Wygląd D300 w porównaniu do poprzednika, na pierwszy rzut oka, nie zmienił się. Świetnej jakości korpus pozostał i za to trzeba dziękować konstruktorom Nikona. Obudowa jest w pełni uszczelniana i bardzo wytrzymała. Pojawiło się małe wyprofilowanie na uchwycie ale zauważą to chyba tylko bardzo wyczulone dłonie. Użytkownicy D200 na pewno docenią w D300 nowy rodzaj zaślepek, które zasłaniają szereg gniazd. Każdy kto podpinał na przykład wężyk spustowy do D200 miał nie mały dylemat co zrobić z nakrętką, która zasłaniała wejście do gniazda, a po odkręceniu zostawała w ręce. Z reguły po krótkim czasie użytkowania, nakrętka gdzieś ginęła i wtedy, chcąc być złośliwym można mówić, że problem się rozwiązywał. W D300 mamy jednak już w pełni użyteczne gumowe zaślepki, które szczelnie zakrywają dostęp do gniazd i przytwierdzone są do korpusu.

Zasilanie i gniazda

O dużo lepszych zaślepkach gniazd przed chwilą napisaliśmy. Teraz czas napisać o tym, co one zakrywają. W D300 odnajdziemy kilka funkcjonalnych wejść, są to:

• gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej,
• 10-pinowe złącze wężyka spustowego,
• wyjście wideo,
• wyjście HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• złącze DC dla opcjonalnego zasilacza EH-5a lub EH-5,
• złącze USB.

D300 zapisuje zdjęcia na karty CompactFlash typu I i II. System zapisu jest kompatybilny ze standardem UDMA.

Przyciski

Układ przycisków w D300 w porównaniu do D200 nie zmienił się. Małe różnice, o których za chwilę, dotyczą jedynie ich funkcjonalności. Użytkownicy D200 nie będą mieli najmniejszego problemu z przyzwyczajeniem się do obsługi nowego korpusu.

Wokół spustu migawki znajduje się przycisk ON/OFF oraz podświetlanie monochromatycznego panelu. Obok odnaleźć można przycisk MODE (zmiana trybu pracy na P, A, S, M) i kompensację ekspozycji. Po drugiej stronie analogiczny układ jak w D200. Trzy przyciski: do jakości zdjęć, czułości i balansu bieli. Wokół nich znajduje się pierścień za pomocą którego ustawia się: tryb zdjęć pojedynczych, seryjnych (wolny i szybki), podgląd obrazu na żywo, samowyzwalacz i wstępne podnoszenie lustra. Nowością jest funkcja podglądu na żywo, czyli Live View.

Z przodu koło lampy błyskowej jest przycisk, który ją podnosi i przycisk kompensacji błysku, za pomocą którego można też zmienić tryb pracy lampy. Natomiast wokół bagnetu usytuowano trzy duże przyciski: blokadę mocowania obiektywu, podgląd głębi ostrości i jeden przycisk funkcyjny. Poniżej blokady bagnetu jest pokrętło do zmiany trybu pracy autofokusu: ciągłej, pojedynczej i ręcznej.

Na tylnej stronie aparatu na pierwszy rzut oka wszystko po staremu. Przyciski są w tym samym miejscu jak w D200, ale przypisane im funkcje już nie. Po lewej stronie wizjera pojawił się, w miejscu bracketingu, podgląd obrazu na żywo ale usuwanie zdjęć pozostało niezmienione. Przycisk BKT w ogóle zniknął z korpusu, a to niektórym może się nie spodobać. Rząd pięciu przycisków obok LCD stanowią w D300: MENU, ochrona zdjęć w połączeniu z pomocą i ilością wyświetlanych informacji na LCD, przejście do miniaturek zdjęć i jednocześnie pomniejszanie zdjęcia, powiększanie zdjęcia i ostatni przycisk OK. To co poprawiono, i za to chwała konstruktorom, to możliwość łatwego powiększania i pomniejszania zdjęcia. W D300 odpowiedzialne są już za to dwa przyciski oznaczone lupami z plusem i minusem.

Po drugiej stronie LCD poza minimalnym, choć wyczuwalnym i niestety gorszym wyprofilowaniu przełącznika otwierającego klapkę gniazda karty CF, wszystko wygląda podobnie. Dużo większą zmianą od kształtu przełącznika jest wybór pracy autofokusu. Z czterech trybów w D300 ostały się trzy nieco zmodyfikowane. Więcej o tym piszemy w trzecim rozdziale artykułu. Powyżej odnaleźć można przycisk sterujący (strzałki) i blokadę punktu AF, a obok pokrętła sterującego przyciski: AF-ON i AE/AF Lock wokół którego znajduje się pokrętło do zmiany trybu pomiaru światła.

