Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe systemu Fujifilm X testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 80 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 44–45 lpmm. Rekordowe wyniki osiągane na tej matrycy to okolice 83 lpmm.

Zobaczmy więc, jak na tym tle wyglądają rezultaty Fujinona XC 35 mm f/2 w centrum kadru i na jego brzegu. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Biorąc pod uwagę klasę cenową testowanego obiektywu i jego grupę docelową, wyniki uzyskane w centrum kadru możemy w zasadzie tylko chwalić. Już na maksymalnym otworze względnym MTF-y przekraczają 60 lpmm, a więc jakość obrazu jest bardzo dobra. Wraz z przymykaniem przysłony jakość obrazu się poprawia i osiąga swoje maksimum dla przysłon f/4.0 i f/5.6, gdzie obserwujemy rezultaty na poziomie 75–76 lpmm. Do najlepszych trochę brakuje, ale powodów do narzekań nie ma żadnych.

Ciekawe jest za to porównanie do droższego brata z serii XF. On wypadał w centrum lepiej. Szybciej wspinał się na wyższe poziomy, a maksimum swoich osiągów uzyskiwał na przysłonie f/4.0, gdzie na mniej upakowanej matrycy X-E1 notował wynik 77.3 lpmm, czyli wyższy niż maksymalne osiągi modelu XC na X-T2.

Kolejną ciekawostką są wyniki na brzegu kadru. Tutaj, w szerokim zakresie przysłon od f/2.0 do f/8.0 rezultaty są w zasadzie takie same i w granicach błędów pomiarowych trzymają się okolic 60 lpmm. To i tak wydaje się zachowaniem trochę lepszym niż u droższego brata, u którego rozdzielczość spadała wraz z przymykaniem przysłony. Tam mieliśmy wyniki w okolicach 50 lpmm, a więc niższe, choć trzeba pamiętać, że uzyskano je na mniej upakowanej matrycy. Ogólnie rzecz biorąc można napisać, że tutaj oba instrumenty zachowują się tutaj podobnie z lekkim wskazaniem na tańszy model XC.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Fujifilm X-T2, JPEG, f/2.0

Fujifilm X-T2, JPEG, f/5.6