Voigtlander Color Skopar 28 mm f/2.8 SL II - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Ślad podłużnej aberracji chromatycznej da się zobaczyć na maksymalnym otworze względnym. Zdjęcie tablicy do testowania autofokusa zaprezentowane poniżej, pokazuje lekkie zabarwienie na kolor żółto-zielony obszarów daleko poza obszarem ostrości i lekkie zabarwienie czerwono-różowe obszarów przed obszarem ostrości. Nie jest to efekt mocny i – co ważne – znika po przymknięciu przysłony.
Poprzeczna aberracja chromatyczna pewne problemy może sprawić tylko na brzegu matrycy APS-C/DX, gdzie sięga wartości uznawanych za średnie i momentami podchodzi pod wartości duże. Na szczęście na brzegu pełnej klatki wada ta jest niewielka.
Aberracja sferyczna
Wygląd krążków uzyskanych przed ogniskiem i za nim, zauważalnie się od siebie różni. Oznacza to, że aberracja sferyczna nie jest korygowana idealnie. Na szczęście, nie jest ona także korygowana źle, bo w tym wypadku dałaby ona o sobie znać „pływaniem” ogniska. Tego efektu nie zauważyliśmy, co można zobaczyć na pierwszym zdjęciu zaprezentowanym w niniejszym rozdziale.