Nikon P90 został wyposażony w obiektyw o zakresie ogniskowych 4.6-110.4 mm, co odpowiada zakresowi 26-624 mm dla klatki 35 mm. Przysłony zawierają się w zakresie f/2.8 – f/8.0 dla szerokiego końca obiektywu oraz f/5.0 – f/8.0 dla najdłuższej ogniskowej. Konstrukcja obiektywu obejmuje 14 elementów ułożonych w 11 grupach. Przyjrzyjmy się teraz bliżej właściwościom optycznym tej skomplikowanej konstrukcji.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości prowadzimy na podstawie zdjęć specjalnej tablicy testowej. Zdjęcia robione są dla różnych ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie używając programu Imatest, obliczamy rozdzielczość, wykorzystując kontury położone w centrum i na brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Niestety P90 nie pozwala na zapis plików w surowym formacie, zatem wszystkie obliczenia dokonaliśmy na plikach JPEG z wyłączonym wyostrzaniem. Wyniki naszych pomiarów prezentujemy na poniższych wykresach, przy czym pierwszy dotyczy centrum, drugi natomiast brzegu kadru.

Trudno o jednoznaczne porównanie wyników dla JPEGów. Odnosząc jednak wyniki dla P90 do jego poprzednika, można powiedzieć, że nowy model pokazuje podobny poziom. Dla P90 w centrum kadru jednak, notujemy większy rozrzut wyników ze względu na ogniskową obiektywu. Wyraźnie widać jak rozdzielczość spada wraz ze wzrastającą ogniskową, podczas gdy w P80 ciężko jest doszukiwać się takiej zależności. Dla brzegu kadru nie widzimy już wyraźnej zależności. Najlepsze wyniki obiektyw osiąga dla długości ogniskowej 85 mm, najgorsze natomiast dla najdłuższej ogniskowej.

Porównanie do Pentaxa na tym polu jest o tyle kłopotliwe, że oba aparaty mają różne skale wyostrzania plików JPEG. Podczas gdy w Nikonie mamy 5-stopniową skalę wyostrzania oraz możliwość wyłączenia wyostrzania w Pentaxie dostępne są tylko 3 stopnie. Mimo iż w X70 robiliśmy zdjęcia na najniższym stopniu wyostrzania to i tak otrzymane wyniki są wyższe niż w przypadku Nikona co w zasadzie nie powinno dziwić.

Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

JPEG
26 mm, f/4.0	624 mm, f/8.0

Autofokus

W Nikonie P90 mamy do dyspozycji dwa tryby pracy autofokusa: pojedynczy lub ciągły. Dostępne są również 4 tryby wyboru pola AF. Podstawowym i jednocześnie domyślnym jest tryb automatyczny, w którym aparat sam dokonuje wyboru jednego z dziewięciu pól ostrości. Kolejnym trybem jest wykrywanie twarzy, w którym aparat ustawia ostrość na znalezionej w kadrze twarzy. Aparat może również pracować w trybie ramki centralnej, wówczas ostrość ustawiana jest na obiekcie znajdującym się w środku kadru. Ostatni tryb, z którego można skorzystać to tryb manualny, pozwalający na ręczny wybór położenia ramki ostrości. Możemy wówczas wybierać z 99 dostępnych położeń ramki. Podczas testów autofokus nie sprawiał szczególnych problemów. Przy dobrym oświetleniu nie ma problemów z ustawianiem ostrości, a pod względem celności też nie ma powodów do narzekań, choć pojedyncze wpadki się zdarzały. Przy słabym oświetleniu jednak autofokus miewa problemy z ustawianiem ostrości. Co prawda P90 został wyposażony w lampkę wspomagającą AF w słabych warunkach oświetleniowych, jednak nie zawsze ona wystarcza do ustawienia ostrości. Lampka ma zasięg do 4 m przy minimalnej ogniskowej i 2.2 m przy maksymalnej ogniskowej.

Aberracja chromatyczna

Poziom aberracji chromatycznej w P90 jest najwyższy dla obu końców zakresu ogniskowych obiektywu. Dla 26 mm aberracja osiąga wartości w pobliżu górnej granicy poziomu średniego. Dla maksymalnej długości ogniskowej wyniki są jeszcze gorsze, osiągając wartości plasujące się na granicy poziomu dużego i bardzo dużego. Wyniki z pośrednich długości ogniskowych położone są w obrębie aberracji średniej a dla 46 mm i 85 mm wypadają nawet na poziomie uznawanym za mały. Szczegółowe wyniki naszych pomiarów przedstawiamy na poniższym wykresie.

Poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej, przedstawiające krawędzie czerni i bieli na zdjęciach z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej.

