Jakość wykonania E-420 wydaje się dobra. Wszystkie elementy aparatu są dobrze dopasowane. Korpus jest dość sztywny, chociaż daje się go w niewielkim stopniu wyginać i wtedy aparat bardzo delikatne trzeszczy. Prezentowanego tutaj Olympusa E-420, porównywaliśmy pod tym względem bezpośrednio do Canona EOS 450D. Faktura obudowy Olympusa była przyjemniejsza dla oka, ale Canon okazał się sztywniejszy i nie trzeszczał w ogóle.

Estetyka obudowy jest bardzo przyjemna i stawia Olympusa w rzędzie z najlepszymi. Dla amatorów i podróżników niewątpliwą zaletą są małe rozmiary, zwłaszcza w komplecie z nowym obiektywem Zuiko Digital 25 mm f/2.8 typu "naleśnik".

Zasilanie i gniazda

	Olympus E-420 zasilany jest akumulatorkiem litowo-jonowym BLS1 o pojemności 1150 mAh i napięciu 7.2 V. Klapka pod którą schowana jest komora akumulatora znajduje się na spodzie obudowy i jest duża. Dość łatwo można ją otworzyć i zamknąć, więc wymiana akumulatora jest stosunkowo wygodna i raczej bezproblemowa. Zarówno akumulator jak i ładowarkę BCS-1 znajdujemy w pudełku, w które zapakowany jest nowy aparat. Czas ładowania akumulatora wynosi ponad 3 godziny. E-420 nie ma gniazda dla zewnętrznego zasilacza ani możliwości podłączenia dodatkowego, rozbudowanego zestawu akumulatorów. Podczas naszych testów, średnio, wykonywaliśmy około 600 zdjęć po każdym ładowaniu akumulatora.
	Opisywany aparat ma dwa gniazda kart pamięci, które umieszczone zostały pod wspólną klapką na prawej ścianie obudowy. Obok gniazda CompactFlash (CF) mamy więc gniazdo xD-Picture Card (xD). Małe szybkości i małe pojemności kart xD przy ich wysokich cenach sprawiają, że są one raczej słabą alternatywą dla kart CF.
	Olympus E-420 nie ma standardowego gniazda USB, ale obok ekranu, w prawym dolnym rogu tylnej ściany, znajduje się gniazdo wielofunkcyjne. Jego komora zakryta jest gumową zaślepką. Gniazdo to oprócz funkcji USB pozwala na sterowanie aparatem, połączenie z drukarką lub wysyłanie sygnału video np. do telewizora. Wyboru funkcji złącza dokonuje się w menu aparatu. Trzeba też użyć odpowiedniego kabla.

Przyciski

Przyciski w Olympusie E-420 podzielone zostały pod względem ich funkcji na trzy grupy, którym odpowiadają trzy kolory symboli: biały - klawisze związane z fotografowaniem, niebieski - związane z odtwarzaniem zdjęć, czerwony - przycisk kasowania.

Spust migawki umieszczony jest w taki sposób, że naturalny ruch palca wskazującego po chwyceniu aparatu ląduje właśnie na nim. Na prawo od niego umieszczono przycisk kompensacji ekspozycji, a pod nim koło służące do zmiany nastaw, a także do powiększania zdjęć w trybie podglądu. Po lewej stronie tej grupy znajduje się pokrętło wyboru trybu fotografowania, którego kolejne pozycje odpowiadają:

• M - ręczne ustawienie parametrów ekspozycji
• S - priorytet czasu
• A - priorytet przysłony
• P - fotografowanie programowe
• Auto
• Portret
• Krajobraz
• Makro
• Sport
• Noc + Portret
• SCENE - wybór 18 wstępnie zaprogramowanych trybów dla wybranych sytuacji

Pod kołem wyboru trybu umieszczony został pierścień z dźwignią, za pomocą której włączany i wyłączany jest aparat.

