Sigma A 105 mm f/2.8 DG DN Macro - test obiektywu
4. Rozdzielczość obrazu
Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi obiektywu Sigma A 105 mm f/2.8 DG DN Macro. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru oraz na brzegach matryc APS-C i pełnej klatki, są zaprezentowane poniżej.
Rzut okiem na przebiegi od razu pozwala stwierdzić, że w tym rozdziale znajdą się same pochwały. Na maksymalnym otworze względnym Sigma osiągnęła wynik 78.3 lpmm, a więc otarła się o rekord. Co się nie udało na f/2.8, Sigma zrekompensowała sobie z nawiązką na f/4.0, gdzie dotarła do absolutnie wyjątkowej wartości 80.4 ±1.3 lpmm, tym samym zauważalnie pokonując poprzednich rekordzistów.
Wyniki na brzegu matrycy APS-C są gorsze, ale tylko dlatego, że centrum kadru wypada rewelacyjnie i naprawdę trudno dotrzymać mu kroku. W ogólności MTF-y notowane tutaj są na tyle świetne, że widzieliśmy w tym systemie niejedną stałkę, która podobne rezultaty prezentowała w centrum kadru. Znów możemy tylko bić brawo.
Wymagający brzeg pełnej klatki także nie daje nam najmniejszych powodów do niepokoju. Już na maksymalnym otworze względnym mamy wynik ponad 50 lpmm, a więc bardzo wyraźnie powyżej poziomu przyzwoitości. Przymknięcie przysłony sprowadza rezultaty do bardzo dobrych osiągów w okolicach 60 lpmm. Naprawdę trudno tutaj oczekiwać wiele więcej.
Droższy obiektyw firmowy, czyli Sony FE 90 mm f/2.8 Macro G OSS, przegrywa pojedynek z Sigmą zauważalnie i to praktycznie w całym kadrze, dla każdej wartości przysłony. Trudno o lepszą laurkę dla Sigmy.
Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.
A7R II, JPEG, 105 mm, f/2.8 |
A7R II, JPEG, 105 mm, f/4.0 |