624 mm, f/5.0	85 mm, f/8.0

W pojedynku z X70, Nikon ma przewagę w tej kategorii. Wartości aberracji chromatycznej dla Pentaxa są generalnie większe dla wszystkich przetestowanych długości ogniskowych.

Dystorsja

Dla tak dużego zakresu długości ogniskowych, z jakim mamy do czynienia w przypadku P90, nietrudno o zniekształcenia obrazu. Nikon został wyposażony w opcję redukcji zniekształceń, którą użytkownik może włączyć w dowolnej chwili. W naszych testach zmierzyliśmy poziom dystorsji dla różnych długości ogniskowej. Sprawdziliśmy również, jak działa redukcja zniekształceń.

Dla najszerszego kąta dystorsja przyjmuje formę beczkową o wartości -4.6%. Zwiększanie ogniskowej powoduje spadek dystorsji beczkowej, która szybko przechodzi w dystorsję poduszkową. Dla 46 mm jest ona w zasadzie niezauważalna i wynosi zaledwie 0.18%. Dalszy wzrost ogniskowej skutkuje wzrostem poziomu dystorsji aż do wartości 1.43% dla 85 mm. Dla 144 mm utrzymuje się ona na podobnym poziomie wynoszącym 1.42%. Zwiększanie ogniskowej powoduje nieznaczny spadek dystorsji, która dla 291 mm wynosi 1.26%, by na końcu zakresu ogniskowych spaść do 1.22%. W porównaniu do poprzednika, P90 wypada gorzej dla szerokiego kąta, ale już na drugim końcu zakresu ogniskowych nowy model Nikona radzi sobie lepiej. Poniżej prezentujemy zdjęcia tablicy testowej dla wszystkich przetestowanych przez nas długości ogniskowych.

26 mm	46 mm
85 mm	144 mm
291 mm	624 mm

Pod względem dystorsji, część wyników dla Pentaxa jest minimalnie lepsza, aczkolwiek różnica jest na tyle mała, że można uznać iż oba aparaty zachowują się podobnie w tej kategorii.

Opcja redukcji zniekształceń zmniejsza efekt dystorsji do wartości -1.2% dla 26 mm. Jednak pozostawienie tej opcji włączonej dla 46 mm spowodowało przekształcenie minimalnej dystorsji poduszkowej (0.18%) w dystorsję beczkową o wartości -0.8%. Przy dłuższych ogniskowych dystorsja poduszkowa zostaje zmniejszona i przekształcona w minimalną dystorsję beczkową. Wyjątek zanotowaliśmy jedynie dla ogniskowej 291 mm, w przypadku której redukcja zniekształceń zlikwidowała dystorsję niemal idealnie, a zmierzona przez nas wartość wyniosła jedynie 0.04%. Poniżej przedstawiamy wygląd tablicy testowej z zastosowaną opcją redukcji zniekształceń.

26 mm	46 mm
85 mm	144 mm
291 mm	624 mm

Koma i astygmatyzm

Koma nie jest problemem w przypadku Nikona P90. Efekt jest co prawda widoczny, ale jego intensywność jest na tyle mała, że nie ma powodów do narzekań w tej kategorii. W przypadku X70 sytuacja wygląda podobnie.

26 mm, centrum	26 mm, brzeg
46 mm, centrum	46 mm, brzeg
85 mm, centrum	85 mm, brzeg
144 mm, centrum	144 mm, brzeg
291 mm, centrum	291 mm, brzeg
624 mm, centrum	624 mm, brzeg

Dla dolnego zakresu ogniskowych astygmatyzm w przypadku P90 utrzymuje się na poziomie około 6%. W miarę zwiększania ogniskowej astygmatyzm wzrasta. Dla pośrednich długości ogniskowych wynosi on już około 10%. Niestety swoje maksimum astygmatyzm osiąga dla najdłuższych ogniskowych, a jego średnia wynosi około 19%. Tak duży astygmatyzm ma niewątpliwie wpływ na obniżenie rozdzielczości dla dłuższych ogniskowych. Pod tym względem, obiektyw Pentaxa zachowuje się lepiej. Generalnie dla całego zakresu ogniskowych astygmatyzm jest mniejszy. Maksimum osiąga dla ogniskowej 322 mm a średnia wartość wynosi w tym przypadku niecałe 14%. Co ciekawe dla maksymalnej ogniskowej astygmatyzm wynosi w jego przypadku jedynie 4%.