Po lewej stronie lampy błyskowej znajdują się dwa przyciski. Pierwszy z nich służy do podnoszenia lampy błyskowej oraz włączenia menu wyboru trybu jej pracy. Drugi przycisk pozwala zmieniać tryb wykonywania zdjęć: pojedyncze, seryjne, samowyzwalacz 12 sekund albo 2 sekundy, a także sterowanie pilotem. Za pomocą pilota można wyzwalać migawkę z dwu-sekundowym opóźnieniem.

Większość przycisków sterujących znajdujemy na tylnej ścianie korpusu. Po lewej stronie wyświetlacza LCD umieszczona jest kolumna czterech przycisków. Kolejno od góry są to: włączanie podglądu zdjęć, usuwanie zdjęć z karty pamięci, MENU - włącza menu główne oraz INFO - służy do zmiany ilości informacji wyświetlanych na ekranie LCD.

Po prawej stronie ekranu LCD znajdujemy klasyczny krzyż przycisków otaczający klawisz OK. Przyciski te służą do poruszania się po menu, a OK do zatwierdzania wybranych ustawień. Naciśnięcie tego klawisza w trybie fotografowania otwiera podręczne menu zawierające podstawowe parametry ekspozycji. Klawiszowi "w lewo" w trybie fotografowania można przyporządkować dodatkową funkcję: jednoklawiszowe równoważenie balansu bieli, wykonanie zdjęcia testowego bez zapisu na kratę, podgląd głębi ostrości w wizjerze albo podgląd głębi ostrości na ekranie LCD.

Nieco powyżej, pomiędzy krzyżem, a ekranem umieszczony został przycisk włączający podgląd na żywo. Po prawej stronie wizjera optycznego umieszczono klawisz blokady ekspozycji i autofokusa. W trybie podglądu klawisz ten włącza ochronę wybranego zdjęcia przed skasowaniem.

Menu

Menu główne opisywanego Olympusa podzielone jest na pięć części oznaczonych odpowiednimi zakładkami. Poruszanie się po nim nie powinno stanowić problemu. Na początku mogą być niewielkie problemy ze zrozumieniem nomenklatury, a zwłaszcza skrótów. Skrótów zaś w menu jest sporo i w polskiej wersji, bez instrukcji, raczej nie ma szans na rozszyfrowanie kilku z nich.

Kolejne części menu to:

• parametry wykonywania zdjęć 1
• parametry wykonywania zdjęć 2
• menu odtwarzania i edycji zdjęć
• menu ustawień aparatu 1
• menu ustawień aparatu 2.

W zakładce parametry zdjęć 1 znajdujemy kolejno:

• ustawienia karty pamięci: formatowanie, kasowanie zdjęć
• resetowanie ustawień użytkownika (trzy tryby)
• tryb obrazu: vivid, natural, muted i monochrom
  W każdym z trybów można regulować kontrast, ostrość i nasycenie barw.
• gradacja: jasna tonacja, normalna oraz ciemna tonacja
• rozdzielczość i format zapisu zdjęć: JPEG lub RAW
• balans bieli
• czułość ISO
• filtr szumów: wyłączony, słabo, standard oraz mocno
• redukcja szumu: odejmowanie obrazu 'DARK' wykonywanego automatycznie po dłuższych ekspozycjach

W zakładce parametry zdjęć 2 znajdujemy kolejno:

• sposób pomiaru światła
• kompensacja siły błysku (+/-2 EV, skok 1/3 EV)
• tryb ustawiania ostrości
• wybór punktu AF (patrz: rozdział 3)
• wybór trybu bracketingu ekspozycji
• funkcja Anti-shock, czyli wstępne podnoszenie lustra
  W Olympusie E-420 czas poprzedzający wykonanie ekspozycji po podniesieniu lustra może być ustawiany w zakresie od 0 do 30 sekund ze skokiem 1 sekunda.

