W przypadku Nikona Z6 III nie użyto tego samego korpusu, który wykorzystują modele Z6 (II), Z7 (II) i Z5. Nowa obudowa jest bowiem o 4.5 mm szersza, o 1 mm wyższa i o 6.5 mm głębsza, waży też 55 gramów więcej. Producent powiększył także nieco rękojeść. Jeśli chodzi o uszczelnienia, mają być one poprawione względem poprzednika, mamy np. deklarowaną odporność na mróz do –10°C. Jakość wykorzystanych tworzyw i ich spasowanie pozostają nienaganne, Z6 III robi w tej kategorii po prostu bardzo dobre wrażenie. Warto natomiast zwrócić uwagę, że wraz z opisywanym aparatem, pojawił się także pasujący do niego nowy uchwyt pionowy, oznaczony symbolem MB-N14.

----- R E K L A M A -----

Na poniższych zdjęciach można zobaczyć porównanie wizualne nowego Nikona Z6 III (z prawej) do poprzednika.

Zasilanie i gniazda

Nikon Z6 III zasilany jest akumulatorem EN-EL15c o pojemności 2280 mAh, zachowano także kompatybilność z EN-EL15a/b i EN-EL15. Na ładowanie przez port USB-C pozwalają tylko ogniwa EN-EL15c/b, a jeśli dodatkowo potrzebujemy uzupełniać energię w trakcie pracy, należy użyć akumulatora typu "c". Istnieje również opcja zasilania aparatu za pomocą dodatkowego zasilacza sieciowego EH-7P lub EH-8P. W menu aparatu odnajdziemy opcję pozwalającą na wyświetlenie w procentach dokładnego poziomu naładowania akumulatora, liczbę zdjęć wykonanych od ostatniego ładowania, oraz poziom zużycia akumulatora. W pełni naładowane ogniwo powinno wystarczyć do wykonania 360 zdjęć przy wykorzystaniu wizjera i 380 dla głównego LCD, a włączenie trybu oszczędzania energii da nam dodatkowo po 30 klatek. W praktyce uzyskiwaliśmy niecałe 400 zdjęć na jednym ładowaniu.

Liczba portów komunikacyjnych nie zmieniła się, warto natomiast zauważyć, że w Z6 II port HDMI występował w wersji C, a w nowym modelu mamy złącze pełnowymiarowe typu A. Zestaw wszystkich portów wygląda zatem następująco:

• wejście mikrofonowe (mini jack 3.5 mm),
• wyjście słuchawkowe (mini jack 3.5 mm),
• złącze USB-C,
• pełnowymiarowe wyjście HDMI.
• złącze wężyka spustowego.

Nikona Z6 III wyposażono w podwójny slot kart, wspierający standard XQD/CFexpress typu B oraz SD (obsługa UHS-II), leżący na prawej ściance i zamykany klapką. Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na karty oferują możliwość wybrania karty podstawowej i pomocniczej. Dodatkowe opcje obejmują:

• zapis na kartę podstawową i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów/HEIF-ów na pomocniczej,
• zapis JPEG-ów/HEIF-ów w wybranej jakości na karcie podstawowej i JPEG-ów/HEIF-ów w rozmiarze M lub S i jakości „basic” na pomocniczej.

Przyciski

Układ elementów sterujących nie różni się znacząco od poprzednika, aczkolwiek mamy do czynienia z drobnymi modyfikacjami. Opis rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Z lewej strony widzimy koło trybów aparatu, wyposażone w standardowe pozycje PASM, trzy tryby użytkownika (U1, U2, U3), oraz tryb AUTO. Po prawej stronie wizjera umieszczono niewielki, monochromatyczny ekran OLED z guzikiem (z symbolem żarówki) sterującym jego podświetleniem. Dalej na prawo mamy tylne pokrętło nastawcze. Wyżej, wokół spustu migawki (zintegrowanego z włącznikiem) umieszczono trzy przyciski: nagrywania wideo, regulacji ISO oraz kompensacji ekspozycji. Z lewej strony obudowy wizjera mamy jeszcze guzik zmiany trybu wyświetlania obrazu (ekran / celownik), a z prawej pokrętło służące do regulacji dioptrażu.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W lewym górnym rogu mamy guziki trybu pracy migawki (lub blokowania zdjęć przed skasowaniem) oraz kasowania zdjęć w trybie przeglądania. Z prawej strony wizjera znajduje się przycisk DISP, umieszczony pośrodku przełącznika trybu fotografowania i filmowania. Obok widać także guzik AF-ON. Poniżej mamy kolejne elementy: dżojstik AF, przycisk menu podręcznego i oraz wybierak nawigacyjny z guzikiem OK pośrodku. Idąc dalej w dół widzimy kolejne cztery przyciski: powiększania i zmniejszania widoku live view i wykonanych zdjęć, MENU oraz wejścia do trybu przeglądania.

