Wygoda użytkowania

Kształt korpusu został zaprojektowany tak, aby dobrze leżał dłoni. Rozmieszczenie przycisków jest w miarę dobre, ale nie idealne. Nasze zastrzeżenia budzą trzy małe klawisze umieszczone nad miejscem przeznaczonym na prawy kciuk. Są one małe i jakby schowane. Celowe naciskanie ich jest przez to nieco utrudnione, a z drugiej strony i tak można je nacisnąć przypadkowo np. przy stawianiu lub podnoszeniu aparatu. Poważne problemy sprawia za to pokrętło sterujące, będące jednocześnie odpowiednikiem krzyża przycisków. W czasie kręcenia nim wielokrotnie zdarzało nam się przypadkowe naciśnięcie powodujące zupełnie niechciane zmiany parametrów.

Całość wydaje się nieco za duża i za ciężka jak na aparat kompaktowy, nawet zaawansowany.

Dostępny zakres ogniskowych, efektywnie od 28 mm do 560 mm, uznajemy za bardzo przydatny. W rozdziale poświęconym optyce dowiemy się jak na jej jakość wpływa tak duży zakres.

Elektroniczna lupa ostrości wspomagająca ogniskowanie w trybie ręcznym ma trochę zbyt małe powiększenie. Nie jest pod tym względem całkiem źle, ale powinno być jeszcze lepiej. Poprawę precyzji ogniskowania ma zapewnić powolna zmiana odległości ogniskowej względem obrotów pokrętła sterującego. Rozwiązanie to niesie jednak za sobą konieczność długiego kręcenia nim w przypadku potrzeby dokonania dużej zmiany ogniskowej.

Nie zauważyliśmy żadnych problemów z jakością oprogramowania. Nic nas tutaj nie drażniło ani nie utrudniało fotografowania.

Szybkość

Zmierzony przez nas czas jaki upływa od włączenia aparatu do wykonania pierwszego zdjęcia w trybie automatycznego ogniskowania to nieco ponad 2 sekundy. Opóźnienie od naciśnięcia spustu migawki do wykonania zdjęcia po wcześniejszym zogniskowaniu jest mniejsze niż 0.2 sekundy.

Niemiłym zaskoczeniem jest stosunkowo długi czas ładowania wbudowanej lampy błyskowej. Przerwy pomiędzy kolejnymi błyskami trwają około 3 sekundy. Dawno temu chwaliliśmy zasilanego czterema ogniwami PowerShota A610 za to, że odstęp pomiędzy błyskami wynosił poniżej 1 sekundy. Teraz Canony zwolniły.

Podgląd zdjęć jest błyskawiczny. Kasowanie zdjęć oraz formatowanie karty pamięci są po prostu szybkie.

Zdjęcia seryjne

Canon SX10 oferuje następujące tryby zdjęć seryjnych:

• 1.4 zdjęcia na sekundę - ze stałą ostrością (taką jak na pierwszym zdjęciu)
• 0.7 zdjęcia na sekundę - z automatycznym ustawianiem ostrości
• 0.8 zdjęcia na sekundę - z podglądem na żywo

Praktyczną szybkość zdjęć seryjnych sprawdzamy przytrzymując wciśnięty spust migawki przez 30 sekund. Do tego testu używamy karty SD SanDisk Extreme III o pojemności 1 GB. W serii zdjęć robionych w pełnej rozdzielczości i przy czułości ISO 1600 i ze stałą ostrością Canon SX 10 wykonuje 43 zdjęcia. Ich rozkład czasowy pokazany jest na diagramie poniżej.

Zdjęcia seryjne nie są oszałamiająco szybkie. Wynik naszego testu to nieco ponad 1.4 zdjęcia na sekundę i zgadza się on z danymi producenta. Chwalimy przy tym bardzo równomierny rozkład czasów wykonywania kolejnych ekspozycji przez cały okres 30 sekund.

