Zasilanie i gniazda

Podobnie jak w D300, z przodu korpusu, znajdziemy dwie zaślepki, które skrywają gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej oraz 10-pinowe złącze wężyka spustowego. Wygląd gumowych zaślepek zmienił się zarówno w stosunku do D3 jak i do D300, gdzie tworzyły one przeciętą "łezkę". W D700 mamy dwie osobne kołowe zaślepki przymocowane do korpusu za pomocą gumowych pasków.

Z lewej strony korpusu, pod jedną wspólną klapką (tutaj różnic w stosunku do D300 nie ma), znajdziemy następujące wyjścia:

• wyjście HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• wyjście wideo,
• złącze USB,
• złącze DC dla opcjonalnego zasilacza EH-5a lub EH-5.

Przyciski

Układ przycisków w D700 w porównaniu do D300 zmienił się bardzo nieznacznie. Użytkownicy D200 i D300 nie będą mieli najmniejszego problemu z przyzwyczajeniem się do obsługi nowego korpusu.

Wokół spustu migawki znajduje się przycisk ON/OFF oraz podświetlanie monochromatycznego panelu. Obok odnaleźć można przycisk MODE (zmiana trybu pracy na P, A, S, M) i kompensację ekspozycji. Tutaj mamy tylko kosmetyczne zmiany kształtu związane z lekkim przeprofilowaniem handgripa.

D700	D300

Po drugiej stronie mamy analogiczny układ jak w D300. Trzy przyciski: do jakości zdjęć, czułości i balansu bieli. Wokół nich znajduje się pierścień za pomocą którego ustawia się: tryb zdjęć pojedynczych, seryjnych (wolny i szybki), podgląd obrazu na żywo, samowyzwalacz i wstępne podnoszenie lustra. Nowością, zaczerpniętą z D300, a nieobecną w D200, jest funkcja podglądu na żywo, czyli Live View.

D700	D300

Z przodu, koło lampy błyskowej, jest przycisk, który ją podnosi i przycisk kompensacji błysku, za pomocą którego można też zmienić tryb pracy lampy. Natomiast wokół bagnetu usytuowano trzy duże przyciski: blokadę mocowania obiektywu, podgląd głębi ostrości i jeden programowalny przycisk funkcyjny. Poniżej blokady bagnetu jest pokrętło do zmiany trybu pracy autofokusu: ciągłej, pojedynczej i ręcznej. Tutaj zmian w stosunku do D300 nie ma. No może jest jedna. Pod wyborem trybu pracy autofokusa pojawił się znaczek FX oznaczający nikonowską pełną klatkę.

Na tylnej stronie aparatu, na pierwszy rzut oka, wszystko po staremu. Po uważnym przyjrzeniu się, kilka różnic jednak znajdziemy. Na lewo od wizjera, z racji jego powiększenia, lekkiemu ściśnięciu uległy przyciski podglądu zdjęć i ich usuwania oraz znaczek FORMAT. Po prawej stronie wizjera zmian ciut więcej. Koło zmiany dioptrażu przewędrowało na boczną ściankę obudowy wizjera, położenie przycisków AE-L/AF-L, AF-ON i koła nastaw nie zmieniło się, jednak ikonki wyboru trybu pomiaru światła przeniosły się z lewej strony przycisku AE-L/AF-L na jego górę. Podobnie jak w D3 pojawił się też przełącznik pozwalający zasłonić wizjer.

D700

D300

Pięć przycisków po lewej stronie wyświetlacza prawie się nie zmieniło. Idąc od góry mamy przycisk wejścia do MENU, blokowania zdjęć, dwa przyciski służące do pomniejszania i powiększania zdjęć w trybie podglądu oraz przycisk zatwierdzający OK. Jedyna różnica w stosunku do D300 to zniknięcie funkcji Info przypisanej do drugiego klawisza.

