Wykres powyżej przedstawia zakres tonalny przy założeniu, że zdjęcie jest dobrej i bardzo dobre jakości. Jakość zdjęcia wyrażamy przez stosunek szumu do sygnału, w tym przypadku odpowiednio 0.25 i 0.1. Jak widać dla 100 i 200 ISO, przy bardzo dobrej jakości, osiąga on bardzo dobry poziom 6.7-6.8 EV. Dokładnie taka sama sytuacja przedstawiała się w Canonie 40D. Warto zauważyć, że gdyby czułość ISO 100 była prawdziwa, a nie generowana programowo, D300 miałby szanse w tej kategorii wypaść lepiej od konkurentów.

Testowe wycinki zdjęć zapisanych przez aparat jako JPEG można ocenić poniżej. Sąsiednie pola w tablicy Stouffer 4410 różnią się o wartość 0.3 EV. Można więc łatwo wyliczyć sobie zakres tonalny na zdjęciach 24-bitowych wprost z aparatu. To co na samym początku rzuca się w oczy, to słaba jakość zdjęć przy 100 ISO. W D300 czułości 100 i 6400 są sztucznie podbijane i wynik tego można zobaczyć poniżej.

ISO	Granica bieli
100
200
800
3200
6400
ISO	Granica czerni
100
200
800
3200
6400

Postanowiliśmy sprawdzić zachowanie zakresu tonalnego, rozdzielczości i wielkość szumu na plikach RAW, przy wyciąganiu szczegółów z ciemnych i jasnych obszarów. Wykonaliśmy zdjęcia nocne przy czułości 100 i 1600 ISO z czasami naświetlania odpowiednio 30 i 2 sekund. Do porównania Nikona D300 użyliśmy Nikona D200 i Sony A700 ustawionych na te same parametry (we wszystkich przypadkach obiektyw stałoogniskowy 50 mm przymknięty do f/11). Pliki RAW przekonwertowaliśmy za pomocą programu dcraw do 48-bitowych TIFF-ów, a następnie w programie Adobe Lightroom doświetliliśmy zdjęcie o +4 EV i przyciemniliśmy o -4 EV. Dzięki temu mogliśmy zobaczyć jak zachowuje się dynamika tonalna w obszarach jasnych i ciemnych.

Spójrzmy co się dzieje z powyższym zdjęciem jeśli chcielibyśmy wyłuskać z niego szczegóły w ciemnych obszarach. Jednym słowem, chcemy rozjaśnić zdjęcie. Oczywiście natychmiast pojawia się dużo szumu. To dlatego w naszych testach staramy się podawać zakres tonalny w zależności od szumu, bo zakres tonalny może być większy kosztem większego szumu i na odwrót. Porównanie D300 do A700 pokazuje minimalnie słabszą jakość sztucznej czułości 100 ISO w D300. Nikon D200, nawet na ISO 100, pokazuje już degradację obrazu zauważalnym szumem.

Gdy przejdziemy do ISO 1600 sytuacja w czołówce się zmienia. Tutaj drobnoziarnisty szum D300 zdaje się tracić mniej szczegółów niż plackowaty szum A700. Zachowania D200 komentować nie trzeba...

100 ISO
	0 EV	+4 EV
D300
A700
D200
1600 ISO
D300
A700
D200

Co się dzieje jeśli mamy zdjęcie zbyt jasne i chcemy mieć więcej cieni? Tutaj sztuczna czułość ISO 100 Nikona D300 radzi sobie jeszcze gorzej, przegrywając pojedynek zarówno z A700 jak i z D200. Również przy 1600 ISO delikatnie lepiej zachowuje się A700.

100 ISO
	0 EV	-4 EV
D300
A700
D200
1600 ISO
D300
A700
D200