W tym miejscu nasuwa się chęć porównania zdjęć seryjnych Canona SX10 z możliwościami testowanego niedawno konkurenta w klasie - Nikona P80. Zwykła seria jest o wiele "lepsza" w SX10 niż w P80, ale ten drugi oferuje bardzo szybkie serie zdjęć w trybie sportowym oraz zdjęcia poklatkowe. Niestety oryginalny firmware w SX10 nie daje możliwości robienia zdjęć poklatkowych.

Menu

Kolejny raz chciałoby się napisać, że 'u Canona bez zmian'. Nie jest to do końca prawda. Menu to kontynuacja tego co już znamy z innych modeli ale z pewnymi zmianami i dodatkami. W sumie jest dość przejrzyście i dość wygodnie.

Menu główne podzielone jest na cztery zakładki: zapisywanie / odtwarzanie / drukowanie, nastawy ogólne, mój aparat oraz moje menu. Moje menu, do którego można swobodnie dokładać elementy innych zakładek jest nowością w kompaktach Canona.

W menu zapisywania ustawiamy następujące parametry:

• Ramka autofokusa: FlexiZone, wykryj twarz (oraz Centrum w trybie Auto)
• Zoom punktu autofokusa
• Servo autofokusa (śledzenie obiektu)
• Tryb autofokusa: pojedynczy lub ciągły
• Powiększenie cyfrowe: standard, 1,4x, 2,3x, wyłączone
• Sterowanie lampą błyskową:
  • Tryb błysku: auto, ręcznie
  • Korekta ekspozycji
  • Moc błysku: minimalna, średnia, maksymalna
  • Tryb synchronizacji: z 1 lub 2 zasłoną
  • Błysk + długi czas
  • Korekcja czerwonych oczu
  • Lampka cz.o.
  • Bezpieczna FE
• Korekcja kontrastu
• Nastawy migawki:
  • Samowyzwalacz z wykrywaniem nowej twarzy
  • Samowyzwalacz 10 sek. lub 2 sek.
  • Nastawa własna: opóźnienie 0-10, 15, 20, 30 sek.; zdjęcia: 1-10
• Punkt pomiaru światła: centralnie, w punkcie AF
• Bezpiecznik - poprawianie czasu ekspozycji lub przysłony nawet w trybach Tv i Av
• Auto przesuwanie ISO - podnoszenie wybranej czułości przy słabym oświetleniu
• Lupa ostrości
• Bezpieczny MF
• Lampka wspomagająca AF
• Czas kontrolnego wyświetlania zdjęcia
• Informacja kontrolna: wyłączona, szczegóły, sprawdzanie ostrości
• Zachowaj oryginał przy zapisie ze zmianą koloru
• Odwróć obraz po obróceniu ekranu LCD
• Auto-kategoria
• Stabilizacja obrazu: ciągła, przy zdjęciu, pionowa, wyłączona
• Tryby wyświetlania - wybór informacji pokazywanych na ekranie
• Zaprogramuj przycisk
• Zapamiętaj ustawienia

Menu odtwarzania zawiera następujące pozycje:

• Pokaz slajdów
• Moja kategoria
• Usuwanie zdjęć
• Ochrona zdjęć przed usunięciem
• Korekta kontrastu
• Korekta czerwonych oczu
• Kadrowanie
• Zmiana rozdzielczości
• Moje kolory
• Zapis dźwięku
• Obracanie zdjęć
• Transfer
• Tryb kontynuacja wyświetlania
• Efekt przejścia przy zmianie wyświetlanego zdjęcia

Lista opcji w menu drukowania jest następująca:

• Drukuj
• Wybierz zdjęcia
• Wybierz zakres
• Wybór według daty
• Wybierz wszystkie
• Skasuj cały wybór
• Opcje drukowania

Menu nastawy ogólne składa się z następujących opcji:

• Wyciszenie wszystkich dźwięków
• Wzmocnienie - regulacja poziomu głośności różnych dźwięków
• Dźwięk - wzmocnienie mikrofonu i usuwanie wiatru
• Jasność LCD - normalna lub jasna
• Oszczędzanie energii
• Strefa czasowa - dom / świat
• Data i czas
• Ustawienie czasu wyświetlania zegara
• Formatowanie karty pamięci
• Numeracja plików - narastająco lub zawsze od 1
• Utwórz katalog
• Auto-obracanie zdjęć
• Jednostki miary
• Czas po jakim cofany jest obiektyw w trybie wyświetlania
• Wybór języka
• Standard telewizji - PAL / NTSC
• Metoda wydruku
• Nastawy domyślne

Zakładka mój aparat pozwala wybrać rodzaj tła, dźwięki jakie towarzyszą pracy aparatu.

