X-T30 II wygląda identycznie jak jego poprzednik. Nie ma w tym oczywiście niczego zaskakującego, bowiem „dwójka” stanowi tylko odświeżenie X-T30 i nie różni się od niego znacząco. Aparat wyraźnie nawiązuje stylistyką do konstrukcji analogowych, co ma spore grono zwolenników.

Do jakości użytych materiałów oraz ich spasowania nie możemy mieć żadnych zastrzeżeń. Górny i dolny panel aparatu wyprodukowano z wytrzymałych i lekkich stopów magnezu, nie znajdziemy tu jednak uszczelnień chroniących aparat przed działaniem wilgoci i kurzu. Na przedniej ścianie aparatu mamy niewielką nakładkę z chropowatą, gumową okleiną, która zauważalnie poprawia przyczepność.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i złącza

X-T30 II zasilany jest dedykowanym akumulatorem o oznaczeniu NP-W126 i parametrach 7.2 V oraz 1260 mAh. Ładowanie odbywa się w odpowiedniej ładowarce BC-W126 i trwa około 2 godzin. Według producenta pojemność tego akumulatora wystarcza na wykonanie maksymalnie 390 zdjęć (tryb normal, kadrowanie przez LCD). Podczas testów udawało nam się wykonać bez trudu ok. 400 zdjęć. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób.

Zestaw złącz komunikacyjnych obejmuje:

• wejście mikrofonu 2.5 mm (z możliwością podłączenia wężyka spustowego innych producentów),
• wyjście mikro HDMI (typ D),
• gniazdo USB typu C (USB3.1 Gen1), z możliwością podłączenia elektronicznego wężyka spustowego oraz zestawu słuchawkowego.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na kartach SD/SDHC/SDXC. X-T30 II nie wykorzystuje niestety potencjału nośników UHS-II. Gniazdo karty pamięci i komora baterii znajdują się na spodzie korpusu, a złącza komunikacyjne na jego lewej ściance.

Niezbyt dobrym rozwiązaniem jest lokalizacja gwintu statywowego (w dodatku nie leżącego w osi optycznej obiektywu), który znajduje się tuż obok klapki baterii. To uniemożliwia wygodną wymianę ogniwa oraz karty pamięci, gdy aparat umieścimy na statywie.

Opcjonalnym akcesorium jest uchwyt MHG-XT10. Nie ma on jednak żadnych dodatkowych elementów sterujących, ani możliwości zamontowania dodatkowego akumulatora.

Uniwersalna gorąca stopka umożliwia zainstalowanie lampy błyskowej, a także mikrofonu MIC-ST1.

Przyciski

Układ elementów sterujących w X-T30 II jest identyczny jak u poprzednika. Tradycyjnie omawianie elementów sterujących zaczniemy od górnej ściany urządzenia.

Z lewej strony gorącej stopki widzimy koło trybów migawki DRIVE. Dostępne na nim opcje to:

• filmowanie,
• BKT1, BKT2 – bracketing: ekspozycji, ISO, DR, symulacji filmu i balansu bieli,
• CH – szybka seria 8 kl/s (lub 20 i 10 kl/s oraz 30, 20 i 10 kl/s z cropem dla migawki elektronicznej),
• CL – wolna seria 3, 4 i 5 kl/s,
• S – pojedyncze zdjęcie,
• Adv1 i Adv2 – robienie zdjęć z efektem filtra cyfrowego,
• wielokrotna ekspozycja,
• panoramy.

Zintegrowana z kołem nastawy trybów migawki jest dźwignia zwalniająca blokadę lampy błyskowej. Z prawej strony flesza znajduje się koło nastawy czasu ekspozycji, przy którym znajduje się przełącznik za pomocą którego aktywujemy tryb AUTO. Tu sami dokonujemy wybór trybu tematycznego lub możemy zdać się na automatyczne wykrywanie sceny. Dalej widzimy przycisk migawki (z gwintem pozwalającym na wkręcenie mechanicznego wężyka spustowego), z okalającym go włącznikiem aparatu. Na krawędzi korpusu mamy pokrętło kompensacji ekspozycji (o zakresie zmian ±3 EV, plus pozycja C, pozwalająca na korektę do ±5 EV), a także przycisk Fn. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Podobnie jak w X-T20, w lewym górnym rogu znajdują się przyciski kasowania zdjęć i trybu odtwarzania. Z lewej strony wizjera widzimy pokrętło regulacji dioptrii, natomiast po prawej przycisk VIEW MODE, definiujący sposób pracy wizjera i ekranu LCD. Wybrać możemy:

• tylko LCD,
• tylko EVF,
• tylko EVF (aktywowany czujnikiem zbliżeniowym),
• LCD/EVF (wybór czujnikiem zbliżeniowym).

