Testowany aparat to zatem kompromis. Z jednej strony, tak jak poprzednik, kompromis między miniaturyzacją a funkcjonalnością, a z drugiej między tym co w porównaniu z ZV-1 poprawiono, a co, niestety, uległo pogorszeniu. Każdy potencjalny użytkownik musi sam sobie odpowiedzieć na pytanie, czy taki kompromis w cenie, za którą oferowany jest ZV-1 II, mu odpowiada.

A skoro już jesteśmy przy cenach, to tak prezentuje się w tym kontekście testowany aparat oraz jego krewniacy z linii ZV i ich konkurencja (dane wg serwisu Ceneo.pl na dzień 15.05.2023):

• Canon PowerShot G7 X Mark III — ok. 3500 zł,
• Canon PowerShot V10 — ok. 2200 zł,
• Sony ZV-1 — ok. 2985 zł,
• Sony ZV-1 II — ok. 5000 zł,
• Sony ZV-1F — ok. 2500 zł,
• Sony ZV-E10 (body) — ok. 3500 zł.

Zbierzmy teraz zalety i wady Sony ZV-1 II w jednym miejscu:

Zalety:

• możliwość programowania wybranych elementów sterujących,
• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• stopka Multi Interface
• niewielkie rozmiary i waga,
• w pełni rozkładany ruchomy ekran,
• przejrzyste menu,
• obiektyw o przydatnym z punktu widzenia vlogera zakresie ogniskowych,
• narzędzia ułatwiające pracę operatora — focus peaking, zebra, histogram,
• brak ograniczeń czasu nagrywania,
• rozsądny zakres tonalny jak na urządzenie z tak niewielką matrycą,
• profile obrazu takie jak Hybrid Log Gamma czy S-Log,
• szybki i celny autofokus,
• autofokus z wykrywaniem twarzy,
• rozsądnie działająca stabilizacja cyfrowa,
• wbudowany filtr szary,
• dobra szczegółowość i jakość obrazu we wszystkich trybach nagrywania,
• spory zakres użytecznych czułości jak na urządzenie z 1-calową matrycą.

Wady:

• liczba elementów sterujących mogłaby być większa,
• brak wyjścia słuchawkowego,
• brak uszczelnień,
• brak wizjera elektronicznego,
• niewielka pojemność akumulatora,
• pojedyncze gniazdo kart pamięci,
• ekran o proporcjach obrazu niedostosowanych do filmowania,
• rozdzielczość ekranu mogłaby być lepsza,
• zupełnie niepotrzebny crop 1.09x w 4K,
• brak możliwości filmowania w 4K z prędkością powyżej 30 kl/s,
• brak 10-bitowych kodeków,
• wysoka minimalna czułość w profilach logarytmicznych,
• spory crop przy korzystaniu ze stabilizacji cyfrowej,
• brak stabilizacji optycznej w obiektywie lub stabilizacji matrycy,
• obiektyw o gorszej światłosile niż u poprzednika, do tego szybko ciemniejący,
• wyraźny spadek jakości obrazu w narożnikach kadru,
• dużo flar i odblasków w obiektywie,
• kiepsko zaimplementowane wyostrzanie obrazu,
• brak jakiejkolwiek kontroli użytkownika nad procesem odszumiania filmów.

Filmy przykładowe

Na zakończenie testu prezentujemy kilka przykładowych plików do pobrania.

• film 1 – 143 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 3840×2160, 25 kl/s, profil obrazu: Hybrid Log Gamma,
• film 2 – 62 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 25 kl/s, profil obrazu: S-Log 2,
• film 3 – 90 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 50 kl/s, profil obrazu: S-Log 3,
• film 4 – 17 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 25 kl/s, ujęcie w slow motion nagrane w 100 kl/s i spowolnione w aparacie,
• film 5 – 111 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 3840×2160, 25 kl/s, ISO 3200,
• film 6 – 86 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 25 kl/s, profil obrazu: Hybrid Log Gamma, ISO 12800,
• film 7 – 94 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 50 kl/s, profil obrazu: S-Log 3, ISO 3200,
• film 8 – 99 MB, H.264, 4:2:0, 8-bit, 1920×1080, 50 kl/s, profil obrazu: S-Log 3, ISO 6400.

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy Quadralite dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl