• 23.976 kl/s,
• 25 kl/s,

• 23.976 kl/s,
• 25 kl/s,
• 29.97 kl/s,

• 50 kl/s,
• 59.94 kl/s,

• 23.976 kl/s,
• 25 kl/s,
• 29.97 kl/s,

• 23.976 kl/s,
• 25 kl/s,
• 29.97 kl/s,
• 50 kl/s,
• 59.94 kl/s,
• 100 kl/s,
• 119.88 kl/s,

• 23.976 kl/s,
• 25 kl/s,
• 29.97 kl/s,
• 50 kl/s,
• 59.94 kl/s,
• 100 kl/s,
• 119.88 kl/s,

Możliwość filmowania w 8K czy w 4K z prędkością do 60 kl/s to istotne zmiany w porównaniu z modelem A7R IV. Choć widać, że ze względu na pewne ograniczenia prędkości matrycy implementacja obu tych trybów wiąże się z dość nietypowym przycięciem obrazu o czynnik 1.24x. Na koniec dodajmy, że A7R V nie posiada żadnych ograniczeń czasu nagrywania, co oczywiście chwalimy.

Kodeki

Sony A7R V, podobnie jak inne nowsze urządzenia tego producenta, oferuje trzy różne kodeki o podobnych nazwach, zaczniemy zatem od przypomnienia podobieństw oraz różnic między nimi.

• XAVC S – bazujący na H.264 kodek znany ze starszych modeli aparatów i kamer Sony, korzysta z kompresji zarówno wewnątrzklatkowej jak i międzyklatkowej (IPB). W starszych modelach oferował tylko próbkowanie koloru 4:2:0 / 8-bit, w A7R V dostępne jest też próbkowanie 4:2:2 / 10-bit.
• XAVX HS – bazujący na H.265 nowszy wariant wyżej wymienionego. Tylko w nim nagramy materiał w 8K. Podobnie jak XAVC S, korzysta z kompresji zarówno wewnątrzklatkowej jak i międzyklatkowej (IPB). Dostępne próbkowanie to 4:2:0 / 10-bit oraz 4:2:2 / 10-bit.
• XAVC S-I – bazujący na H.264 wariant XAVC-S korzystający jedynie z kompresji wewnątrzklatkowej (All-Intra). Produkuje większe rozmiarowo pliki, ale są one mniej obciążające dla oprogramowania montażowego. Ponieważ tego rodzaju kodeki stosuje się w celu osiągnięcia maksymalnej jakości obrazu, jedyna dostępna opcja próbkowania koloru to 4:2:2 / 10-bit.

• W Full HD w 100 / 120 kl/s zapisywanym „normalnie” dostępne jest jedynie próbkowanie 4:2:0 / 8-bit, a jedyny dostępny kodek to XAVC S. Z kolei, gdy 100 kl/s w Full HD chcemy zapisać jako slow motion, to już bez problemu da się to zrobić z próbkowaniem 4:2:2 / 10-bit. Niezmiennie nie pojmujemy tej pokręconej logiki, podobnie zresztą jak faktu, że klatkaże w Full HD wymienione są w menu w bezsensownej kolejności: 50, 25, 100 kl/s.
• W XAVC HS nie możemy filmować w Full HD ani w 4K z prędkością 25 kl/s.
• W XAVC S-I nie możemy filmować z prędkościami wyższymi niż 50/60 kl/s oraz w 8K.

• 8K – od 200 do 400 Mbit/s,
• 4K – od 60 do 600 Mbit/s,
• Full HD – od 16 do 185 Mbit/s,
• Możemy także zapisywać pliki proxy (ok. 6–9 Mbit/s) równolegle do głównych nagrań.

Profile obrazu

Lista profili obrazu oferowanych przez Sony A7R V zawiera wszystko, czego można by oczekiwać. Do dyspozycji użytkowników oddano szereg profili o wysokim kontraście, kilka wariantów HLG, logarytmiczne profile S-Log2 i S-Log3 (z możliwością nałożenia wstępnej korekty ekspozycji na podgląd) oraz znany z profesjonalnych modeli profil S-Cinetone. Bardziej zaawansowani filmowcy mogą oprócz tego osobno edytować takie parametry jak gamma czerni, zachowanie jasnych partii obrazu, gamut, czy wyostrzanie. W połączeniu z 10-bitowym zapisem koloru powinno to usatysfakcjonować zdecydowaną większość użytkowników. Do pełni szczęścia zabrakło tak naprawdę jedynie opcji filmowania w RAW-ach z wewnętrznym zapisem.

Warto jeszcze dodać, że profile standardowe oraz Hybrid Log Gamma mogą pracować od czułości ISO 100 (jest to najniższa skalibrowana, sprzętowa czułość). Dla S-Cinetone jest to ISO 125, a dla obu S-Logów ISO 800. Przy korzystaniu z tych ostatnich możemy co prawda wybrać niższe ISO, ale wiąże się to z pogorszeniem zakresu tonalnego (czułości poniżej ISO 800 traktowane są jak rozszerzone, czyli generowane programowo).

Spójrzmy teraz, jak poszczególne profile obrazu zachowują się przy niedoświetleniu oraz prześwietleniu.

Profil standardowy (a właściwie "strefa twórcza: standard"), S-Cinetone i Hybrid Log Gamma wypadają dość podobnie. Wszystkie dobrze znoszą niedoświetlenie i pozwalają na odzyskanie niewielkiej ilości informacji z prześwietlonych obszarów kadru. Różnice pomiędzy nimi sprowadzają się głównie do kontrastu.

