Wizualnie, A7R V bardzo mocno przypomina swojego poprzednika. Oba korpusy, choć mają głównie podobieństwa, nie są identyczne. Nowy model jest o 2.4 mm szerszy, 0.5 mm wyższy oraz 4.9 mm głębszy od czwartej „R”-ki. Widać zatem wyraźnie, że zmiany związane z samym korpusem są w zasadzie kosmetyczne, a różnice można zauważyć głównie na elementach obsługi.

Korpus wykonano z dbałością o szczegóły, a szkielet to konstrukcja z lekkich i wytrzymałych stopów magnezu. Elementy „plastikowe” to autorskie dla Sony tworzywo SORPLAS, o odpowiedniej jakości jak na klasę aparatu. Nie zabrakło oczywiście uszczelnień, chroniących aparat przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych. A7R V jest kompatybilny z uchwytem do zdjęć pionowych o symbolu VG-C4EM, przeznaczonym także dla modeli A7R IV, A7 IV, A1, A9 II i A7S III.

----- R E K L A M A -----

Poniższe zdjęcia pokazują porównanie nowej „R”-ki (z lewej) oraz wersji IV.

Zasilanie i gniazda

Aparat zasilany jest takim samym jak u poprzednika litowo-jonowym akumulatorem o oznaczeniu NP-FZ100, pojemności 2280 mAh i napięciu 7.2 V. Ogniwo to ma teoretycznie zapewniać możliwość wykonania 440 zdjęć przy korzystaniu z EVF i 530 zdjęć przy korzystaniu z LCD. Przy mieszanym używaniu wizjera i wyświetlacza, mogliśmy wykonać ponad 600 zdjęć. Poziom naładowania ogniwa wyświetlany jest na żywo, z dokładnością do jednego procenta. Opcjonalnie dostępny pionowy uchwyt VG-C4EM mieści dwa akumulatory.

Komora na ogniwo znajduje się w dolnej części korpusu, po prawej stronie. Nie zachodzi więc konieczność odłączania aparatu od złączki statywowej, by wyjąć akumulator.

Po tej samej stronie, na bocznej ściance umieszczono podwójny slot na karty pamięci. Każdy z nich wspiera zarówno standard CFexpress A, jak i SD (SDHC, SDXC) UHS-II.

Złącza komunikacyjne umieszczono na lewej ściance korpusu, pod czterema zaślepkami. Patrząc od lewej I od góry mamy:

• wyjście HDMI (pełnowymiarowe typu A),
• gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej,
• wejście mikrofonu zewnętrznego,
• wyjście słuchawkowe,
• złącze USB 3.2 typu C,
• złącze wielofunkcyjne (USB, gniazdo wężyka spustowego RM-VPR1).

Przy omawianiu złącz warto również dodać, że stopka Multi Interface współpracuje z mikrofonem ECM-B1M, który posiada w swojej budowie konwerter analogowo-cyfrowy. Dzięki temu cyfrowe przetwarzanie sygnału odbywa się już na poziomie mikrofonu, a do aparatu przekazywany jest sygnał cyfrowy. To pozwala uzyskać nie tylko wysoką jakość dźwięku, ale także realizację funkcji dodatkowych. Wśród nich możemy wyróżnić redukcję szumu, odcięcie częstotliwości poniżej 300 Hz, a także zmianę charakteru pracy mikrofonu. Może on pracować w trzech trybach – kierunkowym, normalnym oraz dookólnym. Zastępuje tym samym trzy urządzenia, a co więcej – nie wymaga zasilania bateryjnego.

Przyciski

W A7R V mamy kilka zmian w układzie elementów sterujących względem poprzednika. Opis całości rozpoczniemy jak zwykle od górnej ścianki.