Dalej na prawo umieszczono przycisk AE-L, tylne pokrętło sterujące oraz guzik AF-L. Po prawej stronie ekranu LCD odnajdziemy przycisk menu podręcznego Q oraz wciskany dżojstik, a pod nim mieści się przycisk MENU/OK. Kierunki pracy dżojstika mogą pracować jako funkcyjne (konfigurowalne) przyciski lub bezpośrednio zmieniać położenie punktu AF. Na samym dole znajdziemy jeszcze guzik DISP/BACK.

Z przodu korpusu mamy przełącznik trybu ustawiania ostrości (autofocus pojedynczy i ciągły oraz manualna regulacja), przycisk zwalniający blokadę bagnetu oraz przednie kółko nastaw.

Jak już nas zdążyło przyzwyczaić Fujifilm, pokrętła można wciskać, co daje nam dostęp do kolejnych opcji konfiguracyjnych. Tylne jest konfigurowalne i pozwala na powiększenie obrazu w trybach PASM. Przy pomocy przedniego możemy ustawić typ sceny w trybie automatycznym.

W Fujifilm X-T30 II znajdziemy 8 programowalnych przycisków. Należą do nich wszystkie kierunki pracy dżojstika, przyciski Fn, AE-L, AF-L oraz tylne pokrętło. Dodatkowo konfigurować możemy gesty wykonywane na dotykowym ekranie. Lista dostępnych opcji, jakie możemy pod każdy z nich przypisać, wygląda następująco:

• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• RAW,
• symulacja filmu,
• efekt ziarnistości,
• zakres dynamiczny,
• balans bieli,
• wybór ustawień specjalnych,
• obszar ostrości,
• podgląd głębi pola,
• tryb AF,
• tryb AF-C ustawienia niestandardowe,
• wykrycie twarzy/oczu,
• ustawienia DRIVE,
• samowyzwalacz,
• fotometria,
• typ migawki,
• czułość ISO,
• komunikacja bezprzewodowa,
• tryb lampy błyskowej,
• TTL blokada,
• lampa modelująca,
• ustawienia mikrofonu,
• podgląd głębi pola,
• podgląd naświetlenia / balansu bieli,
• podgląd efektu zdjęcia,
• tylko blokowanie AE,
• tylko blokowanie AF,
• tylko blokowanie AE/AF,
• AF włączony,
• ustawienia przysłony,
• odtwarzanie.

Menu

Menu aparatu nie różni się od tego, które znaleźć możemy w modelu X-T30. Opcje zgromadzono w siedmiu zakładkach: ustawienia jakości obrazu, AF/MF, zdjęć, lampy, filmu, konfiguracji oraz odtwarzania zdjęć (aktywne w trybie odtwarzania), dodatkowo mamy także sekcję „My menu”. Zawartość tej ostatniej ustalamy dodając odpowiednie pozycje (maksymalnie 16) z pierwszych pięciu zakładek.

Menu jakości obrazu:

Menu ustawień AF/MF:

Menu ustawień zdjęć:

Menu lampy błyskowej:

Menu filmowania:

Menu konfiguracji:

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu.

Istotną jego zaletą jest możliwość samodzielnego określenia zawartości, a także liczby wyświetlanych slotów (16, 12, 8 lub 4). Lista dostępnych pozycji wygląda następująco:

• wybór ustawień specjalnych,
• rozmiar zdjęcia,
• jakość zdjęcia,
• symulacja filmu,
• efekt ziarnistości,
• zakres dynamiczny,
• balans bieli,
• podświetl ton,
• przyciemnij ton,
• redukcja zakłóceń,
• kolor,
• wyostrzenie,
• tryb AF,
• tryb AF-C ustawienia niestandardowe,
• wykrycie twarzy/oczu,
• MF assist,
• samowyzwalacz,
• typ migawki,
• czułość ISO,
• tryb ekranu dotykowego,
• tryb lampy błyskowej,
• korekcja błysku,
• tryb filmu,
• regulacja poziomu nagrywania mikrofonu,
• wyłączenie dźwięku i lampy,
• jasność EVF/LCD,
• kolor EVF/LCD.

