Nikon D300 - test aparatu
2. Wygląd i jakość wykonania
Wygląd D300 w porównaniu do poprzednika, na pierwszy rzut oka, nie zmienił
się. Świetnej jakości korpus pozostał i za to trzeba dziękować
konstruktorom Nikona. Obudowa jest w pełni uszczelniana i bardzo
wytrzymała. Pojawiło się małe wyprofilowanie na uchwycie ale zauważą to
chyba tylko bardzo wyczulone dłonie. Użytkownicy D200 na pewno
docenią w D300 nowy rodzaj zaślepek, które zasłaniają szereg gniazd.
Każdy kto podpinał na przykład wężyk spustowy do D200 miał nie mały
dylemat co zrobić z nakrętką, która zasłaniała wejście do gniazda, a po
odkręceniu zostawała w ręce. Z reguły po krótkim czasie użytkowania,
nakrętka gdzieś ginęła i wtedy, chcąc być złośliwym można mówić,
że problem się rozwiązywał. W D300 mamy jednak już w pełni użyteczne
gumowe zaślepki, które szczelnie zakrywają dostęp do gniazd
i przytwierdzone są do korpusu.
Zasilanie i gniazda
O dużo lepszych zaślepkach gniazd przed chwilą napisaliśmy. Teraz czas napisać o tym, co one zakrywają. W D300 odnajdziemy kilka funkcjonalnych wejść, są to:
- gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej,
- 10-pinowe złącze wężyka spustowego,
- wyjście wideo,
- wyjście HDMI (High Definition Multimedia Interface),
- złącze DC dla opcjonalnego zasilacza EH-5a lub EH-5,
- złącze USB.
D300 zapisuje zdjęcia na karty CompactFlash typu I i II.
System zapisu jest kompatybilny ze standardem UDMA.
Przyciski
Układ przycisków w D300 w porównaniu do D200 nie zmienił się. Małe różnice, o których za chwilę, dotyczą jedynie ich funkcjonalności. Użytkownicy D200 nie będą mieli najmniejszego problemu z przyzwyczajeniem się do obsługi nowego korpusu.
Wokół spustu migawki znajduje się przycisk ON/OFF oraz podświetlanie monochromatycznego panelu. Obok odnaleźć można przycisk MODE (zmiana trybu pracy na P, A, S, M) i kompensację ekspozycji. Po drugiej stronie analogiczny układ jak w D200. Trzy przyciski: do jakości zdjęć, czułości i balansu bieli. Wokół nich znajduje się pierścień za pomocą którego ustawia się: tryb zdjęć pojedynczych, seryjnych (wolny i szybki), podgląd obrazu na żywo, samowyzwalacz i wstępne podnoszenie lustra. Nowością jest funkcja podglądu na żywo, czyli Live View.
Z przodu koło lampy błyskowej jest przycisk, który ją podnosi i przycisk
kompensacji błysku, za pomocą którego można też zmienić tryb pracy
lampy. Natomiast wokół bagnetu usytuowano trzy duże przyciski: blokadę
mocowania obiektywu, podgląd głębi ostrości i jeden przycisk funkcyjny.
Poniżej blokady bagnetu jest pokrętło do zmiany trybu pracy autofokusu:
ciągłej, pojedynczej i ręcznej.
Na tylnej stronie aparatu na pierwszy rzut oka wszystko po staremu.
Przyciski są w tym samym miejscu jak w D200, ale przypisane im funkcje
już nie. Po lewej stronie wizjera pojawił się, w miejscu bracketingu,
podgląd obrazu na żywo ale usuwanie zdjęć pozostało niezmienione.
Przycisk BKT w ogóle zniknął z korpusu, a to niektórym może się nie spodobać.
Rząd pięciu przycisków obok LCD stanowią w D300: MENU, ochrona zdjęć
w połączeniu z pomocą i ilością wyświetlanych informacji na LCD,
przejście do miniaturek zdjęć i jednocześnie pomniejszanie zdjęcia,
powiększanie zdjęcia i ostatni przycisk OK. To co poprawiono, i za to chwała
konstruktorom, to możliwość łatwego powiększania i pomniejszania zdjęcia.
W D300 odpowiedzialne są już za to dwa przyciski oznaczone lupami z plusem
i minusem.
Po drugiej stronie LCD poza minimalnym, choć wyczuwalnym i niestety gorszym wyprofilowaniu przełącznika otwierającego klapkę gniazda karty CF, wszystko wygląda podobnie. Dużo większą zmianą od kształtu przełącznika jest wybór pracy autofokusu. Z czterech trybów w D300 ostały się trzy nieco zmodyfikowane. Więcej o tym piszemy w trzecim rozdziale artykułu. Powyżej odnaleźć można przycisk sterujący (strzałki) i blokadę punktu AF, a obok pokrętła sterującego przyciski: AF-ON i AE/AF Lock wokół którego znajduje się pokrętło do zmiany trybu pomiaru światła.
