Powyższy wykres jednoznacznie wskazuje na obecność wyraźnego odszumiania JPEG-ów. Poszczególne składowe przyjmują podobne wartości, a wykres w zasadzie nie przypomina wykładniczego. Jak widać, odszumiania JPEG-ów w OM-1 nie da się zupełnie wyłączyć, mimo iż dostępna w menu opcja właśnie na to wskazuje. Użytkownik jest zatem wprowadzany w błąd.

W OM-1 intensywność procesu odszumiania na wyższych czułościach można kontrolować w 3-stopniowej skali. W poniższej tabelce prezentujemy zdjęcia wykonane przy teoretycznie wyłączonej redukcji oraz na poszczególnych ustawieniach stopnia intensywności tego procesu dla czułości ISO 3200 i 6400.

ISO 3200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne

Przyjrzyjmy się teraz surowym zdjęciom z OM-1. Wywołaliśmy je programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy wycinki zdjęć z Fujifilm X-T4 oraz Sony A6600.

Obrazy w RAW z OM-1 na niskich ISO nadal ustępują konkurencji pod względem szczegółowości, choć naszym zdaniem różnica jest nieco mniejsza niż w przypadku porównania JPEG-ów. Tak czy inaczej, 26- i 24-megapikselowe sensory w (odpowiednio) aparacie Fujifilm i Sony spisują się lepiej w tej kategorii.

Jeśli chodzi o porównanie generowanego szumu na nastawach ISO 6400 i 12800, to pomiędzy OM-1 i E-M1X obserwujemy odwrotną sytuację niż w poprzednim rozdziale, bowiem to E-M1X wypada lepiej (choć tylko odrobinę). Nieco korzystniej radzi sobie aparat Sony, a najlepiej wizualnie prezentuje się X-T4.

Przyjrzyjmy się teraz wynikom pomiarów. Te uzyskaliśmy programem Imatest na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Wyniki z Imatestu wskazują wyraźnie, że OM-1 wypada gorzej niż X-T4 i A6600. Dla nastawy ISO 6400, różnica pomiędzy OM-1 a konkurencją to odpowiednio ok. 2 EV oraz 2/3 EV.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak OM System OM-1 zachowuje się w kategorii prądu ciemnego. Jego poziom oceniamy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku testowanego OM-1 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
80
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

W tej kategorii nie mamy szczególnych zastrzeżeń do testowanego aparatu. Co prawda histogramy odbiegają nieznacznie kształtem od rozkładu Poissona, ale niemal w całym zakresie czułości są dobrze odseparowane od zera i stosunkowo wąskie. Do ISO 12800 rozkłady wyglądają rozsądnie, dopiero wyżej zauważamy efekt grzebieniowy. Wartości odchylenia standardowego są generalnie niższe niż np. w Olympusie E-M1X, co uznajemy za dobry prognostyk.

Na wygląd samych darków nie można narzekać. Nie dostrzegamy oznak bandingu, ani niejednorodności.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
80
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400