Po prawej stronie złącza Multi Interface znajduje się koło trybów (z przyciskiem blokady pośrodku), oferujące następujące pozycje:

• AUTO – tryb automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji czasu naświetlania,
• M – tryb manualny,
• 1, 2, 3 – tryby użytkownika,

U jego podstawy natomiast, umieszczono pierścień (z blokadą) pozwalający wybrać tryb pracy:

• fotografowanie,
• filmowanie,
• tryb S&Q (Slow and Quick motion) – filmowanie w trybie zwolnionym i przyspieszonym.

Po prawej stronie pokrętła znajdziemy dwa programowalne przyciski: C2 oraz czerwony guzik nagrywania wideo. Powyżej, na wysuniętym względem korpusu uchwycie umieszczony został przycisk wyzwalania migawki zintegrowany z włącznikiem, a także przednie kółko nastawcze. W prawym dolnym rogu górnej ścianki mamy drugie pokrętło nastawcze oraz drugie, nieoznaczone kółko. To kolejny element programowalny, który domyślnie pozwala sterować kompensacją ekspozycji. Ostatnim manipulatorem w tej sekcji jest pokrętło regulacji dioptrii przy wizjerze. Zerknijmy teraz na tylną ściankę aparatu:

Zaczynając od lewej strony, znajdziemy programowalny przycisk C3, który domyślnie odpowiada za tryb ostrości (a w trybie odtwarzania zabezpiecza zdjęcia), a także guzik uruchamiający główne MENU. Przy wizjerze znajduje się przycisk C1. Z jego prawej strony umieszczone zostały dwa przyciski o podwójnej funkcji: AF-ON, który w trybie odtwarzania odpowiada za przybliżanie zdjęć oraz blokujący ekspozycję AEL, odpowiednio o funkcji oddalania zdjęć i przechodzenia do widoku miniatur. Poniżej, z prawej strony ekranu LCD znajduje się dżojstik, którego funkcją jest przełączanie punktów autofokusa. Jest on jednocześnie programowalnym przyciskiem. Niżej odnajdziemy guzik Fn uruchamiający podręczne menu i odpowiadający za wysyłanie zdjęć do smartfona w trybie odtwarzania. Następnie, idąc w dół, natkniemy się na wybierak wielokierunkowy. Zarówno przycisk środkowy, jak i kierunkowe są (z wyjątkiem górnego) – tak jak większość guzików A7R V – programowalne. Prawy przycisk kierunkowy odpowiada za regulację czułości ISO, a lewy za tryb pracy migawki. Dolny nie ma predefiniowanej funkcji, górny natomiast przełącza widok zarówno w trybie fotografowania, jak i odtwarzania. Wstępną funkcją przycisku środkowego jest powiększenie obrazu. Na samym dole znajdziemy tradycyjnie dwa przyciski: pierwszy odpowiada za przejście do trybu odtwarzania zdjęć, drugi z kolei, programowalny C4, w trybie odtwarzania służy do usuwania fotografii.

Na przodzie korpusu znajdziemy tylko przycisk zwalniający blokadę obiektywu, leżący po lewej stronie bagnetu.

Model A7R V, tak jak inne zaawansowane aparaty Sony, posiada szerokie możliwości konfiguracyjne. Zaprogramować możemy aż 13 przycisków w trybie fotografowania i filmowania oraz 3 guziki w trybie odtwarzania. W dwóch pierwszych są to: kółko sterujące, przyciski własne C1, C2, C3, C4 oraz filmowania, guzik dżojstika, przyciski wybieraka kierunkowego (wraz ze środkowym, ale bez górnego), guzik AEL, AF-ON oraz przycisk blokady ostrości. Lista funkcji, jakie możemy przypisać przyciskom, ma układ znany np. z modelu A1 i dla trybu fotografowania podzielona jest na 35 tematycznych zakładek.

W trybie odtwarzania konfigurować możemy przyciski C1, C2, C3, filmowania oraz Fn.