Ostatnia zakładka - moje menu - pozwala użytkownikowi stworzyć swoje własne menu, zawierające często używane elementy całego menu. Dzięki temu można uzyskać szybszy dostęp do tych opcji.

Naciśnięcie klawisza FUNC. / SET w trybie fotografowania pozwala zmieniać następujące parametry zdjęć:

• Balans bieli
• Kolorystykę - moje kolory
• Auto-bracketing
• Kompensacja lampy błyskowej
• Tryb pomiaru światła
• Rozdzielczość filmów
• Rozdzielczość zdjęć
• Kompresja zdjęć (żeby włączyć trzeba w pozycji nacisnąć DISPL)

Za pomocą przycisku DISP w trybie fotografowania można zmieniać włączać lub wyłączać dodatkowe informacje wyświetlane razem z kadrem oraz przełączać wyświetlanie pomiędzy ekranem LCD i elektronicznym wizjerem.

W trybie podglądu zdjęć mamy trzy sposoby wyświetlania poszczególnych zdjęć i dotyczących ich informacji (zmieniane za pomocą przycisku DISP.):

• tylko zdjęcie,
• informacje podstawowe: data, godzina, numer w nazwie pliku, jakość i rozdzielczość, ewentualna informacja o tym, że zdjęcie zapisane jest w pamięci wewnętrznej aparatu, numer porządkowy zdjęcia w pamięci oraz liczba wszystkich zapisanych aktualnie zdjęć,
• informacje szczegółowe (zdjęcie jeszcze bardziej zmniejszone): histogram, nazwa katalogu i numer zdjęcia, tryb fotografowania, czas ekspozycji, przysłona, kompensacja ekspozycji, balans bieli, numer porządkowy zdjęcia w pamięci oraz liczba wszystkich zapisanych aktualnie zdjęć.

Pierścień zoom w trybie podglądu służy do powiększania wyświetlanego zdjęcia lub ustawienia trybu wyświetlania miniatur zdjęć w liczbie 4, 9 lub 16.

Jakość zdjęć

Zdjęcia zapisywane przez Canona SX10 mają format JPEG zgodny ze specyfikacjami EXIF 2.2, DPOF, i DCF. Nie ma niestety możliwości zapisu zdjęć w formacie RAW. Dostępne są trzy poziomy kompresji: mała, średnia oraz duża. Oczywiście wraz ze wzrostem kompresji spada jakość zdjęć. Użytkownicy mają do wybóru następujące rozdzielczości:

• L: 3648x2736 (10 Mpix)
• M1: 2816x2112 (6 Mpix)
• M2: 2272x1704 (4 Mpix)
• M3: 1600x1200 (2 Mpix)
• S: 640x480 (VGA)
• W: 3684x2048 (16:9)

W przypadku zdjęć z czułością ISO 3200 maksymalna rozdzielczość ograniczona jest do 2 megapikseli. Czułości tej nie można ustawić bezpośrednio w menu wyboru ISO, a jedynie jako jedną ze scen specjalnych. Przy tym ustawieniu nie mamy już wpływu na prawie żadne parametry zdjęć. To co wybiera sam aparat najczęściej nam zupełnie nie odpowiadało. ISO 3200 wydaje się przez to na tyle ułomne, że jest praktycznie bezużyteczne.

W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 ze zdjęć scenki zrobionych z pełną rozdzielczością przy czułości ISO 100 i zapisywanych w różnymi stopniami kompresji.

