Jak już wspominaliśmy wielokrotnie przy okazji kolejnych testów, Lumiksy z linii GH od początku były bezlusterkowcami, w których za priorytet przyjęto zapewnienie maksymalnej funkcjonalności trybu filmowania. Nie znaczy to jednocześnie, że funkcje związane z fotografowaniem traktowano po macoszemu. W tej kategorii bowiem aparaty te – testowany GH7 nie jest tu wyjątkiem – oferują wszystkie najnowsze rozwiązania, którymi dysponuje firma Panasonic. Jako, że tryb filmowania został już przez nas zrecenzowany, czas zatem zająć się oceną osiągów fotograficznych.

Na początek warto przyjrzeć się temu, co zmieniło się względem poprzednika. Z pewnością w pierwszej kolejności trzeba wymienić unowocześnienie autofokusa i wprowadzenie czujników detekcji fazy. Na to udogodnienie w przypadku Panasonika przyszło czekać dość długo, bowiem aż do stycznia 2023 roku, kiedy pojawił się na rynku pełnoklatkowy Lumix S5 II. W międzyczasie zaprezentowano jeszcze Lumiksa G9 II i to właśnie z nim GH7 dzieli specyfikację autofokusa.

Wraz z autofokusem, czyli de facto odświeżonym sensorem, zastosowano także najnowszy procesor Venus Engine. Pozwoliło to na przyspieszenie trybu seryjnego z ciągłym ustawianiem ostrości, czy zwiększenie bufora. Warto też wspomnieć o wizjerze, charakteryzującym się podniesioną częstotliwością odświeżania oraz powiększeniem.

----- R E K L A M A -----

Przejdźmy zatem do oceny osiągów oraz własności ogólnoużytkowych Lumiksa GH7. Porównanie danych technicznych testowanego aparatu z poprzednikiem oraz przykładowymi bezlusterkowcami konkurencji dostępne jest tutaj.

Opis naszej procedury testowej można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.