć i filmów. Na prawo od celownika umieszczono przełącznik trybów AF (pojedynczy, ciągły, manualne ogniskowanie). W zasięgu kciuka, nieopodal pokrętła nastawczego znajdziemy przycisk AF ON. Niżej mamy dżojstik do zmiany położenia punktów AF oraz cztery kolejne guziki: AEL, MENU/OK uruchamiający menu główne, DISP / BACK zmieniający widok wyświetlanych informacji, a także przycisk uruchamiający tryb przeglądania. Oczywiście, część elementów można przemapować, co podnosi funkcjonalność urządzenia. W okolicach prawego górnego rogu tylnej ścianki, na szczycie wypustki przeznaczonej na kciuk, mamy jeszcze guzik menu podręcznego Q.

Na przedniej ściance aparatu znajdziemy jeden przycisk programowalny oraz guzik zwalniającym blokadę bagnetu.

Warto zauważyć, że pokrętła nastawcze można wciskać. Krótkie wciśnięcie tylnego pozwala na włączenie wspomagania manualnego ogniskowania, natomiast dłuższe – wybór rodzaju tegoż wspomagania (powiększenie obrazu, powiększenie + focus-peaking). Przednie natomiast umożliwia zmianę przysłony (po ustawieniu pozycji C na pierścieniu przysłony obiektywu), czułości ISO oraz kompensacji ekspozycji. Oba pozwalają także na zmianę wielkości pola AF, po uprzednim wciśnięciu dżojstika.

Wspominaliśmy o przyciskach programowalnych. Jest ich w sumie 8, łącznie z wciskanym tylnym pokrętłęm, do tego dochodzą jeszcze cztery gesty na ekranie. Dostępne opcje, które ich dotyczą, można zobaczyć na poniższym filmie:

Menu

Menu aparatu jest takie samo jak w zaawansowanych modelach bezlusterkowców Fujifilm GFX 50R, czy X-Pro3 i X-T4. Opcje zgromadzono w siedmiu zakładkach: ustawienia jakości obrazu, AF/MF, zdjęć, lampy, filmu, konfiguracji oraz odtwarzania zdjęć (aktywne w trybie odtwarzania), dodatkowo mamy także sekcję „Moje menu”. Zawartość tej ostatniej ustalamy dodając odpowiednie pozycje (maksymalnie 16) z pierwszych pięciu zakładek oraz części z szóstej.

Menu jakości obrazu:

Menu ustawień AF/MF:

Menu zdjęć:

Menu lampy błyskowej:

Menu filmowania:

Menu konfiguracji:

Menu odtwarzania zdjęć:

Moje menu:

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu. Istotną jego zaletą jest możliwość samodzielnego określenia zawartości.

Wyświetlacz

W GFX 50S II zastosowano taki sam jak u poprzednika 3.2-calowy ekran LCD o rozdzielczości 2.36 miliona punktów. Dotyczy to także mechanizmu zmiany położenia. Mamy możliwość odchylania wyświetlacza w górę i w dół. Po prawej stronie umieszczono dodatkowy przegub pozwalający na niezależne odchylanie go w prawo. Konieczne jest wciśnięcie niewielkiego przycisku blokady znajdującego się po lewej stronie ekranu. To rozwiązanie przyda się, gdy będziemy chcieli fotografować z nietypowej perspektywy aparatem trzymanym w orientacji pionowej.

Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra, wyrazistość i kolorystyka stoją na zadowalającym poziomie. Padające na ekran promienie słoneczne nie dały nam większych okazji do narzekania. W menu aparatu możemy regulować jasność ekranu oraz nasycenie kolorów w skali ±5 jednostek.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji,
• wyświetlacz INFO,
• podgląd obrazu wraz z powiększeniem fragmentu kadru w aktywnym punkcie AF (tylko w trybie MF).

W menu aparatu możemy dość dokładnie określić, jakie elementy będą widoczne na ekranie w trybie użytkownika. Dość długa lista obejmuje m.in. cyfrową poziomicę, histogram RGBY, wskaźnik odległości (AF i MF), dane ekspozycji, tryb ostrości i pomiaru światła, czy wskaźnik naładowania akumulatora. Osobno włączamy siatkę kadrowania (3 rodzaje).

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje,
• ulubione.

Przyciskając klawisz dżojstika w górę możemy modyfikować ekran informacji szczegółowych. Oprócz dwóch ekranów z dokładnymi informacjami EXIF aparat pokazuje też użyty punkt nastawy ostrości oraz histogramy RGBY.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki; jej wciśnięcie uruchamia podgląd 100%) lub przeglądać w postaci miniaturek (3×3 lub 10×10). Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, wykorzystując przednie pokrętło sterujące.

