Po długim czasie oczekiwania, jaki zagwarantowała nam firma Olympus, do sklepów i do naszych rąk trafiła nowa lustrzanka tej firmy o oznaczeniach E-510. Jej premiera odbyła się na początku marca tego roku, a wraz z nią światu zaprezentowano lustrzankę E-410, przeznaczoną dla mniej wymagających. O tych dwóch nowościach pisaliśmy w artykule: ''Olympus E-410 i E-510 - nowe lustrzanki z podglądem obrazu na żywo''.

Już pod koniec lutego (patrz: ''5 marca - dzień premiery lustrzanki Olympus E-3?'') na europejskiej stronie producenta pojawił się czarny baner przedstawiający zarys dwóch aparatów, asygnowanych datą 5 marca, na tle większego, w domyśle profesjonalnego modelu. Najbardziej prawdopodobne było pojawienie się nowych modeli skierowanych do amatorów, bądź półprofesjonalistów. Do ostatniej chwili sympatycy systemu E mieli jednak nadzieję, że wśród zapowiedzianych nowości pojawi się następca wysłużonego E-1 - lustrzanka dla profesjonalistów. W zapowiadanym dniu, 5 marca 2007 roku pojawiły się jednak dwa aparaty: kompaktowy E-410 i bardziej zaawansowany E-510, którego test właśnie prezentujemy.

Przewaga E-510 nad E-410 tkwi głównie w większej ilości funkcji, wbudowanej stabilizacji obrazu i większych rozmiarach korpusu. Oba aparaty posiadają 10-megapikselowe matryce, przez co stają się konkurencją, dla szeregu obecnych na rynku lustrzanek z matrycami o podobnej rozdzielczości. Olympusy nie posiadają jednak matryc CCD, ani CMOS. Znakiem rozpoznawczym lustrzanek tej firmy stały się detektory Live MOS, dzięki którym obraz może być rzutowany bezpośrednio na matrycę, dając w efekcie na ekranie LCD podgląd obrazu na żywo. Po raz pierwszy funkcja taka pojawiła się w modelu E-330, a w najnowszych E-510 i E-410 została ona udoskonalona: rzutowany obraz na ekranie LCD reaguje już na zmiany parametrów ekspozycji, a w czasie rzeczywistym wyświetlany jest histogram. Nowe udogodnienia związane z technologią Live MOS ucieszyły osoby zajmujące się fotografią makro, jak i tych, którzy chcą wykonywać zdjęcia ''po cichu'', bez hałasu spowodowanego opadaniem lustra.

Najnowszy E-510 staje się także historycznym modelem Olympusa, bo w nim jako pierwszym, zastosowano mechaniczną stabilizację obrazu. O tym z jaką efektywnością ona działa piszemy w niniejszym teście. E-510 dołącza więc do grona lustrzanek wyposażonych w system stabilizacji obrazu działający na zasadzie przesuwania lustra. Do tej pory taką funkcją szczyciły się firmy: Pentax, Samsung i Sony

E-510 należy do grona aparatów Systemu Cztery Trzecie (4/3). Standard ten został opracowany w 1999 roku przez firmę Olympus, a obecnie wspierają go także: Kodak, Fujifilm, Leica, Panasonic, Sanyo i Sigma. Stworzenie tego systemu było odpowiedzią na rozwijający się rynek fotografii cyfrowej i na problemy jakie konstruktorzy napotykali, próbując stworzyć aparat cyfrowy dorównujący analogowym odpowiednikom. Twórcy Systemu 4/3 uznali, że najlepszym rozwiązaniem będzie detektor, którego przekątna będzie miała co najwyżej 4/3 cala (33.87 mm) długości. Nie jest przy tym konieczny stosunek boków równy 4:3. Matryca może mieć dowolny kształt, oby tylko była wpisana w okrąg o średnicy 4/3 cala, bowiem taką średnicę ma obszar światła podającego przez obiektyw na płaszczyznę ogniskowej. Takie rozwiązanie umożliwia konstruowanie lżejszych obiektywów o mniejszych rozmiarach.

Olympus wiąże duże nadzieje ze swoimi najnowszymi lustrzankami. Ambitnie wkracza na rynek, choć opóźnienia związane z premierą najnowszych obiektywów, czy lustrzanki profesjonalnej nie stawiają go w dobrym świetle, a na pewno nie wzbudza to zaufania wśród potencjalnych użytkowników Systemu E. Ciesząc się jednak z tego, że mamy już na rynku E-510, sprawdźmy co Olympus nam oferuje i czym może nas zachęcić. Zapraszamy do przeczytania niniejszego testu Olympusa E-510, który wypożyczył nam do testów sklep Fotozakupy.pl.