D700	D300

Po prawej stronie wyświetlacza mamy najwięcej zmian. Kółko/wybierak dużo bardziej przypomina to z D3 i wyraźnie różni się od tego z D300/D200. Pod nim, tradycyjnie już u Nikonów, znajdziemy przełącznik służący do wyboru pól autofokusu. Jeszcze niżej, kolejne zmiany. Zniknęła znana z D200 i D300 wajcha służąca do otwierania pokrywy kart pamięci (teraz otwiera się ją poprzez przesunięcie klapy w stronę tylnej ścianki), a w jej miejsce pojawił się dedykowany przycisk Info, który powoduje pojawienie się na wyświetlaczu pełnej informacji o ustawionych parametrach.

D700	D300

Wyświetlacz, po naciśnięciu przycisku Info wygląda w następujący sposób:

Menu

Sześć głównych zakładek, ich układ i sposób wyświetlania w stosunku do D300 prawie się nie zmienił. Zmiany są kosmetyczne i dotyczą głównie innych parametrów detektora, pojawienia się zakładek pozwalających wybór trybu fotografowania (DX lub FX). Dodatkowo pojawiło się kilka nowych opcji np. korekcja winietowania.

Po kolei mamy więc:

Menu odtwarzania:

• usuwanie zdjęć,
• wybór folderu z którego będą odtwarzane zdjęcia,
• ukrywanie obrazów,
• wybór ilości wyświetlanych informacji wraz ze zdjęciem,
• włączenie podglądu zdjęcia bezpośrednio po jego wykonaniu,
• wybór zdjęcia, które zostanie pokazane po usunięciu obrazu,
• ustawienie obracania zdjęć,
• pokaz slajdów,
• drukowanie.

Menu fotografowania:

• zapis ustawień menu fotografowania (4 możliwości),
• reset ustawień menu fotografowania,
• aktywacja folderu,
• nazwa plików,
• jakość zdjęć (NEF, TIFF - 24-bitowy, JPEG FINE, JPEG NORMAL, JPEG BASIC, równoczesny zapis NEF+JPEG),
• rozmiar zdjęć (Large, Middle, Small),
• obszar zdjęcia (wybór pomiędzy formatem FX i DX)
• kompresja zdjęć (optymalna jakość lub z priorytetem rozmiaru),
• ustawienia plików NEF (wybór 12- lub 14 bitowych plików RAW, ustawienie kompresji stratnej, kompresji bezstratnej lub brak kompresji),
• wybór balansu bieli,
• ustawienia parametrów zdjęcia (Standard, Neutral, Vivid, Monochrome, plus ustawienia ostrości, kontrastu, jasności i nasycenia),
• zapisywanie, lub możliwość kopiowania na kartę pamięci ustawień parametrów zdjęć,
• wybór przestrzeni kolorów,
• tryb D-Lighting zapobiegający utracie szczegółów w przepaleniach i cieniach,
• redukcja winietowania (zwiększona, normalna, umiarkowana, wyłączona),
• redukcja szumów dla długich czasów ekspozycji,
• redukcja szumów przy wysokich czułościach (Off, Low, Norm, High)
• ustawienie czułości ISO
• ustawienia podglądu na żywo,
• wielokrotna ekspozycja,
• ustawienie przerwy między wykonywanymi zdjęciami.

Ustawienia własne:

• zapis menu ustawień aparatu (4 możliwości),
• reset menu ustawień aparatu,
• (a) autofokus,
• (b) pomiar światła/ekspozycja,
• (c) zegary/AE Lock,
• (d) fotografowanie/wyświetlacz,
• (e) bracketing/lampa błyskowa,
• (f) elementy sterujące.

Ta zakładka to ogromny zbiór ustawień dotyczących parametrów oznaczonych literami od ''a'' do ''f''. Tutaj zmienić można szereg opcji związanych z pracą AF, polami AF, pomiarem światła, czułością ISO. W dziale bracketing/błysk znajdują się między innymi ustawienia systemu zdalnego wyzwalania lamp błyskowych, czy bracketingu. Dostosowanie do własnych potrzeb na przykład wyświetlacza, ilości dostępnych na nim informacji, informacji o zasilaniu możliwe jest w opcjach ''d''. Natomiast pod literą ''f'' znajdują się m.in. opcje dostosowania przycisków.

