W Nikonie Zfc, tak samo jak w innych zaawansowanych aparatach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Przykłady działania odszumiania w Zfc przy poszczególnych ustawieniach można obejrzeć w poniższej tabelce. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Kolejne stopnie odszumiania pozbawiają obraz zarówno zakłóceń obrazu, jak i detali. Proces ten nie odbywa się jednak drastycznie, możemy bowiem całkiem precyzyjnie dobrać żądany stopień odszumiania. Naszym zdaniem ustawienie odszumiania na „zmniejszone” zapewnia rozsądny kompromis pomiędzy zachowaniem szczegółowości, a redukcją zakłóceń.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z Zfc wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Fujifilm X-E4 i Olympusem OM-D E-M10 Mark IV. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Trzeba przyznać, że na tle mocniej upakowanego układu Fujifilm, 20-megapikselowy sensor Nikona radzi sobie pod względem szczegółowości obrazu naprawdę dobrze. A od E-M10 Mark IV naszym zdaniem wypada po prostu lepiej. Nikona Zfc warto także pochwalić za zachowanie na wyższych nastawach ISO. Dla czułości 6400 i 12800 to właśnie „zetka” generuje najniższy szum, choć razem z X-E4 idą praktycznie „łeb w łeb”.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Do ISO 6400 przebieg poszczególnych składowych szumu ma charakter wykładniczy. Niestety przy ISO 12800 obserwujemy załamanie, które świadczy o świadczy o odszumianiu RAW-ów. Nie jest ono szczególnie duże, niemniej w plikach surowych taki proces nie powinien mieć miejsca.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla Zfc, M6 Mark II, X-E4 oraz E-M10 Mark IV.

W całym zakresie czułości, bezlusterkowiec Nikona generuje najniższy szum na tle konkurentów. Niemniej ze względu na wspomniane wyżej załamanie w Zfc ograniczymy nasz obszar zainteresowania do ISO 6400 włącznie. Dla tej nastawy, góruje on nad X-E4 o ok. 1/3 EV. Większą różnicę widać względem E-M10 Mark IV oraz M6 Mark II – wynosi ona ok. 1 EV.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon Zfc może zapisywać RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 800–1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 400 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800

Podobnie jak w Z50, bias wynosi ok. 1000. Rozkłady wyglądają całkiem rozsądnie i do ISO 6400 przypominają rozkład Poissona, aczkolwiek przy ISO 3200 widać jeden pik. Od ISO 12800 łatwo dostrzec mocne wypłaszczenie i charakterystykę grzebieniową histogramów. Jaśniejszy obszar po lewej oznacza najprawdopodobniej efekty grzania się elektroniki aparatu, co będzie miało wpływ na obraz przy dłuższych ekspozycjach. Warto jednak pamiętać, że powyższe obrazy uzyskaliśmy przy wyraźnie ograniczonym sygnale. W przypadku normalnie wykonywanych zdjęć efekt ten nie powinien być aż tak dokuczliwy.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, na których także widać wspomniane wyżej świecenie po lewej. Tu jednak zaczyna ono być widoczne dopiero dla ISO 25600.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800