Fine 4.0 MB
Normal 2.4 MB
Basic 1.0 MB

Najlepsza jakość oznacza niezbyt silną kompresję JPEG. Zwiększanie kompresji nie degraduje znacznie jakości i nawet ta najniższa czasami może nam wystarczyć.

Na koniec tego podrozdziału proponujemy jeszcze tabelkę z fragmentami w skali 1:1 z przykładowych zdjęć scenki zrobionych z różnymi rozdzielczościami przy czułości ISO 100 i zapisanych w najlepszej jakości.

L (10 MPix) 4.0 MB
M1 6 Mpix 2.4 MB
M2 4 Mpix 1.7 MB
M3 2 Mpix 864 KB
S VGA 168 KB

Lampa błyskowa

Wbudowaną lampę błyskową trzeba podnosić i opuszczać ręcznie. W Canonie SX10 z poziomu menu głównego można kontrolować następujące ustawienia lampy błyskowej:

• Kompensacja w zakresie od -2 do +2 z krokiem 1/3 EV
• Synchronizacja z pierwszą lub drugą zasłoną
• Błysk + długi czas ekspozycji
• Korygowanie czerwonych oczu na zdjęciach z lampą
• Lampka redukująca efekt czerwonych oczu
• Automatyczna regulacja czasu ekspozycji zapobiegająca prześwietleniu zdjęć z lampą

Moc lamp błyskowych różnych aparatów staramy się porównywać na podstawie zdjęć wykonanych przy efektywnej ogniskowej 50 mm, z czasem ekspozycji 1/100 sekundy, czułością ISO 100 i aperturą f/8.0. W kompaktach bardzo rzadko mamy możliwość pełnej kontroli aktualnej ogniskowej obiektywu i w teście Canona SX10 zdjęcia zrobiliśmy przy efektywnej ogniskowej 56 mm. W poniższej tabelce umieściliśmy uzyskane w ten sposób zdjęcie obok analogicznego zdjęcia z Nikona P80.

Canon PowerShot SX10 IS	Nikon Coolpix P80

Powyższe porównanie sugeruje podobną moc lampy błyskowej w obydwu aparatach. Podobny obraz uzyskujemy dla większości testowanych aparatów kompaktowych i uznajemy, że moc lampy błyskowej w Canonie SX10 jest typowa dla swojej klasy.

W naszym teście wykonaliśmy jeszcze dwa zdjęcia, które mają za zadanie dać pełniejszy obraz współpracy aparatu z lampą błyskową. Pierwsze z nich zostało wykonane z automatycznymi ustawieniami ekspozycji (tryb P), ale przy czułości ISO 100 ustawionej ręcznie. Aparat wybrał wtedy czas ekspozycji równy 1/60 sekundy oraz przysłonę f/3.5 (dokładnie takie same parametry dobrał Nikon P80). Drugie zdjęcie zrobiliśmy przy wykorzystaniu pełnej automatyki. Czas ekspozycji oraz przysłona pozostały takie same jak w pierwszym przypadku, ale aparat automatycznie wybrał czułość ISO 250.

Tryb P, ISO 100	Tryb P, ISO 250 (AUTO)

Niewątpliwą zaletą SX10 jest możliwość podłączenia kompatybilnej, zewnętrznej lampy błyskowej, którą można z poziomu aparatu w pełni kontrolować łącznie ze zdalnym sterowaniem.

Rozpoznawanie twarzy

Jednym z trybów wyboru punktu autofokusa w Canonie SX10 jest wykrywanie twarzy. Po wykryciu twarz zaznaczana jest obejmującą ją ramką. Wtedy, gdy wykryte zostanie więcej niż jedna twarz pojawia się odpowiednio więcej ramek. Aparat zapewnia śledzenie wykrytych twarzy w przypadku zmiany kadru. Po wciśnięciu do połowy spustu migawki aparat ustawia ostrość optymalnie dla znalezionych twarzy. Wykrywanie twarzy w SX10 działa całkiem dobrze i nie mieliśmy z nią większych problemów. Aparat nie posiada funkcji umożliwiającej automatyczne wyzwalanie migawki po wykryciu uśmiechu. Ma za to opcję samowyzwalacza, która wykonuje pewną liczbę zdjęć (zaprogramowaną przez użytkownika) w 2 sekundy po pojawieniu się w kadrze nowej twarzy.