Przyjrzyjmy się teraz przedniej ściance.

Patrząc na przód aparatu zobaczymy dwa programowalne guziki Fn1 i Fn2, blokadę bagnetu oraz przednie kółko sterujące.

Nikon Z6 III posiada całkiem szerokie opcje programowania przycisków. Odnajdziemy je w menu ustawień własnych w sekcji f. Poza typowo funkcyjnymi przyciskami Fn, zaprogramować można również przycisk AF-ON, trybu migawki, DISP, OK, odtwarzania, filmowania, kompensacji ekspozycji, czułości ISO, wciśnięcie dżojstika oraz na obiektywie (jeśli posiada on takowy). W przypadku niektórych przycisków możemy zaprogramować ich funkcję jako oddzielnego przycisku, jak również funkcję przycisku połączoną z jednoczesnym wybieraniem pokrętłem. Część elementów można osobno zaprogramować w trybie nagrywania filmów, a odpowiednie opcje znajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji g.

Menu

Menu w Z6 III wygląda tak samo jak w Z8 i Z9, a zatem zostało nieco przearanżowane względem starszych aparatów Nikona. Do dyspozycji mamy siedem zakładek menu: fotografowania, filmowania, ustawień osobistych, odtwarzania, ustawień aparatu, sieci i „Moje menu”, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poszczególnym zakładkom.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Ustawienia osobiste:

Menu odtwarzania:

Ustawienia aparatu:

Menu sieci:

Ostatnią zakładką jest Moje menu, które umożliwia skomponowanie własnej zakładki poprzez wybór opcji (maksymalnie 20) z całego menu, według własnego uznania i przydatności.

Wyświetlacze

W Z6 III zastosowano taki sam jak u poprzednika 3.2-calowy wyświetlacz TFT LCD, o rozdzielczości wynoszącej 2.1 miliona punktów. Zapewnia on dobry kąt widzenia w zakresie około 170 stopni. W menu ustawień znajdziemy opcje związane z jasnością obrazu, którą możemy regulować w 15-stopniowej skali (nastawy od -5 do +5, a także Lo1, Lo2, Hi1 i Hi2). Dodatkowo możemy dostosować kolorystykę obrazu, korzystając z podobnego narzędzia jak w przypadku regulacji balansu bieli.

LCD zamontowano na obrotowym przegubie, pozwalającym na ustawienie go w szerokim zakresie kątów.

Do samej jakości obrazu wyświetlanego na ekranie LCD nie mamy zastrzeżeń. Jest on wyraźny, odpowiednio jasny i zapewnia wygodną pracę w większości sytuacji. Nie najlepsza jest natomiast warstwa antyrefleksyjna, bowiem przy fotografowaniu w ostrym świetle słonecznym stosunkowo łatwo zobaczyć na wyświetlaczu odbicia otoczenia. Warto wówczas maksymalnie rozjaśnić ekran.

Pomiędzy kolejnymi widokami w trybie live view przechodzimy przyciskiem DISP. Do dyspozycji mamy następujące podglądy (w każdym z nich, u dołu ekranu wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, czułości, trybie pomiaru światła i liczbie zdjęć możliwych do wykonania):

• dodatkowe informacje,
• aktualny kadr bez dodatkowych informacji,
• histogram,
• elektroniczna poziomica,
• panel informacyjny.

Dodatkowo w menu znajdziemy opcje pozwalające wyświetlić linie siatki kadrowania (3×3) oraz podkreślenie ostrych krawędzi (focus-peaking).

Wciskając przycisk „i” (także na ekranie) otwiera nam się menu podręczne. Jego zawartość jest w pełni programowalna, domyślnie jednak pozwala nam na ustawianie takich parametrów jak format, jakość i wielkość zdjęcia, tryb AF i pola AF, balans bieli itd.

