Olympus E-420 to następca E-410 - najmniejszego i najprostszego modelu wśród lustrzanek oferowanych przez firmę Olympus. Uchwyt dla prawej ręki jest niewielki i mało wyprofilowany. Osobom o dużych dłoniach, ucieka z niego nie tylko mały palec, ale też palec serdeczny ma niewiele miejsca. Długie sesje zdjęciowe, czy zdjęcia z podpiętym cięższym obiektywem lub lampą błyskową mogą bardzo męczyć. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że nie jest to lustrzanka profesjonalna lecz skierowana do początkujących amatorów. Małe rozmiary w tym przypadku często mogą być zaletą.

Obiektywy

Olympus oferuje dość duży wybór obiektywów zaprojektowanych do współpracy z lustrzankami cyfrowymi systemu 4/3. Nie powinno być problemów z doborem obiektywu o wybranej ogniskowej, czy zakresie ognikowych w przypadku zoomów. Do tej oferty możemy dodać trochę obiektywów Leica i coraz więcej modeli proponowanych przez Sigmę.

Nasze dotychczasowe testy obiektywów Zuiko wskazują na to, że użytkownicy lustrzanek marki Olympus mają do dyspozycji naprawdę dobre instrumenty.

Jak wynika z naszego testu, obiektyw kitowy Zuiko Digital ED 14-42 mm f/3.5-5.6 okazuje się mieć podobne zalety i wady jak obiektywy kitowe konkurencji.

Szybkość

Pierwsze zdjęcie po włączeniu aparatu, można zrobić prawie natychmiast. Reakcja na naciśnięcie spustu migawki w trybie ręcznego ostrzenia jest natychmiastowa. Autofokus w obiektywie kitowym, w dobrych warunkach oświetleniowych, znajduje ognisko w czasie około 0.2 sekundy. Przy słabym oświetleniu bywa nieco wolniej.

Oprogramowanie działa bardzo szybko i reakcja aparatu na naciskanie klawiszy jest błyskawiczna.

Zdjęcia seryjne

Szybkość wykonywania kolejnych zdjęć w trybie zdjęć seryjnych mierzyliśmy fotografując przez 30 sekund stoper umieszczony na różnokolorowym, bogatym w szczegóły tle. Czułość ustawiliśmy przy tym na ISO 1600, czas ekspozycji na 1/1000 sekundy. Zdjęcia o maksymalnej rozdzielczości (w różnych formatach) zapisywane były na bardzo szybką kartę CF Lexar Professional 300X.

Na początek wykonaliśmy serie zdjęć zapisywanych w formacie JPEG o najlepszej oferowanej przez aparat jakości. W ciągu całych 30 sekund udało się zrobić 98 ekspozycji, co daje średnią prawie 3,3 zdjęcia na sekundę. Szybka seria wykonywana do zapełnienia wewnętrznego bufora zawiera aż 50 zdjęć, których wykonanie zajęło nieco ponad 14 sekund. Średnia wynosi ponad 3,4 zdjęcia na sekundę, ale troszeczkę zabrakło do zapowiadanych 3,5 zdjęcia na sekundę. Dzięki zastosowaniu szybkiej karty po zapełnieniu bufora aparat zwalniał bardzo niewiele. Pojawiały się krótkie, bo trwające poniżej pół sekundy przerwy pomiędzy szybkimi seriami zawierającymi po kilka ekspozycji. Olympusa E-410 chwaliliśmy za wynik w kategorii zdjęć seryjnych, a E-420 okazał się jeszcze lepszy. W tym przypadku możemy go stawiać za wzór dla innych lustrzanek amatorskich. Poniżej prezentujemy diagram z rozkładem czasowym kolejnych ekspozycji.

Kolejne serie zdjęć zapisywaliśmy w formacie ORF (RAW). Zdjęcia w tym formacie zajmują około dwa razy więcej miejsca w pamięci niż wykonywane wcześniej zdjęcia w formacie JPEG. Tym razem początkowa, szybka seria ze średnią zbliżoną do 3.5 zdjęcia na sekundę zawierała 9 ekspozycji i kończyła się przed upływem 3 sekund. W ciągu całych 30 sekund aparat wykonał 46 zdjęć ze średnią 1.53 zdjęcia na sekundę. Wynik w tej kategorii okazał się nieznacznie słabszy od wyniku Olympusa E-410. Poniższy wykres pokazuje uzyskany rozkład czasowy kolejnych ekspozycji.

Stabilizacja obrazu

Olympus E-420 nie ma wbudowanego w korpus systemu stabilizacji obrazu.