Porównanie do konkurencji

	Pentax K10D	Olympus E-510	Sony A100
Efektywne piksele	10.1 miliona	10.0 milionów	10.2 miliona
Przetwornik obrazu	Matryca CCD RGB 23.5 x 15.7 mm liczba pikseli: 10.8 mln format APS-C	Matryca Live MOS 17.3 x 13.0 mm liczba pikseli: 10.9 mln format 4/3	Matryca CCD RGB 23.6 x 15.8 mm liczba pikseli: 10.8 mln format APS-C/DX
Rozmiar zdjęcia (piksele)	3872 x 2592 [L] 3008 x 2000 [M] 1824 x 1216 [S]	3648 x 2736 [SHQ, HQ] 3200 x 2400 [SQ] 2560 x 1920 [SQ] 1600 x 1200 [SQ]	3872 x 2592 [L] 2896 x 1936 [M] 1920 x 1280 [S]
Zapis zdjęć	karta pamięci SD	karta pamięci xD-Picture i Compact Flash (Typ I i II)	karta pamięci Compact Flash (Typ I i II) i Microdrive, Memory Stick Duo
Czułość	ISO 100 - 1600, krok 1/3 EV	ISO Auto, 100 - 1600, krok 1 EV	ISO 100 - 1600, krok 1 EV, plus ISO Lo80 i Hi200 EV
Balans bieli	Auto, Dzień, Cień, Chmury, Żarowe, Jarzeniowe (W, D, N), Błyskowe, Manual, Temperatura 1, 2, 3	Auto, Dzień, Cień, Chmury, Żarowe, Jarzeniowe (W, D, N), Manual, Temperatura	Automatyczny, 6 trybów manualnych z możliwością doprecyzowania, pomiar balansu bieli, temperatura barwowa (2500 - 9900 K), możliwość bracketingu
Wyświetlacz LCD	2.5 cala, 210 tys. pkt., niskotemperaturowy, polisilikonowy LCD TFT	2.5 cala, 230 tys. pkt., niskotemperaturowy, polisilikonowy TFT	2.5 cala, 230 tys. pkt., niskotemperaturowy, polisilikonowy LCD TFT
Interfejs	USB 2.0 (Hi-Speed)	USB 2.0 (Hi-Speed)	USB 2.0 (Hi-Speed)
Zdjęcia seryjne	3 kl/s: JPEG do zapełnienia karty, 9 RAW.	3 kl/s: JPEG do zapełnienia karty, 8 RAW.	3 kl/s: 6 RAW, 3 RAW + JPEG, JPG limitowany objętością karty
Pomiar światła	16 obszarów. Centralnie ważony. Punktowy.	ESP (49 obszarów). Centralnie ważony. Punktowy. HI. SH.	Wielosegmentowy (40 segmentów w układzie Honeycomb). Centralnie ważony. Punktowy.
Wizjer	pentapryzmatyczny z wbudowaną korekcją od -2.5 do +1.5 dioptrii, 0.95x, pokrycie 95%	pentapryzmatyczny z wbudowaną korekcją od -3.0 do +1.0 dioptrii, 0.92x, pokrycie 95%	pentalustrzany z wbudowaną korekcją od -2.5 do +1.0 dioptrii, 0.83x, pokrycie 95%
Dystans widzenia całej matówki	21 mm (przy -1.0 dptr.)	14 mm (przy -1.0 dptr.)	20 mm (przy -1.0 dptr.)
Lampa	Liczba przewodnia 11 (ISO100)	Liczba przewodnia 12 (ISO100)	Liczba przewodnia 12 (ISO100)
Informacje wyświetlane w wizjerze	wskaźniki ostrości, wskaźnik blokady AE/FV, AEB, czas otwarcia migawki, wartość przysłony, wskaźnik ekspozycji/kompensacji ekspozycji, potwierdzenie AF/MF, ostrzeżenie o CF	pole autofokusa, przysłona, czas otwarcia migawki, potwierdzenie ostrości, lampa błyskowa, balans bieli, blokada AE, kompensacja ekspozycji, pomiar światła, stan baterii, tryb ekspozycji,stabilizacja obrazu	wskaźniki ostrości, czas otwarcia migawki, wartość przysłony, wskaźnik ekspozycji/kompensacji ekspozycji, kompensacja mocy błysku lampy, kompensacja ekspozycji, liczba pozostałych zdjęć, wskaźnik OPS, ostrzeżenie ISO, kontrolka niebezpieczeństwa poruszonych zdjęć
Mechanizm ustawiania ostrości	Punktowy AF, Automatyczny wybór, Śledzenie, MF	Punktowy AF, Śledzenie AF, MF, Punktowy AF + MF, Śledzenie AF + MF	Single-shot AF, bezpośredni MF, ciągły AF, automatyczny AF, ręczny (MF)
Pola ostrości	11 pól, praca w zakresie od -0.5 do 18 EV	3 pól, praca w zakresie 0 do 19 EV	9 pól, praca w zakresie od -1 do 18 EV
Migawka	Sterowana elektronicznie szczelinowa o pionowym przebiegu w płaszczyźnie fokalnej, od 30 do 1/4000 s z krokiem 1/3 lub 1/2 + czas bulb	Sterowana elektronicznie szczelinowa o pionowym przebiegu w płaszczyźnie fokalnej, od 60 do 1/4000 s z krokiem 1/3 lub 1/2 + czas bulb	Sterowana elektronicznie szczelinowa o pionowym przebiegu w płaszczyźnie fokalnej, od 30 do 1/4000 s z krokiem 1/3 lub 1/2 + czas bulb
Styki synchronizacji	Tylko styk typu X; synchronizacja błysku do 1/180 s.	Tylko styk typu X; synchronizacja błysku do 1/180 s.	Tylko styk typu X; synchronizacja błysku do 1/160 s. Przy włączonej stabilizacji 1/125 s.
Zasilanie	Akumulator litowo-jonowy D-LI50, ładowarka D-BC50, opcjonalny pojemnik na baterie (grip) D-BG2, opcjonalny zasilacz sieciowy D-CO2	Akumulator litowo-jonowy BLM-1, ładowarka BCM-1, brak wejścia AC i opcjonalnego uchwytu	Akumulator litowo-jonowy NP-FM55H (1600 mAh), opcjonalny zasilacz sieciowy
Wymiary	142 x 101 x 71.5 mm	136 x 91.5 x 68 mm	133 x 95 x 71 mm
Waga	710 g	460 g	545 g