Oba S-Logi wypadają z kolei typowo dla tego typu profili – źle znoszą niedoświetlenie (choć w przypadku S-Loga 2 ilość szumu w cieniu jest jeszcze granicznie do zaakceptowania), ale wytrzymują prześwietlenie o ponad 2 EV bez żadnych problemów. Co ciekawe, nawet przy prześwietleniu o 4 EV zachowują się nieco lepiej reszta profili przy prześwietleniu o 2 EV. Warto zatem korzystać w testowanym aparacie z profili logarytmicznych, zwłaszcza jeśli połączymy je z 10-bitowymi kodekami.

Zakres tonalny

Spójrzmy teraz na liczbowe wartości opisujące zakres tonalny, otrzymane po nagraniu tablicy Stouffer T4110 na poszczególnych profilach obrazu i kombinacjach nastaw. Stopklatki z tak nagranych ujęć zostały przeanalizowane z użyciem programu Imatest, co pozwoliło uzyskać wspomniane liczbowe wartości. Ponieważ Imatest nie zawsze generuje wyniki dla wszystkich możliwych stosunków sygnału do szumu, przedstawiamy wartość dla najostrzejszego kryterium (stosunek sygnału do szumu 10:1 opisany jako „WYSOKA JAKOŚĆ”) oraz dla najniższego (wartość „Total” podawana przez Imatest, zazwyczaj nieco przekraczająca tę dla stosunku sygnału do szumu 1:1, w tabeli wartość ta została podpisana „NAJNIŻSZA JAKOŚĆ”).

Oprócz tego, w prezentującej te wyniki poniższej tabeli, załączamy także wykresy waveform monitor z programu DaVinci Resolve, prezentujące, jakie wartości przyjmują poszczególne pola tablicy zależnie od użytego profilu obrazu. Tablica była nagrywana tak, by prześwietlić pierwsze jedno lub dwa pola.

Profil obrazu	Wykres	Zakres tonalny
Standard		NAJNIŻSZA JAKOŚĆ 9.97 EV WYSOKA JAKOŚĆ 6.71 EV
S-Cinetone		NAJNIŻSZA JAKOŚĆ 10.6 EV WYSOKA JAKOŚĆ 6.56 EV
Hybrid Log Gamma		NAJNIŻSZA JAKOŚĆ 13.0 EV WYSOKA JAKOŚĆ 8.09 EV
S-Log2		NAJNIŻSZA JAKOŚĆ 11.0 EV WYSOKA JAKOŚĆ 8.15 EV
S-Log3		NAJNIŻSZA JAKOŚĆ 13.3 EV WYSOKA JAKOŚĆ 8.68 EV

Sony A7R V ma mocno upakowaną matrycę, co powoduje, że raczej nie spodziewaliśmy się tu wyników, które pobiłyby rekordy (ponad 10 EV dla kryterium wysokiej jakości obrazu) ustanowione przez Sony FX3 czy Canona C70. Rekordów faktycznie nie ma, ale osiągnięte w profilu S-Log 3 wyniki 8.68 EV dla kryterium wysokiej jakości obrazu i 13.3 EV dla niskiej są rozsądne i lepsze niż te osiągnięte przez Canona R5 C czy Nikona Z9. Musimy jednak pamiętać, że w aparatach Sony nie da się wyłączyć redukcji szumu przy filmowaniu, co może zawyżać zmierzone wyniki zakresu tonalnego.

Autofokus

Autofokus w Sony A7R V przetestowaliśmy z użyciem obiektywu Sony FE 24-70 mm f/2.8 GM II. Ponieważ domyślną wartością czułości już jest ta maksymalna, postanowiliśmy w jednym przebiegu obniżyć ją do średniej, a w drugim skorzystać z maksymalnej wartości. Podobnie postąpiliśmy w przypadku szybkości pracy układu.

Średnia wartość czułości faktycznie powoduje, że aparat odczekuje chwilę, zanim zmieni cel. Przy maksymalnej responsywności reakcja z kolei jest błyskawiczna. Podobnie jest z szybkością – przy jej średniej wartości układ raz nie nadążył za idącym człowiekiem, ale już przy wartości maksymalnej nie miał z tym najmniejszego problemu. Jednym słowem – jeśli tylko użytkownik odpowiednio dobierze nastawy autofokusa do sytuacji, to wszystko działa bardzo dobrze.

Stabilizacja

Matryca w testowanym aparacie jest oczywiście wyposażona w stabilizację. Ta ostatnia może być:

• wyłączona,
• włączona w trybie standardowym,
• włączona w trybie aktywnym.

Przy tym ten ostatni tryb wiąże się z uruchomieniem także stabilizacji cyfrowej i dodatkowym przycięciem obrazu o czynnik 1.17x. Poniżej prezentujemy, jak poszczególne tryby radzą sobie z nieruchomym kadrem na długiej ogniskowej, spacerem podczas nagrywania oraz jaki wpływ ma stabilizacja cyfrowa na jakość obrazu.

Jeśli chodzi o zachowanie stabilizacji, to z utrzymaniem kadru na długiej ogniskowej radzi sobie już tryb standardowy. Jeśli natomiast chcemy się z kamerą przemieszczać, należy sięgnąć po tryb aktywny. Powoduje on, że ujęcia nabierają imponującej płynności, choć trzeba przyznać, że w materiale pozostają bardzo drobne drgnięcia, których nie obserwowaliśmy w innych korpusach Sony. Być może to po raz kolejny kwestia zastosowania dość wolnego sensora.

Jeśli natomiast chodzi o wpływ cyfrowej stabilizacji na jakość obrazu, to jest on niewielki. Bardziej przeszkadza dość spore, wiążące się z aktywną stabilizacją przycięcie obrazu. Warto też odnotować, że aktywna stabilizacja nie jest dostępna przy filmowaniu w 8K.