Ustawienia aparatu:

• formatowanie karty,
• jasność LCD,
• czyszczenie matrycy,
• podniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
• tryb video (PAL lub NTSC),
• ustawienia rozdzielczości wyświetlanych zdjęć przy zastosowaniu złącza HDMI (High Definition Multimedia Interface),
• ustawienie czasu,
• ustawienie języka,
• komentarz do zdjęcia,
• automatyczne obracanie zdjęć,
• wykonanie referencyjnego zdjęcia do cyfrowego usuwania kurzu,
• informacja o baterii,
• opcje transmitera WT-4,
• autentyzacja zdjęć,
• zapis lub wgranie ustawień menu,
• ustawienia GPS,
• wirtualny horyzont,
• ustawienia obiektywów bez CPU,
• regulacja poprawności działania autofokusu w obiektywie,
• wersja oprogramowania.

Tutaj, nową i ciekawą opcją jest wirtualny horyzont, po włączeniu którego możemy poczuć się jak pilot samolotu. Wyświetla on na monitorze LCD ustawienia aparatu względem poziomu, a wskaźnik zmieniający kolor na zielono informuje nas, że aparat jest ustawiony w poziomie. Dodatkowo wirtualny horyzont może być wyświetlany w trybie podglądu na żywo.

Retusz zdjęć:

• funkcja D-lighting,
• redukcja czerwonych oczu,
• kadrowanie,
• monochrome,
• efekt filtrów,
• balans kolorów,
• nakładanie zdjęć.

Wyświetlacze

Z racji znacznego powiększenia wizjera, mniej miejsca pozostało na czarno-biały wyświetlacz LCD umieszczony na górnej ściance. Pociągnęło to za sobą przearanżowanie sposobu i ilości informacji w nim wyświetlanych. Na przykład zniknęło wybieranie punktów autofokusa, których zmiany możemy teraz śledzić tylko w wizjerze. Zmianie uległy położenia wskaźników trybu pracy lampy błyskowej, czy też poziomu naładowania baterii. W tym samym miejscu znajdziemy oznaczenie trybu pracy, rozmiaru i jakości zapisywanego zdjęcia, trybu balansu bieli, ilości zdjęć jakie pozostały do zapisania na karcie czy też parametrów ekspozycji.

1 - migawka, wartość kompensacji ekspozycji, wartość kompensacji błysku, ISO, regulacja balansu bieli, temperatura barwna, numer zdefiniowanego balansu bieli, liczba zdjęć przy bracketingu, ogniskowa dla obiektywów bez CPU, 2 - ikona blokady migawki, 3 - wskaźnik programu elastycznego, 4 - tryb fotografowania, 5 - rozmiar zdjęcia, 6 - jakość zdjęcia, 7 - wskaźnik regulacji balansu bieli, 8 - balans bieli, 9 - liczba pozostałych zdjęć, wskaźnik nagrywania, wskaźnik ręcznego balansu bieli, 10 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć, 11 - tryb błysku, 12 - wskaźnik wielokrotnej ekspozycji, 13 - przysłona, bracketing, maksymalna przesłona dla obiektywów bez CPU, 14 - wskaźnik kroku przysłony, 15 - wskaźnik kompensacji błysku, 16 - wskaźnik kompensacji ekspozycji, 17 - wskaźnik synchronizacji błysku, 18 - wskaźnik ISO, 19 - wskaźnik ''Zegar nie ustawiony'', 20 - wskaźnik podłączenia MB-D10, 21 - wskaźnik akumulatora, 22 - wskaźnik czasu samowyzwalacza, 23 - kompensacja ekspozycji, wskaźnik postępu bracketingu, wskaźnik tiltu, 24 - wskaźnik sygnały dźwiękowego, 25 - wskaźnik połączenia GPS, 26 - wskaźniki bracketingu, 27 - ikona blokady przysłony, 28 - wskaźnik temperatury barwowej. W D300 pojawił się 3-calowy niskotemperaturowy polisilikonowy wyświetlacz TFT LCD. Jego rozdzielczość wynosi 920000 punktów (640x480 pikseli, VGA). Jest bardzo jasny, kontrastowy i czytelny, nic więc dziwnego, że dostaliśmy go także w przypadku D700.

