Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe systemu Fujifilm X testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 80 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 44–45 lpmm. Rekord rozdzielczości ustanowiony na matrycy Fujifilm X-T2 należy do Fujinona XF 50 mm f/2 R WR, który zanotował maksymalne wyniki dochodzące do 83 lpmm.

Zobaczmy więc, jak na tym tle wyglądają rezultaty Fujinona XF 16–80 mm f/4 R OIS WR w centrum kadru dla ogniskowych 16, 30, 50 i 80 mm. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Najlepsze wyniki testowany obiektyw osiąga na najkrótszej ogniskowej, gdzie już od maksymalnego otworu względnego mamy do czynienia z bardzo dobrymi osiągami na poziomie 70 lpmm, które podnoszą się jeszcze do okolic 72 lpmm po przymknięciu przysłony do f/5.6. Trudno mieć tutaj jakiekolwiek zastrzeżenia, choć warto zaznaczyć, że tani, kitowy Fujinon 15–45 mm na ogniskowej 15 mm potrafił notować wyniki na poziomie 77–79 lpmm.

Swoją przewagę nad tanim Fujinonem 15–45 mm droższy Fujinon 16–80 mm pokazuje już jednak na ogniskowej 30 mm, gdzie notuje wyniki o małe kilka lpmm wyższe. Tutaj też mamy do czynienia z osiągami bardzo dobrymi, które w żadnym wypadku nie mogą budzić naszych zastrzeżeń.

O pewnych problemach możemy jednak zacząć mówić w przypadku dłuższych ogniskowych, które swoimi wynikami zaczynają zauważalnie odstawać od przedziału 16–30 mm. Oczywiście wciąż są to wyniki dobre, wyraźnie przekraczające poziom przyzwoitości nawet na maksymalnym otworze względnym. Dodatkowo model 16–80 mm na ogniskowej 50 mm w zasadzie nokautuje osiągi Fujinona 15–45 mm z jego ogniskowej 45 mm. Tyle, że my chcemy porównywać testowany obiektyw nie do tanich kitów lecz do najlepszych instrumentów w tej klasie, a te często pokazują wyraźnie mniejsze różnice pomiędzy poszczególnymi ogniskowymi. Przykładowo, wyraźnie tańsza Sigma C 17–70 mm f/2.8–4.0 DC Macro OS HSM już na przysłonie f/5.6, na wszystkich ogniskowych, pokazywała wyniki dokładnie takie same w granicach błędów pomiarowych. Canon EF-S 15–85 mm f/3.5–5.6 IS USM na tej samej przysłonie pokazywał rozrzut ciut większy niż Sigma, ale zdecydowanie mniejszy niż Fujinon.

W centrum kadru Fujinon nie pokazał się z tak dobrej strony jak niektórzy konkurenci. Może jednak wygra z nimi pojedynek na brzegu detektora? Sprawdźmy.

Tym razem najlepiej wypada środek zakresu ogniskowych, gdzie do uzyskanych wyników trudno mieć zastrzeżenia. Trochę w dół odstaje ogniskowa 16 mm, ale w jej przypadku, nawet na maksymalnym otworze względnym, obraz jest wciąż przyzwoity. Najwięcej zastrzeżeń mamy do ogniskowej 80 mm, gdzie osiągane wyniki są po prostu słabe i nawet po przymknięciu przysłony nie możemy mówić o rozsądnej jakości obrazu.

Ponownie, takiej wpadki nie widzieliśmy ani u Sigmy, ani u Canona. Sigma słabo poczynała sobie, co prawda, na ogniskowej 17 mm, ale przymykanie przysłony pozwalało na uzyskiwanie wyników o rozsądnej jakości. Canon tak słabych punktów nie miał wcale. Rezultaty Fujinona dość mocno przypominają nam zachowanie Nikkora AF-S DX 16–80 mm f/2.8–4E ED VR, którego maksymalna ogniskowa też wypadała bardzo słabo na brzegu kadru i słabiej od innych ogniskowych w centrum kadru.

Tak jak mieliśmy mieszane uczucia w teście Nikkora AF-S DX 16–80 mm f/2.8–4E ED VR, takie samo wrażenie możemy mieć po teście rozdzielczości Fujinona XF 16–80 mm f/4 R OIS WR. Nasze oczekiwania, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę wysoką cenę testowanego obiektywu, były zdecydowanie wyższe, nic więc dziwnego, że czujemy się trochę zawiedzeni.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Fujifilm X-T2, JPEG, 16 mm, f/5.6

Fujifilm X-T2, JPEG,80 mm, f/4.0