Stabilizacja obrazu

W menu głównym znajdujemy następujące tryby pracy systemu optycznej stabilizacji obrazu:

• wyłączona,
• ciągła,
• przy zdjęciu,
• pionowa.

Nasza metoda badania efektywności stabilizacji obrazu, polega na wykonaniu minimum 20 zdjęć dla różnych wartości czasu ekspozycji. Zdjęcia wykonujemy raz z wyłączoną, a raz z włączoną stabilizacją. Test ciągłej stabilizacji obrazu w Canonie SX10 przeprowadziliśmy dla efektywnej ogniskowej 120 mm. Zaczynaliśmy od czasu ekspozycji wynoszącego 1/250 sekundy i zwiększaliśmy go z krokiem 1/3 EV aż do 1/4 sekundy. Na wykresie poniżej możemy zobaczyć odsetek zdjęć poruszonych w stosunku do całkowitej liczby zdjęć zrobionej dla danego czasu ekspozycji.

Względne przesunięcie pomiędzy krzywymi dla stabilizacji wyłączonej i włączonej jest tak małe, że prawie chowa się w błędach pomiarowych. Można wręcz stwierdzić, że stabilizacja obrazu nie działa. Wynik testu był tak trudny do uwierzenia, że potórzyliśmy go raz jeszcze, a potem po raz trzeci. W ostatnim przypadku włączyliśmy stabilizację przy zdjęciu. Wynik niestety nie zmieniał się. Zauważyliśmy natomiast, że wśród zdjęć z dłuższymi czasami ekspozycji zdarzają się rodzynki wyglądające na zupełnie nieporuszone. Tak jakby od czasu do czasu stabilizacja jednak zadziałała. Na koniec zmieniliśmy sposób przeprowadzania testu. Do tej pory po każdej ekspozycji aparat opuszczany aż do zawiśnięcia na pasku i ponownie podnoszony. Ekspozycja wykonywana była zaraz po sygnale ustawienia ostrości. Ostatnia seria testowa została wykonana z aparatem przez cały czas dość stabilnie trzymanym na wysokości oczu. Wynik okazał się zupełnie inny. W tym teście postanowiliśmy jednak nie pokazywać wykresu skuteczności "stabilizowanej" stabilizacji. SX10 nie daje żadnego sygnału, czy stabilizacja już działa dobrze, czy jeszcze trzeba poczekać. Wyniki w znacznej większości przypadków mogą więc wyglądać tak jak w naszych początkowych próbach. Pełne wyniki pomiarów skuteczności stabilizacji drugim sposobem obiecujemy pokazać w teście wyposażonego w bliźniaczy obiektyw Canona SX1.

Filmy

Nagrywanie filmu za pomocą Canona SX10 można rozpocząć przez naciśnięcie specjalnego klawisza umieszczonego po prawej stronie wizjera albo za pomocą spustu migawki po wcześniejszym, odpowiednim ustawieniu koła nastaw. Można przy tym korzystać ze wszystkich efektów kolorystycznych tak jak w trybie zwykłych zdjęć. Do wyboru mamy następujące tryby filmowania:

• 640 x 480, 30 kl./sek.
• 320 x 240, 30 kl./sek.

Pliki zawierające filmy mają rozszerzenie MOV i zapisywane są w formacie MPEG-4.

Jakość obrazu na filmach oceniamy na dobrą - podobną jak w innych współczesnych aparatach cyfrowych. SX10 rejestruje dżwięk w trybie stereo. Dźwięk ten jest dość dobrej jakości. Niewątpliwą zaletą jest to, że czasie filmowania można korzystać z zoomu optycznego.

Brak możliwości filmowania w trybie High Definition w zaawansowanym aparacie kompaktowym można obecnie uznać za małą wadę.

Tutaj można pobrać przykładowy film nagrany z rozdzielczością 640x480 pikseli. (Rozmiar 42 MB.)