Menu

W A7R V (tak samo jak w A1, czy A7S III) mamy odświeżony układ menu względem starszych aparatów Alpha. Poszczególne opcje zostały pogrupowane na nowo i dodano nowy poziom podzakładek. Naszym zdaniem zmiana jest zdecydowanie na plus, bowiem znacznie łatwiej odnaleźć szukane pozycje. Mamy sześć zakładek (których poszczególne strony są dodatkowo pogrupowane) oraz Moje Menu.

Menu główne:

Menu fotografowania:

Menu ekspozycji i koloru:

Menu ostrości (autofokus):

Menu odtwarzania:

Menu sieci:

Menu ustawień:

W Moim Menu dostępnych jest do 5 zakładek, a w każdej z nich może mieścić się 6 pozycji. Dodawanie kolejnych pozycji do Mojego Menu jest bardzo proste – po wciśnięciu „dodaj pozycję” wystarczy wybrać żądaną nastawę menu z 32 opisanych zakładek, wybrać dla niej miejsce w pięciu dostępnych zakładkach Mojego Menu, a następnie, jeśli w tej zakładce są już zapisane inne pozycje, wybrać kolejność. Możliwe jest również sortowanie stworzonych wcześniej pozycji, a także usuwanie tych niechcianych, jak również wybranych stron, a nawet całego menu.

Menu podręczne Fn daje nam do dyspozycji 12 slotów (dwa rzędy po 6 ikon). Jego istotną zaletą jest możliwość samodzielnego określenia jego zawartości. Osobno ustalamy jego zawartość dla trybu fotografowania i filmowania.

Wyświetlacz

W A7R V zastosowano 3.2-calowy wyświetlacz ciekłokrystaliczny typu TFT o rozdzielczości wynoszącej 2 095 104 punkty. Jakość wyświetlania stoi na bardzo dobrym poziomie i zwykle nie daje powodów do narzekań. Przy ostrym świetle słonecznym odbicia otoczenia stają się całkiem wyraźnie widoczne (a także wzór czujników dotykowych wyświetlacza), należy wówczas podnieść jego jasność. Ręcznej nastawy jasności można dokonywać w pięciostopniowej skali (od -2 do +2). Najsilniejsze podświetlenie zapewni opcja „Słoneczny dzień”, aczkolwiek w tych warunkach naszym zdaniem wystarczało ustawienie jasności na +2.

Ekran w A7R V wyposażono w dotykowy interfejs. Jego funkcjonalność jest znacznie szersza niż w starszych Alphach. Z jego pomocą nie tylko wybierzemy punkt autofokusa (wraz z ustawieniem ostrości), ale też zmienimy dowolną nastawę w menu głównym i funkcyjnym. W trybie odtwarzania możemy przeglądać i powiększać zdjęcia. Jest również możliwość określenia, czy dotyk ma działać tylko przy kadrowaniu na LCD, wizjerze, bądź obu oraz jaka część powierzchni ekranu pozostanie aktywna. W tej ostatniej kwestii do wyboru mamy:

• cały ekran,
• 1/2 po prawej lub lewej,
• 1/4 po prawej lub lewej,
• róg górny lewy / górny prawy / dolny lewy / dolny prawy.

Mechanizm zmiany położenia wyświetlacza jest ciekawym rozwiązaniem, bowiem stanowi połączenie dwóch układów. Wyświetlacz możemy odchylić w górę o ok. 100 stopni lub w dół ok. 45 stopni, a dodatkowy przegub pozwala niezależnie odsunąć go w bok, odwrócić w niemal dowolnym kierunku. W ten sposób, chcąc jedynie odchylić ekran, nie musimy go rozkładać na bok. Zachowujemy jednocześnie możliwość zmiany położenia w szerokim zakresie kątów. Jedyną wadą tego rozwiązania jest fakt, że mechanizm zajmuje trochę miejsca, przez co złożony ekran nieco odstaje od aparatu.