Menu

Bogactwo menu w D300 stanowi sześć zakładek. Są to menu odtwarzania, fotografowania, ustawienia własne, ustawienia aparatu, retusz i menu własne, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się dokładniej tym zakładkom.

Menu odtwarzania:

• usuwanie zdjęć,
• wybór folderu z którego będą odtwarzane zdjęcia,
• ukrywanie obrazów,
• wybór ilości wyświetlanych informacji wraz ze zdjęciem,
• włączenie podglądu zdjęcia bezpośrednio po jego wykonaniu,
• wybór zdjęcia, które zostanie pokazane po usunięciu obrazu,
• ustawienie obracania zdjęć,
• pokaz slajdów,
• drukowanie.

Menu fotografowania:

• zapis ustawień menu fotografowania (4 możliwości),
• reset ustawień menu fotografowania,
• aktywacja folderu,
• nazwa plików,
• jakość zdjęć (NEF, TIFF - 24-bitowy, JPEG FINE, JPEG NORMAL, JPEG BASIC, równoczesny zapis NEF+JPEG),
• rozmiar zdjęć (Large, Middle, Small),
• kompresja zdjęć (optymalna jakość lub z priorytetem rozmiaru),
• ustawienia plików NEF (wybór 12- lub 14 bitowych plików RAW, ustawienie kompresji stratnej, kompresji bezstratnej lub brak kompresji),
• wybór balansu bieli,
• ustawienia parametrów zdjęcia (Standard, Neutral, Vivid, Monochrome, plus ustawienia ostrości, kontrastu, jasności i nasycenia),
• zapisywanie, lub możliwość kopiowania na kartę pamięci ustawień parametrów zdjęć,
• wybór przestrzeni kolorów,
• tryb D-Lighting zapobiegający utracie szczegółów w przepaleniach i cieniach,
• redukcja szumów dla długich czasów ekspozycji,
• redukcja szumów przy wysokich czułościach (Off, Low, Norm, High)
• ustawienie Auto ISO
• ustawienia podglądu na żywo,
• wielokrotna ekspozycja,
• ustawienie przerwy między wykonywanymi zdjęciami.

• zapis menu ustawień aparatu (4 możliwości),
• reset menu ustawień aparatu,
• (a) autofokus,
• (b) pomiar światła/ekspozycja,
• (c) samowyzwalacz/AE Lock,
• (d) ekspozycja/wyświetlacz,
• (e) bracketing/błysk,
• (f) sterowanie.

Ta zakładka to ogromny zbiór ustawień dotyczących parametrów oznaczonych literami od ''a'' do ''f''. Tutaj zmienić można szereg opcji związanych z pracą AF, polami AF, pomiarem światła, czułością ISO. W dziale bracketing/błysk znajdują się między innymi ustawienia systemu zdalnego wyzwalania lamp błyskowych, czy bracketingu. Dostosowanie do własnych potrzeb na przykład wyświetlacza, ilości dostępnych na nim informacji, informacji o zasilaniu możliwe jest w opcjach ''d''. Natomiast pod literą ''f'' znajdują się m.in. opcje dostosowania przycisków.

Ustawienia aparatu:

• formatowanie karty,
• jasność LCD,
• czyszczenie matrycy,
• podniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
• tryb video (PAL lub NTSC),
• ustawienia rozdzielczości wyświetlanych zdjęć przy zastosowaniu złącza HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• ustawienie czasu,
• ustawienie języka,
• komentarz do zdjęcia,
• automatyczne obracanie zdjęć,
• opcje USB,
• wykonanie referencyjnego zdjęcia do cyfrowego usuwania kurzu,
• informacja o baterii,
• ustawienia przy korzystaniu z gripu MB-D10,
• opcje transmitera WT-4,
• autentyzacja zdjęć,
• zapis lub wgranie ustawień menu,
• ustawienia GPS,
• ustawienia obiektywów bez CPU,
• regulacja poprawności działania autofokusu w obiektywie.

Retusz zdjęć:

• funkcja D-lighting,
• redukcja czerwonych oczu,
• kadrowanie,
• monochrome,
• efekt filtrów,
• balans kolorów,
• nakładanie zdjęć,
• porównywanie zdjęć.

Wyświetlacze

W D300 pojawił się 3-calowy niskotemperaturowy polisilikonowy wyświetlacz TFT LCD. Jego rozdzielczość wynosi 920000 punktów (640x480 pikseli, VGA). Jest bardzo kontrastowy i czytelny, nieporównywalnie lepszy od tego, który został umieszczony w Canonie 40D.

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Mamy do dyspozycji histogramy, skrócony EXIF zdjęcia lub najważniejsze parametry ekspozycji. Do tego dochodzą informacje o przepaleniach i niedopaleniach obrazu. Ilość tych informacji może być regulowana w menu.