Menu
Bogactwo menu w D300 stanowi sześć zakładek. Są to menu odtwarzania, fotografowania, ustawienia własne, ustawienia aparatu, retusz i menu własne, które można samemu skomponować z dowolnych pozycji całego menu. Przyjrzyjmy się dokładniej tym zakładkom.
Menu odtwarzania:
- usuwanie zdjęć,
- wybór folderu z którego będą odtwarzane zdjęcia,
- ukrywanie obrazów,
- wybór ilości wyświetlanych informacji wraz ze zdjęciem,
- włączenie podglądu zdjęcia bezpośrednio po jego wykonaniu,
- wybór zdjęcia, które zostanie pokazane po usunięciu obrazu,
- ustawienie obracania zdjęć,
- pokaz slajdów,
- drukowanie.
Menu fotografowania:
- zapis ustawień menu fotografowania (4 możliwości),
- reset ustawień menu fotografowania,
- aktywacja folderu,
- nazwa plików,
- jakość zdjęć (NEF, TIFF - 24-bitowy, JPEG FINE, JPEG NORMAL, JPEG BASIC, równoczesny zapis NEF+JPEG),
- rozmiar zdjęć (Large, Middle, Small),
- kompresja zdjęć (optymalna jakość lub z priorytetem rozmiaru),
- ustawienia plików NEF (wybór 12- lub 14 bitowych plików RAW, ustawienie kompresji stratnej, kompresji bezstratnej lub brak kompresji),
- wybór balansu bieli,
- ustawienia parametrów zdjęcia (Standard, Neutral, Vivid, Monochrome, plus ustawienia ostrości, kontrastu, jasności i nasycenia),
- zapisywanie, lub możliwość kopiowania na kartę pamięci ustawień parametrów zdjęć,
- wybór przestrzeni kolorów,
- tryb D-Lighting zapobiegający utracie szczegółów w przepaleniach i cieniach,
- redukcja szumów dla długich czasów ekspozycji,
- redukcja szumów przy wysokich czułościach (Off, Low, Norm, High)
- ustawienie Auto ISO
- ustawienia podglądu na żywo,
- wielokrotna ekspozycja,
- ustawienie przerwy między wykonywanymi zdjęciami.
- zapis menu ustawień aparatu (4 możliwości),
- reset menu ustawień aparatu,
- (a) autofokus,
- (b) pomiar światła/ekspozycja,
- (c) samowyzwalacz/AE Lock,
- (d) ekspozycja/wyświetlacz,
- (e) bracketing/błysk,
- (f) sterowanie.
Ta zakładka to ogromny zbiór ustawień dotyczących parametrów oznaczonych
literami od ''a'' do ''f''. Tutaj zmienić można szereg opcji związanych
z pracą AF, polami AF, pomiarem światła, czułością ISO. W dziale
bracketing/błysk znajdują się między innymi ustawienia systemu zdalnego
wyzwalania lamp błyskowych, czy bracketingu. Dostosowanie do własnych
potrzeb na przykład wyświetlacza, ilości dostępnych na nim informacji,
informacji o zasilaniu możliwe jest w opcjach ''d''. Natomiast
pod literą ''f'' znajdują się m.in. opcje dostosowania przycisków.
Ustawienia aparatu:
- formatowanie karty,
- jasność LCD,
- czyszczenie matrycy,
- podniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
- tryb video (PAL lub NTSC),
- ustawienia rozdzielczości wyświetlanych zdjęć przy zastosowaniu złącza HDMI (High Definition Multimedia Interface),
- ustawienie czasu,
- ustawienie języka,
- komentarz do zdjęcia,
- automatyczne obracanie zdjęć,
- opcje USB,
- wykonanie referencyjnego zdjęcia do cyfrowego usuwania kurzu,
- informacja o baterii,
- ustawienia przy korzystaniu z gripu MB-D10,
- opcje transmitera WT-4,
- autentyzacja zdjęć,
- zapis lub wgranie ustawień menu,
- ustawienia GPS,
- ustawienia obiektywów bez CPU,
- regulacja poprawności działania autofokusu w obiektywie.
Retusz zdjęć:
- funkcja D-lighting,
- redukcja czerwonych oczu,
- kadrowanie,
- monochrome,
- efekt filtrów,
- balans kolorów,
- nakładanie zdjęć,
- porównywanie zdjęć.
Wyświetlacze
W D300 pojawił się 3-calowy niskotemperaturowy polisilikonowy wyświetlacz TFT LCD. Jego rozdzielczość wynosi 920000 punktów (640x480 pikseli, VGA). Jest bardzo kontrastowy i czytelny, nieporównywalnie lepszy od tego, który został umieszczony w Canonie 40D.
Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Mamy do dyspozycji histogramy, skrócony EXIF zdjęcia lub najważniejsze parametry ekspozycji. Do tego dochodzą informacje o przepaleniach i niedopaleniach obrazu. Ilość tych informacji może być regulowana w menu.
