Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych własności Nikkora Z 20 mm f/1.8 S do innych pełnoklatkowych obiektywów o ogniskowej 20 mm i świetle f/1.8–2.0. Widać wyraźnie, że podobną komplikacją optyki może wykazać się tylko model firmy Sony. Nikkor jest jednocześnie najdłuższy, choć ustępuje wagą Viltroksowi i w niewielkim stopniu przewyższa ciemniejszą Tokinę.

Na poniższym zdjęciu Nikkor Z 1.8/20 stoi pomiędzy Nikkorami Z 24–70 mm f/4 oraz AF-S 85 mm f/1.8G.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę o średnicy 28 mm. Otoczenie tej soczewki jest dobrze wyczernione i zmatowione, a jednocześnie nie widzimy żadnych elementów elektroniki. Tutaj trudno więc mieć jakiekolwiek zastrzeżenia.
----- R E K L A M A -----

Pierwszym elementem właściwego korpusu Nikkora jest nieruchomy, metalowy i czarny pierścień, na którym znajdziemy białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, napis z parametrami obiektywu, logo producenta, przełącznik AF/MF służący do wyboru trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość, tabliczkę z oznaczeniem serii „Nikkor S”, numer seryjny, zakres pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (∞–0.2m/0.66ft), a także informację o tym, że obiektyw wyprodukowano w Chinach.

Idąc dalej natrafimy na kolejny nieruchomy pierścień, tym razem wykonany z tworzywa sztucznego i pozbawiony jakichkolwiek napisów. Natomiast kolejną częścią jest duży, mający szerokość aż 48 mm, metalowy pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Nie znajdziemy przy nim żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Jest on w całości pokryty drobnym karbowaniem i pracuje w przełożeniu elektronicznym. Przebieg całego zakresu odległości mocno zależy od zastosowanej prędkości obrotu – przy szybkim ruchu wystarczy mniej niż 90 stopni, przy wolniejszej pracy jesteśmy w stanie dojść nawet do 180 stopni. Choć czasami trudno to dokładnie zmierzyć, bo naprawdę wolny obrót często nie pokazuje nawet minimalnego ruchu wyświetlanej, elektronicznej skali odległości.

Warto zaznaczyć, że to metalowe drobne karbowanie na pierścieniu do ustawiania ostrości bardzo łatwo się w wyciera. Wystarczy blisko siebie ustawić dwa takie systemowe obiektywy i lekkie ich otarcie się o siebie powoduje ubytek farby na obu sztukach.

Kolejnym elementem jest nieruchomy, wykonany z tworzywa sztucznego pierścień, który przy swoim końcu lekko zwiększa swoją średnicę i kończy się bagnetem do mocowania dołączanej w zestawie osłony przeciwsłonecznej.

Przednia soczewka jest nieruchoma, lekko wypukła i ma średnicę 52 mm. Otacza ją obudowa, na której umieszczono nazwę i parametry obiektywu, a także nierotujący gwint filtrów o średnicy 77 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 14 soczewkami ustawionymi w 11 grupach. Trzy elementy wykonano z niskodyspersyjnego szkła ED, a dodatkowo trzem innym nadano kształt asferyczny. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/16. Warto dodać, iż w celu ochrony przed kurzem i kropelkami wody dokładnie uszczelniono każdą ruchomą część tubusu obiektywu. W układzie zastosowano też powłokę nanokrystaliczną.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki, miękki futerał i tulipanową osłonę przeciwsłoneczną. W tej klasie cenowej oczekiwalibyśmy znacznie solidniejszego futerału lub etui.