W menu odtwarzania znajdujemy:

• automatyczny pokaz zdjęć (zmiana co 5 sekund)
• automatyczne obracanie zdjęć
• edycja zdjęć
• drukowanie
• kopiowanie zdjęć pomiędzy kartami
• usuwanie ochrony zdjęć przez skasowaniem

W zakładce ustawienia aparatu 1 znajdujemy następujące pozycje:

• włączanie kompensacji balansu bieli dla wszystkich jego trybów
• ustalanie rozdzielczości i stopnia kompresji dla plików JPEG w trybie SQ
• włączanie automatycznego podnoszenia wbudowanej lampy błyskowej
• definiowanie trybu działania klawisza AEL/AFL
• pamięć blokady ekspozycji
• definiowanie sposobu pomiaru światła przy naciskaniu klawisza AEL/AFL
• definiowanie funkcji klawisza strzałki w lewo na krzyżu: wyłączona, wzorzec balansu bieli, zdjęcie testowe bez zapisu na kartę, podgląd głębi ostrości, podgląd głębi ostrości na LCD
• włączanie podświetlenia lampą błyskową dla autofokusa
• włączanie rozjaśniania obrazów na ekranie LCD
• włączanie sygnału dźwiękowego przy naciskaniu przycisków
• włączanie linii pomocy: wyłączone, złoty podział, siatka, skala
• przełączanie pomiędzy scenami specjalnymi sport/nocny portret i scenami zdjęć podwodnych

W zakładce ustawienia aparatu 2 znajdujemy następujące pozycje:

• ustawienia zegara
• wybór karty, na którą mają być zapisywane zdjęcia
• zerowanie numeracji plików
• regulacja jasności wyświetlacza LCD
• wybór języka
• wybór standardu obrazu video (PAL/NTSC)
• wybór czasu wyświetlania ostatnio wykonanego zdjęcia na ekranie LCD
• ustawianie czasu czuwania aparatu przed przejściem w stan uśpienia - oszczędzania energii
• ustawianie czasu podświetlania ekranu LCD
• wybór trybu pracy złącza uniwersalnego: auto, przesyłanie zdjęć do komputera (USB), mtp - przesyłanie zdjęć do komputera z systemem Windows Vista, sterowanie aparatem przez komputer, drukowanie
• ustawianie przestrzeni kolorów: sRGB albo AdobeRGB
• wykonanie mapy czułości pikseli
• włączanie trybu czyszczenia matrycy (podniesienie zwierciadła i otwarcie migawki)
• informacja o wersji firmware'u aparatu i obiektywu

Wyświetlacze

Olympus E-420 wyposażony jest w 2.7-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 230000 pikseli. Ekran jest kontrastowy i zapewnia dobrą widoczność nawet w słoneczny dzień. Ekran ten spełnia też funkcję panelu kontrolnego. Wciśnięcie klawisza INFO w trybie fotografowania wyświetla podstawowe ustawienia, a ponowne wciśnięcie otwiera bardziej rozbudowaną wersję panelu ustawień. Naciśnięcie klawisza OK włącza możliwość poruszania się po panelu i zmianę wszystkich parametrów ekspozycji.

Powyższy rysunek pokazuje schemat panelu kontrolnego. Numerami oznaczono następujące pozycje:

1. wskaźnik poziomu naładowania akumulatora
2. czas otwarcia migawki
3. wskaźnik: kompensacji ekspozycji, stopnia ekspozycji, natężenia lampy błyskowej
4. wartość przysłony
5. tryb ekspozycji
6. wartość kompensacji ekspozycji
7. data, autobracketing, redukcja szumów, doświetlenie autofokusa, tryb zdalnego sterowania lampami błyskowymi, ostrzeżenie o wewnętrznej temperaturze
8. czułość ISO
9. balans bieli, kompensacja balansu bieli
10. tryb obrazu
11. tryb lampy błyskowej
12. tryb zdjęć pojedynczych, seryjnych, samowyzwalacz, pilot
13. sposób pomiaru światła
14. typ wybranej karty pamięci (CF/xD)
15. format zapisu zdjęć
16. pole autofokusa
17. tryb ogniskowania
18. szacunkowa liczba zdjęć, jaką można jeszcze zapisać - ilość wolnego miejsca na karcie
19. tryb super FP
20. ostrość obrazu, kontrast, nasycenie, gradacja
21. przestrzeń kolorów
22. ładowanie lampy błyskowej
23. wskaźnik natężenia lampy błyskowej
24. wykrywanie twarzy

Umieszczenie wszystkich parametrów ekspozycji na jednym ekranie i możliwość bezpośredniego zmieniania każdego z nich przyspiesza obsługę eliminując konieczność wchodzenia do menu głównego.