Nikon D300 jest pierwszym modelem lustrzanki tego systemu, która
posiada tryb podglądu obrazu na żywo, czyli z angielskiego nazywany Live
View. Presji rynku uległ jeszcze nie tak dawno Canon, teraz również
Nikon. Live View włącza się pokrętłem, które odpowiada za tryb pracy
aparatu. Praca w tym trybie jest całkiem wygodna i
dużo zarzucić jej tutaj nie można, tym bardziej, że wszystko widzimy na dużym i bardzo czytelnym wyświetlaczu. Należy pochwalić szybkość ustawiania
ostrości. Nie działa to jednak zbyt cicho.
Ekran monochromatyczny w D300, dla wielu konkurencyjnych aparatów może
stanowić wzór do naśladowania. W połączeniu z ilością przycisków
i dwoma pokrętłami sterującymi pozwala na bogate, szybkie i łatwe
kontrolowanie parametrów ekspozycji oraz sterowanie całym aparatem.
Nie wymusza to na nas częstego wchodzenia do menu aparatu.
Poniżej prezentujemy schemat i informacje, które wyświetlane są
na panelu.
1 - wskaźnik temperatury barwnej, 2 - migawka, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, ISO, regulacja balansu bieli, temperatura barwna, numer zdefiniowanego balansu bieli, liczba zdjęć przy bracketingu, ogniskowa dla obiektywów bez CPU, 3 - wskaźnik synchronizacji błysku, 4 - wskaźnik programu elastycznego, 5 - tryb fotografowania, 6 - rozmiar zdjęcia, 7 - jakość zdjęcia, 8 - wskaźnik trybu pracy AF, 9 - wskaźnik regulacji balansu bieli, 10 - balans bieli, 11 - liczba pozostałych zdjęć, 12 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć, 13 - wskaźnik poziomu naładowania baterii, 14 - tryb pracy lampy błyskowej, 15 - wskaźnik sygnału dźwiękowego,, 16 - przysłona, wskaźnik PC, 17 - wskaźnik skoku przysłony, 18 - wskaźnik kompensacji błysku, 19 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 20 - wskaźnik ISO i Auto ISO, 21 - wskaźnik FV Lock, 22 - informacja o nie ustawionym zegarze, 23 - wskaźnik komentarza do zdjęć, 24 - wskaźnik aktualnego menu fotografowania, 25 - wskaźnik aktualnego menu własnego, 26 - wskaźnik bracketingu błysku i balansu bieli, 27 - wskaźnik pomiaru ekspozycji, wskaźnik połączenia PC, 28 - wskaźnik zasilania MB-D10, 29 - wskaźnik wielokrotnej ekspozycji, 30 - wskaźnik GPS, 31 - wskaźnik przedziału czasu pomiędzy ekspozycjami.
Pentapryzmatyczny wizjer w D300 jest bardzo czytelny. Pokrywa blisko 100% kadru, a jego powiększenie to 0.94x. Odległość źrenicy wyjściowej wizjera wynosi w jego przypadku 19.5 mm. Nie jest to mało, ale gdyby było więcej, z pewnością komfort patrzenia byłby lepszy. W Canonie 40D odległość ta wynosi 22 mm, co przełożyło się na bardzo przyjemne użytkowanie. Również regulacja dioptrii w D300 w zakresie od -2 do +1 1/m mogła by się zaczynać troszeczkę wcześniej, aby dać szansę osobom z większą wadą wzroku. Canon taką szansę daje. Być może w Nikonie nie pracują osoby w okularach... Nie możemy jednak marudzić i wypisywać złośliwości, bo wizjer w D300 i tak należy do czołówki wśród dobrych lustrzanek.
Bardzo duża liczba wyświetlanych informacji w wizjerze, większa niż w Canonie 40D, przyczynia się do niezwykłej funkcjonalności tego aparatu. Poniżej przedstawiamy schemat i listę kontrolek.
1 - siatka,
2 - punkt AF,
3 - obszar AF,
4 - wskaźnik naładowania baterii,
5 - wskaźnik ostrości,
6 - pomiar światłą,
7 - AE Lock,
8 - migawka,
9 - przysłona,
10 - tryb ekspozycji,
11 - wskaźnik kompensacji błysku,
12 - wskaźnik kompensacji ekspozycji,
13 - ISO,
14 - liczna pozostałych zdjęć, wartość kompensacji ekspozycji, wartość
kompensacji błysku, wskaźnik PC,
15 - wskaźnik gotowości błysku,
16 - wskaźnik FV Lock,
17 - wskaźnik synchronizacji błysku,
18 - wskaźnik skoku przysłony,
19 - wskaźnik pomiaru ekspozycji,
20 - wskaźnik Auto ISO,
21 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie pamięci jest miejsce
na 1000 zdjęć.