Wyświetlacz

Jednym z elementów, w którym zdecydowano się na zmiany, jest 3-calowy ekran LCD. Zwiększono rozdzielczość panelu z 1.04 do 1.62 miliona punktów. System wychylania ekranu natomiast pozostał taki sam jak ten, który został użyty w X-T30 i X-T20. Pozwala zatem na ruch w górę i w dół w jednej osi. Ekran w nowym korpusie od Fujifilm posiada funkcjonalności dotykowe.

Wyświetlany obraz jest dobrej jakości, a jego wyrazistość i kolorystyka stoją na zadowalającym poziomie. Również w pełnym słońcu nie odnotowaliśmy większych problemów. W menu aparatu możliwa jest regulacja jasności ekranu oraz nasycenia kolorów w skali ±5 jednostek.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• wyświetlacz INFO (z dokładnym, procentowym wskaźnikiem naładowania akumulatora),
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

Tak, jak już zdążyło nas do tego przyzwyczaić Fujifilm, w menu aparatu możemy dość dokładnie określić, jakie elementy będą widoczne na ekranie w trybie użytkownika. Dość długa lista obejmuje m.in. cyfrową poziomicę, histogram, wskaźnik odległości (AF i MF), dane ekspozycji, tryb ostrości i pomiaru światła, czy wskaźnik naładowania akumulatora. Osobno włączamy siatkę kadrowania (3 rodzaje).

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje,
• ulubione.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki, jej wciśnięcie uruchamia podgląd 100%) lub przeglądać w postaci miniaturek (3×3 lub 10×10). Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, wykorzystując przednie pokrętło sterujące.

Warto napisać o tym, jakie możliwości oferuje dotykowy interfejs w X-T30 II. Możliwa jest na przykład, przy korzystaniu z wizjera elektronicznego, zmiana punktu AF wybierając go kciukiem na ekranie LCD. Oprócz tego, standardowo, mamy możliwość wskazania położenie ramki ostrości. Można to połączyć z automatycznym wyzwalaniem migawki. W X-T30 II, podobnie jak w wielu modelach Fujifilm X, znalazły się też gesty, które wykonać możemy na ekranie LCD w trybie fotografowania:

• przesunięcie w górę – wybór trybu fotografowania,
• przesunięcie w lewo – symulacja filmu,
• przesunięcie w prawo – balans bieli,
• przesunięcie w dół – tryb autofokusu.

W trybie przeglądania funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć, oraz ich powiększanie i zmniejszanie.

Jeśli mamy aktywne przełączanie obrazu z ekranu na wizjer, zbliżenie palca do wyświetlacza często powoduje wzbudzenie czujnika oka i wyłączenie wyświetlacza. Przydałaby się opcja w menu, regulująca czułość tego czujnika (tak jak np. w bezlusterkowcach Panasonika).

Filmowanie

Tryb filmowania X-T30 II zostanie przetestowany wkrótce w odrębnym materiale.

Wizjer

W modelu X-T30 II wykorzystano wizjer elektroniczny o rozmiarze 0.39 cala, wykonany w technologii OLED. Pokrywa on 100% kadru i oferuje powiększenie 0.62x oraz rozdzielczość 2.36 mln punktów. Wizjer wyposażony został także w korekcję dioptrii (od −4 do +2) oraz czujnik zbliżeniowy. Czas przełączenia obrazu pomiędzy ekranem a celownikiem to ok. 0.5 sekundy.

Do dyspozycji mamy dwa ekrany: z informacjami i bez, a przełączamy się między nimi przyciskiem DISP/BACK. W menu aparatu dostępna jest opcja, która powoduje, że po obróceniu X-T30 II do pozycji pionowej, opisy również zmieniają położenie.

Wizjer sprawia bardzo dobre wrażenie pod względem jasności i odświeżania – szczególnie w trybie „Boost”. Nie można także narzekać na szczegółowość obrazu. Smużenie i wyraźne zaszumienie pojawiają się dopiero w warunkach bardzo słabego oświetlenia. To, co natomiast trochę rozczarowuje, to powiększenie celownika, które nie zmieniło się od modelu X-T10. Naszym zdaniem w tej klasie sprzętu warto by zastosować układ o tym parametrze na poziomie co najmniej 0.7x.