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Mamy do dyspozycji histogramy, skrócony EXIF zdjęcia lub najważniejsze parametry ekspozycji. Do tego dochodzą informacje o przepaleniach i niedopaleniach obrazu. Ilość tych informacji może być regulowana w menu.

Nikon D300 był pierwszym modelem lustrzanki tego systemu, która posiadał tryb podglądu obrazu na żywo, z języka angielskiego nazywany Live View. Nic więc dziwnego, że nie zrezygnowano z niego w D700. Live View włącza się pokrętłem, które odpowiada za tryb pracy aparatu. Praca w tym trybie jest całkiem wygodna i dużo zarzucić jej tutaj nie można, tym bardziej, że wszystko widzimy na dużym i bardzo czytelnym wyświetlaczu. Należy pochwalić szybkość ustawiania ostrości.

Wizjer

Pierwsza i łatwo zauważalna różnica w obudowie to oczywiście wizjer. Mały, choć w tej klasie sprzętu i tak świetny, wizjer znany z D200 i D300 nie byłby w stanie "obsłużyć" światła odbijanego przez duże lustro powieszone nad pełnoklatkową matrycą. Zmiana była więc konieczna i wizjer sam w sobie przypomina to co widzieliśmy już w D3, a samemu korpusowi D700 nadaje kształt znany wszystkim miłośnikom marki z szanowanego Nikona F6 (który nie miał jednak wbudowanej lampy błyskowej).

D700	D300

Wszyscy, którzy nie mogli przyzwyczaić się do małych wizjerów dodawanych do matryc formatu APS-C/DX, z radością powitają to co oferuje nam D700. Różnica w wielkości i jasności pomiędzy tym co daje D700 a typowa lustrzanka APS-C/DX, jest mniej więcej taka sama jak różnica w jeździe po polskich drogach i autostradach w Niemczech. Wizjer D700 daje nam więc 95% pokrycia kadru, powiększenie 0.72x, korekcję dioptrażu od -3 do +1 dpr oraz dystans widzenia całej matówki wynoszący 18 mm.

Choć wizjer sam w sobie bardziej przypomina D3, informacjom w nim wyświetlanym bliżej już do D300. W D3 duży wskaźnik pomiaru ekspozycji mieliśmy po prawej stronie pola wizjera, w D700 (podobnie jak w D300) został on wciśnięty na dół. Choć układ informacji jest prawie taki sam jak w D300, znajdziemy pewne minimalne różnice. Na przykład ISO Auto zostało bardziej przyciśnięte do wartości ISO, a w jego miejscu pojawił się wskaźnik naładowania baterii. Zmiany te są jednak kosmetyczne.

1 - siatka, 2 - obszar AF, 3 - obszar 12-milimetrowego koła używany przy pomiarze centralnie ważonym, 4 -punkty AF, 5 - wskaźnik AF, 6 - pomiar światła, 7 - AE Lock, 8 - ikona blokady migawki, 9 - migawka, 10 - ikona blokady przysłony, 11 - przysłona, 12 - tryb ekspozycji, 13 - kompensacja błysku, 14 - kompensacja ekspozycji, 15 - ISO, 16 - liczba pozostałych zdjęć, wskaźnik rejestracji balansu bieli, wartość kompensacji ekspozycji i błysku, 17 - wskaźnik gotowości błysku, 18 - FV Lock, 19 - wskaźnik synchronizacji błysku, 20 - wskaźnik kroku przysłony, 21 - kompensacja ekspozycji, wskaźnik tiltu, 22 - wskaźnik akumulatora, 23 - wskaźnik Auto ISO, 24 - ''K'' pojawia się, kiedy na karcie jest miejsce na 1000 zdjęć.