Aparat wyposażony jest w nowy obiektyw o ogniskowej 26.1mm oraz światłosile f/2.8. Jest on zbudowany z 7 soczewek ułożonych w 5 grup. Dwie z nich mają konstrukcję asferyczną.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW z centrum kadru.

Maksymalną rozdzielczość w centrum kadru obiektyw uzyskuje po przymknięciu przysłony do f/4. Wartość 2450 linii na wysokość kadru (LW/PH) jest porównywalna z tą, jaką dla tej samej przysłony uzyskiwał obiektyw w poprzednich konstrukcjach GR. Przymykanie przysłony delikatnie zmniejsza ostrość, jednak musimy uznać, że aż do wartości przysłony f/5.6 zdolność rozdzielcza znajduje się na wysokim pułapie. Dalsze domykanie przysłony powoduje systematyczną degradację jakości obrazu. Do jakości obrazu w centrum kadru nie mamy zastrzeżeń.

Wyniki pomiaru rozdzielczości na brzegu kadru wyglądają na wykresie analogicznie do tych uzyskanych z centrum kadru. Są jednak niższe dla wszystkich zmierzonych nastaw przysłony.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla plików RAW. Kolorem czerwonym pokazano zmierzony przebieg, natomiast niebieskim po uwzględnieniu wyostrzania o promieniu 2.

Pierwsze, na co zwracamy uwagę, to wyjątkowo równe wykresy dla obu składowych i wysoka odpowiedź w częstotliwości Nyquista – dowód na brak filtra antyaliasingowego. Kształt krzywej pokazuje też, że nie mamy do czynienia z wyostrzaniem plików RAW.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość.

Wykresy prezentują podobne zachowanie obiektywu do tego, jaką odnotowaliśmy podczas analizy plików RAW. Wyniki są jednak trochę wyższe.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

26mm f/16

26mm f/16

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.

Aberracja poprzeczna w aparacie GR IIIx nie powinna przeszkadzać w fotografowaniu – w całym zakresie przysłon nie przekracza ona poziomu, jaki określamy mianem niski.

Wiadomym jest, że w dobie cyfrowej obróbki sygnału dużo łatwiej korygować wady obiektywu, implementując specjalny algorytm, niż poświęcać czas na konstrukcję optyczną. Często producenci decydują się na kompromis, próbując konstruować jak najmniejszy obiektyw, który nie będzie pozbawiony wad, a ciężar ich korekcji przerzucić na proces tworzenia plików JPEG. Spójrzmy zatem, jak prezentują się wyniki analizy plików RAW.

Zachowanie obiektywu jest podobne. Konstuktorom należa się brawa!

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej przestawiające krawędzie czerni i bieli z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej według wyników otrzymanych dla surowych plików wywołanych programem dcraw.

26 mm f/2.8	26 mm f/11

Dystorsja

Pliki w formacie RAW wykazują dystorsję poduszkową o wartości 0.5%. W przypadku plików JPEG uzyskany wynik to 0.6%, co możemy uznać za wynik tożsamy z tym otrzymanym z pliku RAW.

26mm

Widzimy wyraźnie, że w codziennym fotografowaniu dystorsja nie będzie stanowiła dużego problemu.

Koma i astygmatyzm

W omawianym aparacie koma jest widoczna jedynie przy przysłonie f/2.8. Przymknięcie jej o jedną działkę niweluje skutecznie tę wadę niemal całkowicie.

Centrum	RĂłg
26 mm, f/2.8
26 mm, f/4
26 mm, f/5.6

Jedynie przy nastawach f/4 zauważamy ślady astygmatyzmu, to znaczy większy rozrzut między pionową i poziomą składową. Wskazuje raczej to na fakt, że mamy do czynienia z delikatnymi luzami tubusów obiektywu niźli z wadą optyczną.

Winietowanie

Spójrzmy na wyniki pomiary winietowania.

Z wyjątkiem maksymalnego otworu przysłony, winieta utrzymuje się na stałym poziomie 36%, co w naszych pomiarach uznajemy za wynik duży. Pliki zapisane w formacie JPEG nie zawierają w sobie korekcji, a wyniki w granicach błędu są tożsame z tymi, jakie pozyskaliśmy w teście plików RAW.

Poniżej prezentujemy miniatury ukazujące zakres winietowania.

JPEG	RAW
f2.8 mm
f4 mm
f5.6 mm
f8 mm
f11 mm
f16 mm

Odblaski

Spójrzmy na przykłady fotografii wykonanych na skrajnych nastawach przysłony.

f/2.8, słońce w kadrze

f/2.8, słońce poza kadrem

f/16, słońce w kadrze

f/16, słońce poza kadrem

Przypomnijmy, że obiektyw aparatu składa się z 7 soczewek ułożonych w 5 grupach, czyli posiada 10 powierzchni odbijających światło, które potencjalnie mogą spowodować odblaski na wynikowej fotografii.

W realnym użytkowaniu artefakty są widoczne, gdy ostre źródło światła jest w rogu kadru jak i poza nim. Przebarwienia na wrotach stodoły są wyraźnie widoczne w obu testowanych nastawach przysłony.