Z7, APS-C, JPEG, 70 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 70 mm, f/4.0
Z7, APS-C, JPEG, 135 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 135 mm, f/4.0
Z7, APS-C, JPEG, 200 mm, f/2.8	Z7, APS-C, JPEG, 200 mm, f/4.0

W korpusie Nikon Z7 jest możliwość wyłączenia korygowania winietowania i tak uczyniliśmy. Prezentowane powyżej pliki JPEG nie są więc korygowane pod względem tej wady. W przypadku tego obiektywu wyłączyliśmy także korygowanie dystorsji, więc wyniki winietowania w plikach JPEG są, w granicach błędów pomiarowych, takie same jak na RAW-ach. Zajmiemy się więc tutaj tylko jednym rodzajem plików.

W przypadku matrycy APS-C/DX problemy w tej kategorii są w zasadzie nieistniejące. Na 70 mm i f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi tylko 14% (−0.44 EV) i zmniejsza się do absolutnie niezauważalnej wartości 2% (−0.06 EV), po przymknięciu przysłony do f/4.0.

W środku zakresu ogniskowych wyniki są podobne: na f/2.8 winietowanie wynosi 17% (−0.54 EV), a na f/4.0 ponownie już tylko 2% (−0.07 EV).

Lekki wzrost winietowania notujemy dla ogniskowej 200 mm, gdzie na maksymalnym otworze względnym omawiana wada sięga 25% (−0.53 EV), ale na szczęście, na f/4.0 spada do niezauważalnego poziomu 7% (−0.22 EV).

Prawdziwym testem dla omawianego Nikkora będzie dopiero zachowanie na pełnej klatce. Odpowiednie miniaturki są zaprezentowane poniżej.

Z7, FF, JPEG, 70 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 70 mm, f/4.0
Z7, FF, JPEG, 135 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 135 mm, f/4.0
Z7, FF, JPEG, 200 mm, f/2.8	Z7, FF, JPEG, 200 mm, f/4.0

Na ogniskowej 70 mm i maksymalnym otworze względnym winietowanie daje się zauważyć bez problemów, bo sięga tam 38% (−1.38 EV). Na szczęście wada ta bardzo szybko zmniejsza się wraz z przymykaniem przysłony, bo na f/4.0 wynosi już 19% (−0.63 EV), a na f/5.6 spada do niezauważalnej wartości 7% (−0.22 EV).

Troszkę więcej problemów mamy w środku zakresu ogniskowych, gdzie na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi 47% (−1.86 EV). Wada ta robi się jednak umiarkowana dla przysłony f/4.0, gdzie uzyskaliśmy wynik 25% (−0.88 EV). Co więcej, na f/5.6 i f/8.0 problem znika prawie całkowicie, bo uzyskane przez nas tam rezultaty to odpowiednio: 12% (−0.39 EV) i 7% (−0.21 EV).

Najgorsze wyniki notujemy na ogniskowej 200 mm. W przypadku zastosowania przysłony f/2.8 musimy liczyć się z utratą 52% (−2.10 EV) światła w rogach kadru. Na f/4.0 wada ta zmniejsza się do 31% (−1.06 EV), a na f/5.6 do 17% (−0.54 EV). Problemy marginalizują się dla okolic f/8.0, gdzie winietowanie sięga już tylko 10% (−0.30 EV).

Podsumowując, testowany obiektyw nie pokaże prawie żadnych problemów z winietowaniem na mniejszej matrycy APS-C/DX. Na większym detektorze wada będzie widoczna, ale głównie w okolicach maksymalnego otworu względnego, bo przymykanie przysłony bardzo dobrze radzi sobie z ograniczaniem jej wpływu. W dobie bezlusterkowców, kiedy winietowanie często jest ogromnym problemem, a wyniki na poziomie 3 EV i większym nie należą do rzadkości, takie rezultaty u jasnego zooma można uznać za rozsądne.

Nikon Z7, 70 mm, JPEG, f/2.8

Nikon Z7, 135 mm, JPEG, f/2.8

Nikon Z7, 200 mm, JPEG, f/2.8