Niniejsza tabela przestawia porównanie podstawowych parametrów obiektywów przeznaczonych do pełnoklatkowych bezlusterkowców i posiadających ogniskową 20 mm oraz światło f/2.0 lub lepsze.

Widać, że Sigma jest tutaj obiektywem najmniejszym i najlżejszym. Można jednak zauważyć, że jaśniejszy model od Sony jest tylko odrobinę cięższy. Sigma, razem z Tokiną wyróżniają się za to najmniejszym mocowaniem filtrów.

Na poniższym zdjęciu testowany obiektyw stoi pomiędzy dwoma innymi Sigmami. Po lewej stronie mamy pełnoklatkową i przeznaczoną do lustrzanek Sigmę A 35 mm f/1.4 DG HSM, natomiast po prawej przeznaczoną na mniejsze detektory Sigmę C 30 mm f/1.4 DC DN.

----- R E K L A M A -----

Sigma C 20 mm f/2 DG DN rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i tylną soczewkę mającą średnicę 26 mm. Soczewka ta jest nieruchoma i znajduje się dość płytko w obudowie. Elementy wewnątrz bagnetu są dobrze wyczernione i zmatowione. Od tej strony wszystko więc wygląda tak, jak powinno.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się metalowym, gładkim i pomalowanym na czarno pierścieniem. Znajdziemy na nim sporo elementów. Od napisu z nazwą i parametrami obiektywu, poprzez logo producenta, oznaczenie „C” oznaczające zaklasyfikowanie obiektywu do serii „Contemporary”, znak „022” oznaczający rok modelowy instrumentu, numer seryjny, aż po białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu i przełącznik trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość (AF/MF).

Kolejny element to pierścień do zmiany wartości przysłony. Ma on szerokość 8 mm i wyposażono go w umieszczone po bokach wybrzuszone karbowanie, które ułatwia uchwyt i operowanie. Pierścień ma znaczniki przysłon od f/2.0 do f/22, z drobniejszymi znakami co 1/3 EV, a także wartość A pozwalającą na nastawy tego parametru z poziomu korpusu aparatu. Pracy tego pierścienia nie możemy nic zarzucić.

Następnie mamy nieruchomy fragment obudowy z napisem „MADE IN JAPAN” oraz zakresem pracy mechanizmu ustawiającego ostrość: „0.22M/0.724FEET–∞”.

Kolejny pierścień ma szerokość 17 mm i służy do manualnego ustawiania ostrości. Nie ma on żadnych znaczników i w głównej części jest pokryty ułatwiającym uchwyt karbowaniem. Pracuje on płynnie i z przełożeniem elektronicznym. Nawet przy stosunkowo energicznym kręceniu przejechanie całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt ponad 400 stopni. Jest to wartość ogromna, pozwalająca na bardzo precyzyjne nastawy.

Obiektyw kończy się nieruchomym, metalowym pierścieniem, na którym znajdziemy bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Ów bagnet otacza nierotujący gwint mocowania filtrów o średnicy 62 mm.

Przednia soczewka ma średnicę 33 mm, jest lekko wypukła i nieruchoma. Otacza ją czarna obudowa, na której tym razem nie umieszczono żadnych napisów.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 13 soczewkami ustawionymi w 11 grupach. Zastosowano jeden element wykonany ze szkła niskodyspersyjnego FLD przypominającego swoimi własnościami drogi fluoryt, jedną soczewkę z niskodyspersyjnego szkła SLD i aż trzy soczewki asferyczne. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie metalową osłonę przeciwsłoneczną, tylny dekielek i dwa dekielki przednie – jeden klasyczny plastikowy, drugi magnetyczny i metalowy. To naprawdę bardzo fajne rozwiązanie! W serii C producent nie przewidział dodawania futerału.