Winietowanie

W P90 musimy liczyć się z wyraźnym pociemnieniem brzegów kadru dla krótkich i długich ogniskowych. W środku zakresu sytuacja wygląda jednak lepiej. Dla ogniskowej 26 mm i przysłony f/2.8 pociemnienie w rogach kadru wynosi 26.7% (0.9 EV). Przymykanie przysłony zmniejsza ten efekt. Dla f/4.0 pociemnienie wynosi 22% (0.72 EV), dla f/5.6 spada do 19.3% (0.62 EV) i przy f/8.0 spadek światła jest na poziomie 13% (0.42 EV). Zwiększenie długości ogniskowej do 46 mm powoduje znaczny spadek efektu winietowania. W tym przypadku jest on praktycznie niezauważalny i utrzymuje się niemal na stałym poziomie około 6% (0.18 EV) niezależnie od wartości przysłony. Dla długości ogniskowej 95 mm pociemnienie w rogach kadru wynosi 6.5% (0.20 EV) dla f/4.0. Przymknięcie przysłony do f/5.6 zmniejsza ten efekt do 4.8% (0.14 EV), a dla f/8.0 wynosi on 4.4% (0.13 EV). Zwiększenie długości ogniskowej do 162 mm skutkuje nieznacznym zwiększeniem winietowania dla f/4.5 i wynosi ono w tym przypadku 7.8% (0.24 EV). Dla f/5.6 jest na poziomie 4.7% (0.14 EV) a dla f/8.0 spada do 4% (0.12 EV), osiągając tym samym najniższy wynik wśród zmierzonych przez nas wartości. Na tym niestety kończą się dobre wieści. Dla ogniskowej 338 mm napotykamy na niemiłą niespodziankę. Dla f/5.0 winietowanie jest na poziomie 30.4% (1.1 EV). Przymknięcie przysłony do f/8.0 zmniejsza efekt pociemnienia, lecz jest nadal widoczny i wynosi 23.6% (0.79 EV). W przypadku najdłuższej ogniskowej 624 mm sytuacja nieco się poprawia. Dla f/5.0 winietowanie wynosi 25.7 % (0.86 EV) i dla f/8.0 spada do 17.1% (0.54 EV)

Ponieważ liczby nie zawsze przemawiają do wyobraźni, zatem przedstawiamy również zdjęcia testowe jednorodnie oświetlonej powierzchni. Dla poszczególnych długości ogniskowych pokazujemy przykłady dla skrajnych wartości przysłony.

26 mm, f/2.8	26 mm, f/8.0
46 mm, f/3.2	46 mm, f/8.0
95 mm, f/4.0	95 mm, f/8.0
162 mm, f/4.5	162 mm, f/8.0
338 mm, f/5.0	338 mm, f/8.0
624 mm, f/5.0	624 mm, f/8.0

Odblaski

Nikon P90 ma obiektyw zawierający 14 elementów optycznych ustawionych w 11 grupach. Mimo iż jego poprzednik ma również 14 elementów optycznych, to jednak liczba grup wynosi tylko 5. Test pokazał, że w przypadku P80 problem odblasków na powierzchniach optycznych obiektywu jest niewielki. Jednak 11 grup, z którymi mamy do czynienia w P90 znacznie podnosi liczbę powierzchni, na których tworzą się niechciane odbicia. Efekt tego jest widoczny na prezentowanych poniżej przykładach. Dla wszystkich przetestowanych ogniskowych odblaski i bliki są wyraźne i intensywne. Potencjalny użytkownik powinien być zatem świadom tego efektu i uważać na niego przy robieniu zdjęć pod ostre światło.

26 mm, f/8.0

46 mm, f/8.0

85 mm, f/8.0

162 mm, f/8.0

337 mm, f/8.0

624 mm, f/8.0

Obiektyw Pentaxa X70 ma również 14 elementów optycznych ustawionych w 11 grupach. W jego przypadku odblaski są również wyraźne i prezentują się podobnie jak w przypadku Nikona.

Makro

Nikon P90 posiada tryb makro, pozwalający na fotografowanie obiektów z minimalnej odległości 1 cm. Przełączenie aparatu w tryb makro powoduje pojawienie się dodatkowego oznaczenia przy wskaźniku zoomu. Wskazuje ono miejsce w którym należy ustawić zoom aparatu by móc fotografować z minimalnej odległości 1 cm. Fotografowanie z tak małej odległości powoduje, że obiektyw zdecydowanie odcina dopływ światła do fotografowanego obiektu. Należy również uważać, aby podczas zbliżania aparatu do fotografowanego obiektu, nie porysować obiektywu. Poniżej prezentujemy zdjęcia monety dwuzłotowej, oraz fragmentu banknotu 10 złotowego wykonane w trybie makro.

52 mm, f/3.5

52 mm, f/3.5