Nikon D300 jest pierwszym modelem lustrzanki tego systemu, która posiada tryb podglądu obrazu na żywo, czyli z angielskiego nazywany Live View. Presji rynku uległ jeszcze nie tak dawno Canon, teraz również Nikon. Live View włącza się pokrętłem, które odpowiada za tryb pracy aparatu. Praca w tym trybie jest całkiem wygodna i dużo zarzucić jej tutaj nie można, tym bardziej, że wszystko widzimy na dużym i bardzo czytelnym wyświetlaczu. Należy pochwalić szybkość ustawiania ostrości. Nie działa to jednak zbyt cicho.

Ekran monochromatyczny w D300, dla wielu konkurencyjnych aparatów może stanowić wzór do naśladowania. W połączeniu z ilością przycisków i dwoma pokrętłami sterującymi pozwala na bogate, szybkie i łatwe kontrolowanie parametrów ekspozycji oraz sterowanie całym aparatem. Nie wymusza to na nas częstego wchodzenia do menu aparatu. Poniżej prezentujemy schemat i informacje, które wyświetlane są na panelu.

1 - wskaźnik temperatury barwnej, 2 - migawka, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, ISO, regulacja balansu bieli, temperatura barwna, numer zdefiniowanego balansu bieli, liczba zdjęć przy bracketingu, ogniskowa dla obiektywów bez CPU, 3 - wskaźnik synchronizacji błysku, 4 - wskaźnik programu elastycznego, 5 - tryb fotografowania, 6 - rozmiar zdjęcia, 7 - jakość zdjęcia, 8 - wskaźnik trybu pracy AF, 9 - wskaźnik regulacji balansu bieli, 10 - balans bieli, 11 - liczba pozostałych zdjęć, 12 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć, 13 - wskaźnik poziomu naładowania baterii, 14 - tryb pracy lampy błyskowej, 15 - wskaźnik sygnału dźwiękowego,, 16 - przysłona, wskaźnik PC, 17 - wskaźnik skoku przysłony, 18 - wskaźnik kompensacji błysku, 19 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 20 - wskaźnik ISO i Auto ISO, 21 - wskaźnik FV Lock, 22 - informacja o nie ustawionym zegarze, 23 - wskaźnik komentarza do zdjęć, 24 - wskaźnik aktualnego menu fotografowania, 25 - wskaźnik aktualnego menu własnego, 26 - wskaźnik bracketingu błysku i balansu bieli, 27 - wskaźnik pomiaru ekspozycji, wskaźnik połączenia PC, 28 - wskaźnik zasilania MB-D10, 29 - wskaźnik wielokrotnej ekspozycji, 30 - wskaźnik GPS, 31 - wskaźnik przedziału czasu pomiędzy ekspozycjami.

Pentapryzmatyczny wizjer w D300 jest bardzo czytelny. Pokrywa blisko 100% kadru, a jego powiększenie to 0.94x. Odległość źrenicy wyjściowej wizjera wynosi w jego przypadku 19.5 mm. Nie jest to mało, ale gdyby było więcej, z pewnością komfort patrzenia byłby lepszy. W Canonie 40D odległość ta wynosi 22 mm, co przełożyło się na bardzo przyjemne użytkowanie. Również regulacja dioptrii w D300 w zakresie od -2 do +1 1/m mogła by się zaczynać troszeczkę wcześniej, aby dać szansę osobom z większą wadą wzroku. Canon taką szansę daje. Być może w Nikonie nie pracują osoby w okularach... Nie możemy jednak marudzić i wypisywać złośliwości, bo wizjer w D300 i tak należy do czołówki wśród dobrych lustrzanek.

Bardzo duża liczba wyświetlanych informacji w wizjerze, większa niż w Canonie 40D, przyczynia się do niezwykłej funkcjonalności tego aparatu. Poniżej przedstawiamy schemat i listę kontrolek.

1 - siatka, 2 - punkt AF, 3 - obszar AF, 4 - wskaźnik naładowania baterii, 5 - wskaźnik ostrości, 6 - pomiar światłą, 7 - AE Lock, 8 - migawka, 9 - przysłona, 10 - tryb ekspozycji, 11 - wskaźnik kompensacji błysku, 12 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 13 - ISO, 14 - liczna pozostałych zdjęć, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, wskaźnik PC, 15 - wskaźnik gotowości błysku, 16 - wskaźnik FV Lock, 17 - wskaźnik synchronizacji błysku, 18 - wskaźnik skoku przysłony, 19 - wskaźnik pomiaru ekspozycji, 20 - wskaźnik Auto ISO, 21 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie pamięci jest miejsce na 1000 zdjęć.