Zmianą wyświetlanych na monitorze parametrów i informacji steruje przycisk DISP. Dostępne są następujące warianty:

• Obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami, między innymi o karcie, na którą następuje zapis, proporcji boków, jakości zdjęć i filmów, procentowy wskaźnik naładowania baterii, ikonki informujące o tym, czy aktywna jest funkcja SteadyShot, sparowanie ze smartfonem, a także parametry ekspozycji przedstawione liczbowo oraz graficznie (przysłona i czas naświetlania). Do tego mamy jeszcze dwie pionowe kolumny po dwóch stronach kadru, zawierającymi informację o, między innymi, trybie wyzwalania migawki, nastawie ostrości, metodzie ostrości, trybie pomiaru światła, balansie bieli, stanie opcji rozszerzonej dynamiki, a także o strefie twórczej i profilu zdjęcia,
• Obraz czysty, na dolnym panelu wymienione są jedynie parametry ekspozycji, u góry pojawia się również ikonka statusu diody wspomagającej AF,
• j.w. plus histogram,
• j.w. a zamiast histogramu mamy elektroniczną poziomicę,
• brak podglądu fotografowanego obrazu, mamy dwie kolumny ikon odnoszących się do wybranych opcji zawartych w menu funkcyjnym, oprócz tego wyświetlane są parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji,
• ekran wyłączony.

Dostępność każdego z nich możemy wybrać w menu aparatu. Warto również dodać, że przy parametrach ekspozycji w trybie M wyświetlany jest poziom niedoświetlenia/prześwietlenia względem pomiaru ekspozycji przez aparat wyrażony w EV. Jego zakres wynosi od 2 EV do +2 EV.

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy oraz tylnego kółka sterującego (górne i przednie służą wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu) lub dotykowo. Dotykowo możemy również przewijać w widoku powiększonego zdjęcia. Ekran miniatur obejmuje siatkę 3×3 lub 6×5 szt. W kolejnym widoku możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia, widok kalendarza, czy katalog z filmami.

Filmowanie

Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.

Wizjer

A7R V ma wizjer elektroniczny pochodzący z A1. Jest to układ typu OLED o wysokiej rozdzielczości 9.44 miliona punktów i powiększeniu 0.9x. Zapewnia on 100-procentowe pokrycie kadru, a jego punkt oczny znajduje się w odległości 25 mm (od soczewki). Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od -4 do +3.

Podobnie jak w przypadku wyświetlacza, jasność można regulować ręcznie (w 5-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP z wyjątkiem ustawienia „wizjer”, widoki są takie same, jak na wyświetlaczu. Dodatkowo, możliwe jest ustawienie (jednocześnie na ekranie i w wizjerze) linii pomocniczych – siatka kwadratowa, siatka 3×3, siatka kwadratowa + linie poziomie oraz brak.

Bezpośrednio nad okularem wizjera umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który po przyłożeniu oka do celownika może wygasić ekran LCD (w zależności od ustawienia w menu). Warto zaznaczyć, że przy korzystaniu z wizjera aktywna jest funkcja przybliżenia części kadru, a także focus peaking, co znacznie usprawnia ręczne ostrzenie.

Powiększenie obrazu w połączeniu z wysoką rozdzielczością sprawiają, że obraz w wizjerze prezentuje się po prostu rewelacyjne. Mamy wrażenie naprawdę naturalnego poglądu, przez co kadrowanie jest bardzo komfortowe. Warto natomiast pamiętać o ustawieniach odświeżania:

• standardowe (60 kl/s) – daje obraz o najlepszej szczegółowości, natomiast nietrudno dostrzec lekkie smużenie, szczególnie przy dynamicznym fotografowaniu,
• duże (120 kl/s) – zapewnia wyraźnie lepsze odświeżanie, niestety kosztem lekkiej utraty szczegółowości obrazu. Na ukośnych krawędziach łatwiej zauważyć aliasing, a na drobniejszych wzorach – morę.

W każdym z powyższych trybów w ograniczonym świetle obraz jest trochę zaszumiony. To w zasadzie jedyna wada opisywanego celownika.