Czyszczenie matrycy

Olympus E-420 wyposażony jest w ultradźwiękowy system czyszczenia matrycy SSWF. Światłoczuła matryca osłonięta jest cienką membraną, która bezpośrednio po każdym włączeniu poddawana jest drganiom o bardzo wysokiej częstotliwości. Drgania te strzepują zbierające się na membranie drobiny kurzu. W ciągu blisko miesiąca intensywnego użytkowania aparatu na zdjęciach nie pojawiły się ślady zabrudzeń matrycy. Wydaje się, że system odkurzania matrycy w Olympusach należy do najbardziej udanych wśród wszystkich współczesnych lustrzanek.

Gdyby jednak zaistniała konieczność ręcznego czyszczenia matrycy, to w ostatniej zakładce menu głównego znajdujemy funkcję podnoszenia lustra i jednoczesnego otwarcia migawki, która takie czyszczenie umożliwia.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa charakteryzuje się liczbą przewodnią 12 przy czułości ISO 100. Lampa ta otwierana jest elektronicznie po naciśnięciu klawisza po lewej stronie górnej ściany obudowy. Następne naciśnięcie tego klawisza otwiera menu trybów pracy lampy:

• auto
• auto plus redukcja czerwonych oczu
• wypełniający
• wolna synchronizacja plus redukcja czerwonych oczu (brak w trybie M i S)
• wolna synchronizacja z pierwszą kurtyną (brak w trybie M i S)
• wolna synchronizacja z drugą kurtyną
• pełna moc
• 1/4 mocy
• 1/16 mocy
• 1/64 mocy

E-420 współpracuje z lampami zewnętrznymi takimi jak: FL-50, FL-36, FL-20, RF-11, TF-22. Wszystkie pracują w trybach TTL-AUTO oraz MANUAL, natomiast dwie pierwsze posiadają dodatkowo funkcję Super FP, która pozwala na stosowanie bardzo krótkich czasów synchronizacji nawet do 1/4000 sekundy.

Wizualnej oceny siły błysku lampy wbudowanej w Olympusa E-420 można dokonać na podstawie przedstawionych poniżej zdjęć wykonanych tym aparatem oraz jego większym bratem Olympusem E-520. Zdjęcia wykonane zostały z czasem ekspozycji 1/100 sekundy i przysłoną f/8.0 przy czułości ISO 100. Ogniskowa kitowego obiektywu E-420 ustawiona została na 25 mm (odpowiednik 50 mm na filmie 35mm).

E-420	E-520

Lampy w obydwu Olympusach mają taką samą liczbę przewodnią. Ich moc nie jest zbyt wielka.

Autofokus

Olympus E-420 dysponuje trzypunktowym autofokusem. Punkty autofokusa ułożone są wzdłuż linii poziomej przechodzącej przez środek pola widzenia. Zmiany punktu ogniskowania można dokonać używając odpowiedniej opcji w panelu sterowania lub w drugiej zakładce menu.

Aparat oferuje następujące tryby ustawiania ostrości:

• S-AF: automatyczny pojedynczy
• C-AF: automatyczny ciągły
• MF: ręczny
• S-AF+MF: automatyczny pojedynczy + ręczny
• C-AF+MF: automatyczny ciągły + ręczny

Celność autofokusa jest bardzo dobra. W testach studyjnych z obiektywem kitowym pomyłki były sporadyczne (około 3%). Podczas pracy w trybie makro z tym samym obiektywem czasami napotykaliśmy na problemy z automatycznym ustawianiem ostrości.

Szybkość ustawiania ostrości pozostawia jednak trochę do życzenia. Firma Olympus chwali się szybkością swoich nowych obiektywów z napędem SWD. Pozostaje mieć nadzieję, że ich gama szybko będzie poszerzana, a ceny przystępne.

Pomiar światła

E-420 może mierzyć światło na pięć sposobów:

• cyfrowy pomiar ESP - jest to pomiar matrycowy oparty o 49 obszarów pokrywających cały obraz
• pomiar centralnie ważony - głównym obszarem pomiaru jest środek kadru, a przy liczeniu średniej skrajne pola brane są z mniejszą wagą
• pomiar punktowy odbywa się w małym obszarze dookoła punktu AF
• HI - prawidłowe naświetlenie jasnych obszarów
• SH - prawidłowe naświetlenie ciemnych obszarów

Pomiar światła na ogół pracuje poprawnie. W zależności jednak od rodzaju sceny należy odpowiednio używać kompensacji ekspozycji. Na przykład w przypadku fotografii makro dobrze jest dodać 0.3 EV lub nawet 0.7 EV. W przypadku panoramy z jasnym niebem, należy odjąć 0.3 EV lub 0.7 EV, aby nie było ono prześwietlone.