Live View

Jedną z zalet lustrzanek produkowanych przez firmę Olympus jest dopracowany system "live view". Pozwala on w czasie rzeczywistym oglądać obraz z matrycy jeszcze przed wykonaniem zdjęć. W najnowszych modelach pojawiła się również możliwość ogniskowania w tym trybie. Rozwiązanie to pomaga dokładnie ustalić kadrowanie (widać 100% kadru) oraz umożliwia wycelowanie w przypadkach, gdy nie mamy możliwości przyłożyć oka do wizjera optycznego. Nasze doświadczenie pokazało też, że powiększenie centralnego obszaru obrazu w trybie "live view" jest najlepszą, dla tego aparatu, metodą do skutecznego ogniskowania ręcznego. Precyzję ogniskowania ułatwia także stosunkowo mały skok śruby podczas ręcznego ustawiania ostrości w obiektywach Zuiko.

Funkcja "live view" w E-420 na bieżąco reaguje na zmiany parametrów ekspozycji czy oświetlenia, a jego jakość jest bardzo dobra i nie odbiega od tego jaki dają aparaty kompaktowe. Kolejne wciskanie przycisku INFO w tym trybie zmienia ilość informacji na ekranie LCD. Wyświetlane są: tylko same informacje, informacje z liniami pomocniczymi (wygląd linii określa się w menu w opcji Frame assist), informacje z histogramem oraz możliwość 7-krotnego lub 10-krotnego powiększenia obrazu.

Autorzy instrukcji obsługi nie zalecają długotrwałego używania funkcji "live view" wtedy, gdy planujemy wykonywanie długich ekspozycji z wysokimi czułościami. Wiąże się to z nagrzewaniem matrycy pracującej w trybie ciągłym, co z kolei powoduje wzrost ilości zakłóceń obrazu. Dołączamy się w tym przypadku do rad z instrukcji obsługi.

Wizjer optyczny

Tutaj nie znaleźliśmy różnic w stosunku do poprzedniego modelu. Tak więc podtrzymujemy nasze zdanie na temat zalet i wad zastosowanych rozwiązań. Charakterystyczną cechą lustrzanek systemu 4/3 jest umieszczenie kontrolek z boku wizjera. Taka konfiguracja wynika z innych proporcji obrazu niż w większości lustrzanek konkurencyjnych systemów, w których kontrolki znajdują się na dole wizjera.

Schemat wizjera pokazujemy poniżej:

1. pole autofokusa
2. przysłona
3. czas otwarcia migawki
4. potwierdzenie ostrości
5. gotowość lampy błyskowej
6. balans bieli
7. blokada automatycznej ekspozycji
8. kompensacja ekspozycji
9. pomiar światła
10. poziom naładowania akumulatora
11. tryb ekspozycji

W wizjerze widać około 95% powierzchni obrazu zapisywanego na zdjęciach. Dość szeroki zakres korekcji dioptrii od -3 do +1 jest udogodnieniem dla osób z lekką krótkowzrocznością lub bardzo lekką dalekowzrocznością. Mała odległość źrenicy wyjściowej wizjera wynosząca tylko 14 mm skłania osoby noszące okulary do ich zdjęcia podczas fotografowania.

Praca fotografa, który używa wyłącznie wizjera utrudniona jest przez brak możliwości całkowitego wyłączenia ekranu LCD. Każda próba zmiany parametrów ekspozycji powoduje jego włączenie i niepotrzebne "świecenie po oczach". Obraz w celowniku jest mały i na ogół nie wystarcza np. do ręcznego ogniskowania. Wydaje się więc, że firma Olympus stawia na "nowoczesne" metody kadrowania za pomocą systemu "live view".