Podobnie jak np. w Z8, znajdziemy funkcję „zoom na podzielonym ekranie”. Po jej aktywacji ekran dzielony jest pionowo na dwie części, a w każdej z nich wyświetlany jest fragment kadru po lewej i prawej stronie. Za pomocą przycisków z symbolem lupy, widok możemy przybliżać i oddalać, a wybierakiem funkcyjnym przesuwać aktualny fragment obrazu. W danym momencie operujemy tylko lewym lub prawym widokiem, a przejście od jednego do drugiego dokonujemy za pomocą przycisku OK. Funkcja ta może być przydatna podczas precyzyjnego ustawiania położenia aparatu względem fotografowanego obiektu, czy dokładnego ustawiania ostrości z zachowaniem pożądanej głębi (np. przy wykorzystaniu obiektywów typu tilt-shift).

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca, aczkolwiek ich widoczność trzeba najpierw włączyć w menu. Pomiędzy kolejnymi ekranami wyświetlania przechodzimy za pomocą górnego lub dolnego przycisku kierunkowego wybieraka. Wśród informacji, do których mamy dostęp, są między innymi histogramy, skrócony EXIF zdjęcia, najważniejsze parametry ekspozycji lub informacje o przepaleniach obrazu. Ilość tych informacji możemy regulować w menu odtwarzania. Warto jednak pamiętać, że domyślnie aktywny jest tylko jeden ekran informacyjny.

Tradycyjnie, zdjęcia możemy powiększać lub przeglądać z poziomu miniaturek (4, 9 lub 72 zdjęcia).

Ekran w Z6 III wyposażono w funkcję dotykowej obsługi o szerokiej funkcjonalności. W menu głównym oraz podręcznym możemy nawigować oraz zmieniać parametry. W trybie przeglądania zdjęć możemy nie tylko przewijać je palcem, ale również powiększać i pomniejszać. Tych ostatnich czynności dokonujemy przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). Ekran pozwala także wskazać punkt ostrości, a także ustawić ją w wybranym miejscu i automatyczne wyzwolić migawkę. Dotykowo możemy również regulować parametry ekspozycji.

Podczas kadrowania przez wizjer możemy korzystać z ekranu jak z płytki dotykowej do wyboru punktów AF, co stanowi nowość w systemie Nikon Z.

Nikon Z6 III posiada także niewielki monochromatyczny panel OLED umieszczony na górnej ściance aparatu. Prezentowane są na nim parametry ekspozycji, czy liczba możliwych do wykonania zdjęć i wskaźnik akumulatora. Podstawowy schemat wyświetlacza prezentujemy poniżej.

Filmowanie

Tryb filmowania został przetestowany w tym materiale.

Wizjer

W Z6 III zastosowano ulepszony względem poprzednika wizjer o rozdzielczości 5.76 miliona punktów. Nadal mamy do czynienia z układem typu OLED i dużym powiększeniem wynoszącym 0.8x. Celownik zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru, a jego punkt oczny znajduje się w odległości 21 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +2.

Producent chwali się dobrym odtwarzaniem kolorów, dzięki pokryciu przestrzeni barw DCI-P3. Jasność obrazu można regulować ręcznie (w 19-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP z wyjątkiem ustawienia „panel informacyjny”, widoki są takie same, jak na wyświetlaczu. Dodatkowo, możliwe jest włączenie linii pomocniczych.

Bezpośrednio nad okularem wizjera umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który po przyłożeniu oka do celownika może wygasić ekran LCD (w zależności od ustawienia w menu). Warto zaznaczyć, że przy korzystaniu z wizjera aktywna jest funkcja przybliżenia części kadru, a także focus-peaking, co znacznie usprawnia ręczne ostrzenie. W tej ostatniej mamy do wyboru trzy stopnie intensywności podświetlenia ostrych krawędzie i cztery kolory (czerwony, żółty, niebieski, biały).

Wizjer zapewnia wysoki komfort kadrowania, zarówno pod względem powiększenia obrazu, jak i szczegółowości. Podgląd daje wrażenie bardzo naturalnego i przyjemnego dla oka. W większości sytuacji nie zauważyliśmy problemów z płynnością wyświetlania, dopiero w słabym oświetleniu i przy szybszym przesuwaniu aparatu można zauważyć delikatne smużenie.