Pomiary automatycznej i manualnej nastawy balansu bieli, dla różnych typów oświetlenia, dokonaliśmy na 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth, wykonując ekspozycje przy czułości ISO 100. Następnie wyliczone zostały parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach).

Zmierzone przez nas wartości prezentujemy w poniższej tabeli:

Wierność odwzorowywania kolorów pozostawia wiele do życzenia. Jednakże tak jak i w innych aparatach kompaktowych tak i w mju-770 SW producent postawił na przesycanie barw w celu uzyskania bardziej "cukierkowych" kolorów, które wielu osobom będą się podobały. Automatyczny balans bieli dobrze radzi sobie kiedy przeważa naturalne oświetlenie. Podczas fotografowania w pomieszczeniach z dużą ilością sztucznego światła efekty są znacznie gorsze.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów przedstawione są poniżej:

Balans bieli. Światło.	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Balans bieli Auto. Światło lamp o temperaturze barwnej 3500 K.
Balans bieli Auto. Światło mieszane.
Balans bieli Auto. Światło słoneczny dzień.
Balans bieli Słońce. Światło słoneczny dzień.
Balans bieli światło żarowe. Światło 3500 K.
Balans bieli światło żarowe. Światło lampy błyskowej.

Szumy

Przechodzimy do istotnego parametru charakteryzującego matrycę, jakim jest poziom szumów. Olympus mju-770 SW po przetestowaniu na planszy Kodak Q-13 okazał się aparatem o stosunkowo niskim poziomie szumów dla zakresu od 80 do 200 ISO. Dla wyższych czułości szumy rosną gwałtownie i przekraczają akceptowalny poziom. Na poniższym wykresie wyraźnie widać, że dla 800 i 1600 ISO Olympus stosuje dodatkową redukcję szumów, o której nie wspomina użytkownikowi. Warto zaznaczyć, że dla całego zakresu czułości szczególnie wysokie szumy wystąpują w niebieskim kanale, co dobrze widać na poniższym wykresie oraz na zdjęciach załączonych w podsumowaniu.

Przy fotografowaniu w ciągu dnia, zazwyczaj będziemy korzystali z niskich czułości, które nie powodują zauważalnej degradacji obrazu. Jednak podczas zdjęć podwodnych standardem są czułości 200 - 400 ISO (gdy korzystamy z wbudowanej lampy błyskowej) lub wyższe (gdy nie wspomagamy się błyskiem flesza).

Porównując wyniki do innych kompaktów, które mieliśmy okazję przetestować, Olympus mju-770 SW zdaje się lekko odstawać od konkurencji, ale należy wziąć pod uwagę fakt iż odszumianie w Olympusie nie jest tak agresywne jak w przypadku aparatów Panasonica czy BenQ. Pod względem szumów najbliżej mu do Canona G7.

Poniżej prezentujemy wycinki planszy testowej, na której można porównać poziom szumów dla różnych czułości:

80 ISO	100 ISO	200 ISO	400 ISO	800 ISO	1600 ISO

Dla każdej dostępnej czułości ISO wykonaliśmy także zdjęcia scenki, zapisując je w najlepszej, na jaką pozwala aparat, jakości JPEG-u. Obrazki zaprezentowane poniżej są wycinkami w skali 1:1, tak aby można było bezpośrednio ocenić jakość wykonywanych zdjęć wraz ze zmianą czułości matrycy.

80 ISO
100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO
1600 ISO

Zakres tonalny

Ostatnią kategorią testową jest pomiar zakresu tonalnego matrycy. W tym celu wykorzystujemy 41-polową tablicę szarości Stouffer 4110, której zdjęcia analizujemy programem Imatest i nanosimy na wykres dwie wartości: stosunek sygnału do szumu wynoszącego (SNR) 10:1 (wysoka jakość) oraz SNR=4 (dobra jakość).

Tutaj produkt Olympusa mile nas zaskoczył. Zakres ilości przejść barwnych przy wysokim stosunku jakości sygnału do szumu, jest w nim bardzo wysoki. Maksymalna zmierzona przez nas wartość wyniosła 6.64 f-stop dla czułości 80 ISO. Zakres tonalny utrzymuje się na przyzwoitym poziomie do czułości 200 ISO włącznie.

Zależność zakresu tonalnego od czułości prezentujemy na wykresie poniżej:

Poniżej prezentujemy paski szarości przedstawiające zmianę zakresu tonalnego oraz wpływ szumów na jakość obrazu wraz ze zmianą czułości.

ISO	Tablica szarości
80
100
200
400
800
1600