Przy omawianiu wyświetlacza warto napisać parę słów o tym, jakie możliwości oferuje dotykowy interfejs w GFX 50S II, oprócz wspomnianych wyżej gestów. Z poziomu ekranu mamy możliwość wskazania położenia ramki ostrości, jak również ustawiania jej po dotknięciu LCD w wybranym miejscu (co odbywa się z pewnym opóźnieniem). Nie ma jednak możliwości połączenia tego z automatycznym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania zdjęć funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć, ich powiększanie i zmniejszanie (przez podwójne puknięcie ekranu lub obsługę dwoma palcami), łącznie z przejściem do widoku miniaturek. Podobnie jak w innych bezlusterkowcach Fujifilm dotykowo nie obsłużymy menu głównego, bez trudu możemy natomiast zmieniać parametry wyświetlane w menu podręcznym Q.

Filmowanie

Tryb wideo nie jest szczególnie rozbudowany, a najwyższa oferowana przez 50S II rozdzielczość zapisu to 1920×1080 pikseli (Full HD). Nagrywanie rozpoczyna i zatrzymuje się przez wciśnięcie spustu migawki, po uprzednim ustawieniu odpowiedniego przełącznika na górnej ściance w pozycji MOVIE. Filmowanie możliwe jest w następujących trybach:

• Full HD (1920×1080 pix): 29.97p, 25p, 24p, 23.98p,
• HD (1280×720 pix): 29.97p, 25p, 24p, 23.98p.

Filmy zapisywane są kodekiem MPEG-4 AVC / H.264 ze stereofonicznym dźwiękiem, skompresowanym za pomocą liniowej modulacji PCM, w plikach z rozszerzeniem MOV.

Podczas filmowania możemy regulować stopień otwarcia przysłony, a także czas naświetlania (jeśli przed rozpoczęciem nagrywania pokrętło czasów ustawimy na innej pozycji niż A). W trakcie nagrywania w trybie automatycznym możemy dokonywać korekty ekspozycji. Wcześniej ustawiamy balans bieli i tryb symulacji filmu. Czułość ustawiamy w zakresie 200–6400 ISO, możemy też zdać się na automatykę.

W trybie filmowania możemy korzystać z autofokusa. Tryb pojedynczy (AF-S) pozwala ustawić ostrość jedynie przed nagrywaniem, dopiero tryb ciągły (AF-C) działa podczas rejestracji. Mamy wówczas do wyboru jeden z dwóch trybów pól AF: wielopunktowy i strefowy. Praca autofokusa pozostawia jednak trochę do życzenia ze względu na szybkość pracy mechanizmu. W przypadku obiektywu 35–70 mm nie rzuca się natomiast zbytnio w oczy „pompowanie”.

Istnieje oczywiście możliwość wyłączenia autofokusu – wystarczy ustawić przełącznik w pozycji MF. Powiększenie obrazu możliwe jest tylko przed rozpoczęciem nagrywania, w trakcie działa natomiast funkcja focus-peaking.

Podczas filmowania dźwięk rejestrowany jest przy pomocy wbudowanego mikrofonu stereofonicznego, w menu mamy opcję regulacji jego czułości. Warto w tym miejscu przypomnieć, że mamy także możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu.

Poniżej przedstawiamy przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem wraz z obiektywem GF 35–70 mm WR.

Przykładowe filmy

• film 1 – H.264 1920×1080 pix 29.97p, 95 MB,
• film 2 – H.264 1920×1080 pix 25p, 89 MB,
• film 3 – H.264 1920×1080 pix 24p, 94 MB,
• film 4 – H.264 1920×1080 pix 23.98p, 88 MB,

Praca autofokusa (obiektyw 35–70 mm)

Praca stabilizacji matrycy:

Praca stabilizacji matrycy + cyfrowej:

Rolling shutter:

Wizjer

W 50S II, tak samo jak w 50R, mamy wbudowany wizjer typu OLED. Charakteryzuje się on rozdzielczością 3.69 miliona punktów oraz powiększeniem obrazu wynoszącym 0.77x (dla formatu 35 mm). Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do 2, mamy też oczywiście czujnik zbliżenia oka. Sterowanie wyświetlaniem obrazu odbywa się za pomocą guzika VIEW MODE, co opisaliśmy przy okazji elementów sterujących.

Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra, aczkolwiek mamy pewne zastrzeżenia. Jego mocną stroną jest duże powiększenie. Nie do końca satysfakcjonująca jest natomiast częstotliwość odświeżania, a w przeciwieństwie do GFX 100S nie ma możliwości jej zwiększenia (tryb zwiększonej wydajności). Gdy w polu widzenia pojawią się kontrastowe krawędzie lub drobne wzory, w celowniku można dostrzec morę, czy schodkowane krawędzie. Widać zatem lekki niedostatek rozdzielczości.